«امپراتوری درد» [Empire of Pain: The Secret History of the Sackler Dynasty] نوشته پاتریک رادن کیفه [Patrick Radden Keefe] به عنوان برنده جایزه پنجاه هزار پوندی بیلی جیفورد [Baillie Gifford Prize] معرفی شد.

امپراتوری درد» [Empire of Pain: The Secret History of the Sackler Dynasty]  پاتریک رادن کیفه [Patrick Radden Keefe]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، مراسم اعلام جوایز بیلی جیفورد -که مختص آثار غیرداستانی است- برگزار شد و پاتریک کیفه برای تحقیق درباره خانواده سَکلر در کتاب «امپراتوری درد» به عنوان برنده معرفی شد. خانواده سَکلر مالک شرکت دارویی «پرودا فارما» هستند که مُسکن اُگسی‌کانتین را وارد بازار می‌کنند که مخدری قوی است و موجب فاجعه اعتیاد در آمریکا شد.

کیفه، که می‌گوید هنگام نگارش کتاب بارها او را تهدید به شکایت در دادگاه کرده‌اند، برای به دست آوردن این جایزه با آثاری چون «چیزهایی که نگفتم» نوشته کای میلر ، «پس از آن» نوشته هارالد یِنر و ترجمه شائون وایتساید از زبان آلمانی، «آزاد» نوشته لی یپی، «سقوط» نوشته رابرت ماکسول، «سرزمین امپراتوری» نوشته ساتنام سانگرا رقابت کرد.

آندرو هولیگت، رییس هیئت داوراین جایزه بیلی جیفورد امسال می‌گوید: «از گستردگی تحقیق برای این کتاب و خشمی که نویسنده بعد از توصیف اتفاقات به‌راحتی کنترل می‌کرد تا نظرات شخصی‌اش را ابراز نکند، لذت بردیم.»

خانواده سکلر پبش از وارد کردن داروی مخدر اوکسی‌کُنتین به بازار آمریکا به عنوان خانواده‌ای که کمک خیریه زیادی به موسسه‌های هنری می‌کرد، معروف بودند و پس از این دارو ثروت زیاد و عجیبی به دست آوردند.

کیفه، یکی از نویسندگان نیویورکر است که پیش از این با کتاب «چیزی نگو» برنده جایزه اورول هم شده است. نویسنده برای نوشتن «امپراتوری درد» مدارک زیادی را بررسی کرد و دویست مصاحبه مختلف انجام داد.

جایزه ادبی «بیلی جیفورد» پیش از این با نام جایزه «ساموئل جانسون»، نویسنده انگلیسی قرن هجدهم شناخته می‌شد که آثار مهمی در زمینه غیرداستانی، از جمله زندگی‌نامه نویسندگان بزرگ انگلستان را در کارنامه خود دارد. این جایزه هرساله به بهترین اثر غیرداستانی به زبان انگلیسی اهدا می‌شود.

جایزه بهترین کتاب غیرداستانی «بیلی جیفورد» در سال 2017 به کتاب «خیابان شرقی غربی» نوشته «فیلیپ سَندز» و در سال 2018 به کتاب «چگونه از طاعون جان سالم به در ببریم» نوشته دیوید فرانس اهدا شد. برنده اصلی جایزه «بیلی جیفورد» هدیه پنجاه‌هزار پوندی دریافت می‌کند و به هرکدام از نامزدهای حاضر در فهرست نهایی نیز هزار پوند تقدیم می‌شود.

سال گذشته کتاب «یک، دو، سه، چهار» نوشته کریگ براون -که کتاب خاطرات اعضای گروه بیتلز بود- برنده شد.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...