نسخه صوتی کتاب «عبدالحسین نوشین» که توسط احسان حاجی‌پور تالیف و گردآوری شده است با صدای این نویسنده و کارگردان تئاتر توسط انتشارات ایده و استودیو لنزو منتشر شد.

عبدالحسین نوشین احسان حاجی‌پور

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، کتاب «عبدالحسین نوشین» با نام دوم "مغاک؛ که بود عبدالحسین نوشین؟" توسط احسان حاجی‌پور نویسنده و کارگردان تئاتر نوشته شده است و در آن به زندگی عبدالحسین نوشین به عنوان بنیان‌گذار تئاتر علمی در ایران پرداخته می‌شود. این کتاب پیش از این در سال 1394 از سوی انتشارات ایده منتشر شده بود و با استقبال گسترده علاقه‌مندان به تاریخ تئاتر ایران مواجه شد. نسخه شنیداری این اثر با صدای نویسنده آن و با همکاری استدیو لنزو و انتشارات ایده و تنظیم مهدی محرمی در دسترس علاقه‌مندان قرار گرفته است.

کتاب "عبدالحسین نوشین" زندگی نامه تحلیلی – انتقادی است از زندگی این کارگردان شهیر تئاتر ایران و در آن به برسی و زندگی و آثار این هنرمند می‌پردازد.

عبدالحسین نوشین یکی از چهره‌های برتر تئاتر نوین ایران است که کمتر به آن پرداخته شده است، او جزو اولین سری از دانشجویانی است که برای تحصیل به اروپا می‌رود، بعد از اتمام تحصیلات به ایران بازمی‌گردد و اولین تماشاخانه‌های اصولی را در ایران تاسیس و مدیریت می‌کند. عبدالحسین نوشین تاثیر بسزایی در تربیت و آشناسازی تماشاگران با تئاتر علمی و کلاسیک دارد و آثار درخشانی از نویسندگان بزرگ تاریخ تئاتر جهان را بر صحنه برده است.

در پشت جلد این کتاب آمده است: تئاتر ایران حسرت کم ندارد. حسرت هایی گاه به عمر یک کابوس شبانه و گاه به عمر یک زندگی شاهانه و قطعاً یکی از عمیق ترین این حسرت‌ها نام عبدالحسین نوشین است. سرنوشت نوشین از آنسوی پرچین مجادله با اختناق و معامله با سیاست‌بازی و به گمانی با سفارشی فرمان فرمایشی از سوی یک همکار به دهلیزهای وحشت بار قصر قجر و آن سو تر تا مسکو ی همیشه یخ بندان با حسرت رقم خورد. حسرتی همیشگی برای تئاتر ایران. برای تئاتری که هیچگاه نتوانست از ظرفیت‌های فراوان او آنچنان که باید استفاده کند و در این میانه شخص عبدالحسین نوشین نیز بی‌تقصیر نیست. پنهان شدن نام او زیر لوای عضو حزب توده، چپگرا، کمونیست و یا هر لقب دیگری به غیر از عنوان هنرمند تئاتر حسرتی همیشگی را به دل جامعه تئاتر ایران می‌گذارد.
 

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...