کتاب «چرا می‌پرم؟» (صدای پسری از پس سکوت اُتیسم) [The reason I jump : one boy's voice from the silence of autism] نوشته نائوکی هیگاشیدا [Naoki Higashida] با ترجمه ریحانه ظهیری منتشر شد.

چرا می‌پرم؟ صدای پسری از پس سکوت اتیسم [The reason I jump : one boy's voice from the silence of autism]  نائوکی هیگاشیدا [Naoki Higashida]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایسنا، این کتاب در ۱۵۰ صفحه با شمارگان هزار نسخه و قیمت ۴۸ هزار تومان به تازگی توسط نشر چشمه منتشر شده است.

در معرفی ناشر از کتاب «چرا می‌پرم؟» می‌خوانیم: این کتاب عنوان پرفروش‌ترین اثر «نیویورک تایمز» را به دست آورده و همچنین عنوان پرفروش‌ترین اثر «ساندی تایمز» در میان کتاب‌های جلد سخت ادبیات مبتنی بر واقعیت را کسب کرده است.

کتاب «چرا می‌پرم؟» روایت زندگی کودکان اُتیستیک است که تا چه حد می‌توانند با وجود تفاوت‌های‌شان شگفت‌انگیز باشند. نویسنده کتاب در پنج‌سالگی با بیماری اُتیسم شدید، ارتباط برقرار کردن را با استفاده از شبکه الفبای دست‌ساز فراگرفت و شروع به نوشتن شعر و داستان کوتاه کرد.

ریحانه ظهیری، مترجم این کتاب، متولد بهمن‌ماه ١٣٦٧ دانش‌آموخته رشته پژوهشگری علوم اجتماعی است. او از سال ۲۰۰۸ در دبی اقامت دارد و در این سال‌ها هم‌زمان با فعالیت‌های ادبی و سینمایی در مدارس انگلیسی‌زبان دبی به فعالیت در کنار بچه‌های اتیستیک مشغول بوده است.

در قسمتی از کتاب آمده است: «آدم‌های معمولی فکر می‌کنند ما آن‌قدر به توجه و کمک دیگران نیازمندیم که نمی‌توانیم بدون حمایت مداوم‌شان زندگی کنیم، اما در حقیقت در بعضی موقعیت‌ها، ما فیلسوف‌های رواقی، قهرمانانی هستیم که در برابر ناملایمات روزگار خم به ابرو نمی‌آوریم.»

ریحانه ظهیری، اکتبر سال ۲۰۱۷ تحقیقات مستند کوتاه «پلاک ۱۳» با موضوع اختلال اُتیسم را آغاز کرد و در ادامه با نگارش هفتگی یادداشت‌های ستون «پازل آبی‌رنگ» در بخش اجتماعی روزنامه اعتماد به مشکلات خانواده‌های دارای فرزند اتیستیک و نیازهای فرزندان‌شان پرداخت.

«نائوکی هیگاشیدا» نویسنده این کتاب متولد سال ۱۹۹۲ در کیمیتسوی ژاپن، در ۱۳ ‌سالگی کتاب «چرا می‌پرم؟» را نوشته که کتاب در سال ۲۰۰۷ در ژاپن انتشار پیدا کرده است. ترجمه انگلیسی آن نیز در سال ۲۰۱۳ منتشر شد و بعد از آن به زبان‌های دیگری انتشار یافت.

[این کتاب نخستین بار در سال 1395 با ترجمه عسل مروارید و فیروزه بیات، تحت عنوان «چرا پریدم» منتشر شده است.]

................ هر روز با کتاب ...............

او «آدم‌های کوچک کوچه»ــ عروسک‌ها، سیاه‌ها، تیپ‌های عامیانه ــ را از سطح سرگرمی بیرون کشید و در قامت شخصیت‌هایی تراژیک نشاند. همان‌گونه که جلال آل‌احمد اشاره کرد، این عروسک‌ها دیگر صرفاً ابزار خنده نبودند؛ آنها حامل شکست، بی‌جایی و ناکامی انسان معاصر شدند. این رویکرد، روایتی از حاشیه‌نشینی فرهنگی را می‌سازد: جایی که سنت‌های مردمی، نه به عنوان نوستالژی، بلکه به عنوان ابزاری برای نقد اجتماعی احیا می‌شوند ...
زمانی که برندا و معشوق جدیدش توطئه می‌کنند تا در فرآیند طلاق، همه‌چیز، حتی خانه و ارثیه‌ خانوادگی تونی را از او بگیرند، تونی که درک می‌کند دنیایی که در آن متولد و بزرگ شده، اکنون در آستانه‌ سقوط به دست این نوکیسه‌های سطحی، بی‌ریشه و بی‌اخلاق است، تصمیم می‌گیرد که به دنبال راهی دیگر بگردد؛ او باید دست به کاری بزند، چراکه همانطور که وُ خود می‌گوید: «تک‌شاخ‌های خال‌خالی پرواز کرده بودند.» ...
پیوند هایدگر با نازیسم، یک خطای شخصی زودگذر نبود، بلکه به‌منزله‌ یک خیانت عمیق فکری و اخلاقی بود که میراث او را تا به امروز در هاله‌ای از تردید فرو برده است... پس از شکست آلمان، هایدگر سکوت اختیار کرد و هرگز برای جنایت‌های نازیسم عذرخواهی نکرد. او سال‌ها بعد، عضویتش در نازیسم را نه به‌دلیل جنایت‌ها، بلکه به این دلیل که لو رفته بود، «بزرگ‌ترین اشتباه» خود خواند ...
دوران قحطی و خشکسالی در زمان ورود متفقین به ایران... در چنین فضایی، بازگشت به خانه مادری، بازگشتی به ریشه‌های آباواجدادی نیست، مواجهه با ریشه‌ای پوسیده‌ است که زمانی در جایی مانده... حتی کفن استخوان‌های مادر عباسعلی و حسینعلی، در گونی آرد کمپانی انگلیسی گذاشته می‌شود تا دفن شود. آرد که نماد زندگی و بقاست، در اینجا تبدیل به نشان مرگ می‌شود ...
تقبیح رابطه تنانه از جانب تالستوی و تلاش برای پی بردن به انگیره‌های روانی این منع... تالستوی را روی کاناپه روانکاوی می‌نشاند و ذهنیت و عینیت او و آثارش را تحلیل می‌کند... ساده‌ترین توضیح سرراست برای نیاز مازوخیستی تالستوی در تحمل رنج، احساس گناه است، زیرا رنج، درد گناه را تسکین می‌دهد... قهرمانان داستانی او بازتابی از دغدغه‌های شخصی‌اش درباره عشق، خلوص و میل بودند ...