کتاب «چرا می‌پرم؟» (صدای پسری از پس سکوت اُتیسم) [The reason I jump : one boy's voice from the silence of autism] نوشته نائوکی هیگاشیدا [Naoki Higashida] با ترجمه ریحانه ظهیری منتشر شد.

چرا می‌پرم؟ صدای پسری از پس سکوت اتیسم [The reason I jump : one boy's voice from the silence of autism]  نائوکی هیگاشیدا [Naoki Higashida]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایسنا، این کتاب در ۱۵۰ صفحه با شمارگان هزار نسخه و قیمت ۴۸ هزار تومان به تازگی توسط نشر چشمه منتشر شده است.

در معرفی ناشر از کتاب «چرا می‌پرم؟» می‌خوانیم: این کتاب عنوان پرفروش‌ترین اثر «نیویورک تایمز» را به دست آورده و همچنین عنوان پرفروش‌ترین اثر «ساندی تایمز» در میان کتاب‌های جلد سخت ادبیات مبتنی بر واقعیت را کسب کرده است.

کتاب «چرا می‌پرم؟» روایت زندگی کودکان اُتیستیک است که تا چه حد می‌توانند با وجود تفاوت‌های‌شان شگفت‌انگیز باشند. نویسنده کتاب در پنج‌سالگی با بیماری اُتیسم شدید، ارتباط برقرار کردن را با استفاده از شبکه الفبای دست‌ساز فراگرفت و شروع به نوشتن شعر و داستان کوتاه کرد.

ریحانه ظهیری، مترجم این کتاب، متولد بهمن‌ماه ١٣٦٧ دانش‌آموخته رشته پژوهشگری علوم اجتماعی است. او از سال ۲۰۰۸ در دبی اقامت دارد و در این سال‌ها هم‌زمان با فعالیت‌های ادبی و سینمایی در مدارس انگلیسی‌زبان دبی به فعالیت در کنار بچه‌های اتیستیک مشغول بوده است.

در قسمتی از کتاب آمده است: «آدم‌های معمولی فکر می‌کنند ما آن‌قدر به توجه و کمک دیگران نیازمندیم که نمی‌توانیم بدون حمایت مداوم‌شان زندگی کنیم، اما در حقیقت در بعضی موقعیت‌ها، ما فیلسوف‌های رواقی، قهرمانانی هستیم که در برابر ناملایمات روزگار خم به ابرو نمی‌آوریم.»

ریحانه ظهیری، اکتبر سال ۲۰۱۷ تحقیقات مستند کوتاه «پلاک ۱۳» با موضوع اختلال اُتیسم را آغاز کرد و در ادامه با نگارش هفتگی یادداشت‌های ستون «پازل آبی‌رنگ» در بخش اجتماعی روزنامه اعتماد به مشکلات خانواده‌های دارای فرزند اتیستیک و نیازهای فرزندان‌شان پرداخت.

«نائوکی هیگاشیدا» نویسنده این کتاب متولد سال ۱۹۹۲ در کیمیتسوی ژاپن، در ۱۳ ‌سالگی کتاب «چرا می‌پرم؟» را نوشته که کتاب در سال ۲۰۰۷ در ژاپن انتشار پیدا کرده است. ترجمه انگلیسی آن نیز در سال ۲۰۱۳ منتشر شد و بعد از آن به زبان‌های دیگری انتشار یافت.

[این کتاب نخستین بار در سال 1395 با ترجمه عسل مروارید و فیروزه بیات، تحت عنوان «چرا پریدم» منتشر شده است.]

................ هر روز با کتاب ...............

بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...
صدای من یک خیشِ کج بود، معوج، که به درون خاک فرومی‌رفت فقط تا آن را عقیم، ویران، و نابود کند... هرگاه پدرم با مشکلی در زمین روبه‌رو می‌شد، روی زمین دراز می‌کشید و گوشش را به آنچه در عمق خاک بود می‌سپرد... مثل پزشکی که به ضربان قلب گوش می‌دهد... دو خواهر در دل سرزمین‌های دورافتاده باهیا، آنها دنیایی از قحطی و استثمار، قدرت و خشونت‌های وحشتناک را تجربه می‌کنند ...
احمد کسروی به‌عنوان روشنفکری مدافع مشروطه و منتقد سرسخت باورهای سنتی ازجمله مخالفان رمان و نشر و ترجمه آن در ایران بود. او رمان را باعث انحطاط اخلاقی و اعتیاد جامعه به سرگرمی و مایه سوق به آزادی‌های مذموم می‌پنداشت... فاطمه سیاح در همان زمان در یادداشتی با عنوان «کیفیت رمان» به نقد او پرداخت: ... آثار کسانی چون چارلز دیکنز، ویکتور هوگو و آناتول فرانس از ارزش‌های والای اخلاقی دفاع می‌کنند و در بروز اصلاحات اجتماعی نیز موثر بوده‌اند ...
داستان در زاگرب آغاز می‌شود؛ جایی که وکیل قهرمان داستان، در یک مهمانی شام که در خانه یک سرمایه‌دار برجسته و بانفوذ، یعنی «مدیرکل»، برگزار شده است... مدیرکل از کشتن چهار مرد که به زمینش تجاوز کرده بودند، صحبت می‌کند... دیگر مهمانان سکوت می‌کنند، اما وکیل که دیگر قادر به تحمل بی‌اخلاقی و جنایت نیست، این اقدام را «جنایت» و «جنون اخلاقی» می‌نامد؛ مدیرکل که از این انتقاد خشمگین شده، تهدید می‌کند که وکیل باید مانند همان چهار مرد «مثل یک سگ» کشته شود ...
معلمی بازنشسته که سال‌های‌سال از مرگ همسرش جانکارلو می‌گذرد. او در غیاب دو فرزندش، ماسیمیلیانو و جولیا، روزگارش را به تنهایی می‌گذراند... این روزگار خاکستری و ملا‌ل‌آور اما با تلألو نور یک الماس در هم شکسته می‌شود، الماسی که آنسلما آن را در میان زباله‌ها پیدا می‌کند؛ یک طوطی از نژاد آمازون... نامی که آنسلما بر طوطی خود می‌گذارد، نام بهترین دوست و همرازش در دوران معلمی است. دوستی درگذشته که خاطره‌اش نه محو می‌شود، نه با چیزی جایگزین... ...