کتاب «من و ضرب‌المثل‌ها» نوشته ستایش درخشنده نویسنده ده‌ساله توسط انتشارات حدیث قلم منتشر و راهی بازار نشر شد.

من و ضرب‌المثل‌ها» نوشته ستایش درخشنده

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، این‌کتاب دومین کتاب است که این‌نویسنده ده‌ساله منتشر می‌کند. اولین‌کتاب ستایش درخشنده با عنوان «اولین تعطیلات تابستانی من»‌ در هفت‌سالگی او منتشر شد.

نویسنده کتاب در این‌اثر به تعدادی از ضرب‌المثل‌های معروف و کاربردی ادبیات فارسی پرداخته است. ناشر کتاب در مقدمه آن نوشته است:

«مینی‌مالیسم» مکتب هنری ‌انتزاعی است که اساس آثار و بیان خود را بر پایه سادگیِ بیان و روش‌های ساده و خالی از پیچیدگیِ معمول فلسفی و شبه فلسفی بنیان گذاشته است. اولین‌بار این کلمه در سال ۱۹۲۹ میلادی توسط فردی به نام «دیوید برلیوک» در مقدمه کاتالوگی برای نمایشگاه «جان گراهام» در گالری «دودنسینگ» در شهر نیویورک به‌کار برده شد.

«مینی‌مال» در ادبیات به معنای جمله‌ای کوتاه است؛ این جمله باید خلاصه، پیچیده و تأویل‌پذیر (به معنای ارجاع‌دادن چیزی به چیز دیگر) باشد.

ویژگی‌های داستانک یا مینی‌مال: ۱. اختصار؛ ۲. ابتکار و خلاقیت؛ ۳. وضوح؛ ۴. حجم فشرده بار معانی کلمات؛ ۵. بازی با دانسته‌های ذهنی خواننده؛ ۶. استفاده از آرایه‌های ادبی مانند تشبیه، تلمیح، کنایه و استعاره جهت انتقال بیشتر مفاهیم با کمترین کلمات.

همان‌گونه که گفته شد، تکنیک مینی‌مال‌نویسی از سال ۱۹۲۹ میلادی رواج یافته است؛ این در حالی ‌است که در فرهنگ ادبیات ایران، ضرب‌المثل‌ها تمامی این ویژگی‌ها را داشته و با کمترین کلمات، سعی در انتقال بیشترین مفاهیم داشته‌اند؛ پس با افتخار باید اعلام کنیم که «مینی‌مال» یا همان کوتاه‌نویسی‌ای که در فرهنگ ما وجود دارد، مانند «کم گوی و گزیده گوی چون دُر»، از صدها سال قبل مورد استفاده قرار گرفته است. هرچند که هیچ منبع مستدلی برای اثبات تاریخچه ضرب‌المثل‌ها وجود ندارد؛ اما با بررسی متون ادبیِ ایرانی، حداقل می‌توانیم بگوییم مکتب مینی‌مالیسم سرقت ادبی از فنون و تکنیک‌های نهفته در ضرب‌المثل‌های فرهنگ غنی ایران است.

آشنایی با فرهنگ ادبیات کشور به زبان ساده و به‌صورت کاربردی، از ویژگی‌های این نویسنده دبستانی است. امید است که مورد پذیرش همسالان او قرار گیرد و آنان نیز اتفاقات زندگی خود را که می‌تواند برای دیگران مفید باشد، به رشته تحریر درآورند؛ که دنیای هر سِنی را باید همان افراد بنویسند تا با زبان مشترکی که فقط خود آنان به آن واقف هستند، چراغ راه سایر دوستانشان شوند.

ضرب‌المثل‌هایی که در کتاب «من و ضرب‌المثل‌ها» به آن‌ها پرداخته شده، عبارت‌اند از:

«کس نخارد پشت من، جز ناخن انگشت من!»، «آفتابه لگن هفت دست، شام و ناهار هیچی!»، «بهشت به سرزنشش نمی‌ارزد!»، «تا گوساله گاو شود، دل صاحبش (مادرش) آب شود!»، «نکُن بدترکُن!»، «خانه از پایبند ویران است!»، «یک کلاغ، چهل کلاغ!»، «خدا گربه را شناخت که به او بال نداد!»، «از هر دست بدَهی، از همان دست می‌گیری!»، «آشی برایت بپزم که یک وجب روغن رویَش باشد!»، «هر چیز که خوار آید، یک روز به‌کار آید!»، «با یک دست نمی‌شود دوتا هندوانه را برداشت!»، «فیلش یاد هندوستان کرد!» و «یک بار جَستی ملخک، دو بار جَستی ملخک، آخر به دستی ملخک!».

این‌کتاب با ۷۴ صفحه و قیمت ۳۰ هزار تومان منتشر شده و به گفته ناشر، ۵۰ درصد قیمت آن، نذر آموزش کودکان کم‌بضاعت می‌شود.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...