دسیسه‌ای می‌چیند و دو قربانی دیگر آن را نیز درگیر می‌کند: سیریل می‌خواهد سسیل را بازیابد، و السا می‌خواهد پدر سسیل را بار دیگر به چنگ آورد. سسیل از آن دو می‌خواهد که تا می‌توانند خود را با هم جلو چشمان پدر به نمایش بگذارند، و پدر نیز بسیار زود از دیدن معشوقه سابق خود رنجیده خاطر می‌شود و سرانجام به سوی السا بازمی‌گردد؛ اما آن ایشان را می‌بیند و بی‌درنگ خانه را ترک می‌کند.
سلام بر غم [Bonjour tristesse] . (Hello Sadness) رمانی از فرانسواز ساگان (1) (1935)، که در 1954 منتشر شد. سسیل (2) تابستان را با پدر و معشوقه پدرش، اِلسا (3)، در ویلایی در کوت دازور (4) می‌گذراند. هفده ساله است و وقتش را در گردش بر کشتی به همراه سیریل (5)، می‌گذراند. آمدن آن لارسن (6) به این بی‌قیدی مطبوع خاتمه می‌دهد. آن، که دوست قدیمی مادر سسیل است، با زیبایی و منش قدرتمندش، تعادل شخصیت و برازندگی احساساتش، همه را به تحسین وا می‌دارد. السا بسیار زود احساس می‌کند که عقب افتاده است و می‌رود. کمی بعد، سسیل از پدرش می‌شنود که آنها تصمیم گرفته‌اند که پس از بازگشت به پاریس ازدواج کنند. آن بی‌درنگ تعلیم و تربیت دختر خوانده آینده‌اش را به دست می‌گیرد: او را وادار می‌کند که با سیریل قطع رابطه کند و مجبورش می‌کند تا دروس امتحانش را دوره کند. سسیل مجذوب این زنی می‌شود که نماینده همه چیزهایی است که او کم دارد. تعادل، هماهنگی درونی، جدیت، و متوجه می‌شود که بی‌قیدی مشترک او و پدرش بسیار زود پایان خواهد یافت، و آن هردو را بنا به تدابیری قابل احترام بازخواهد ساخت و آنها نیز خواهند پذیرفت. خداحافظ «آزادی فکر کردن، و بد فکر کردن و کم فکر کردن، آزادی خود شیوه خویش برگزیدن» و سبکباری و «تلاطم بیرونی» که آنهمه برایشان ضروری است!
سسیل می‌خواهد که به هر قیمتی از ویران شدن دنیای خود جلوگیری کند؛ پس، دسیسه‌ای می‌چیند و دو قربانی دیگر آن را نیز درگیر می‌کند: سیریل می‌خواهد سسیل را بازیابد، و السا می‌خواهد پدر سسیل را بار دیگر به چنگ آورد. سسیل از آن دو می‌خواهد که تا می‌توانند خود را با هم جلو چشمان پدر به نمایش بگذارند، و پدر نیز بسیار زود از دیدن معشوقه سابق خود رنجیده خاطر می‌شود و سرانجام به سوی السا بازمی‌گردد؛ اما آن ایشان را می‌بیند و بی‌درنگ خانه را ترک می‌کند. کمی بعد، خبر می‌رسد که او نه چندان دور از آنجا در جاده کشته شده است. سسیل و پدرش به پاریس بازمی‌گردند و دیری نمی‌گذرد که با زندگی قدیم خود عجین می‌شوند.
این رمان کوتاه، که دختر ناشناس هجده ساله‌ای آن را به اول شخص نوشته است، با موفقیت عظیمی روبرو شد و فرانسواز ساگان را ناگهان به شهرت رساند. گفته می‌شود که این اثر 4/11 کیلو بریده مطبوعات را به خود اختصاص داد و به چهارده زبان ترجمه شد و نویسنده‌اش جایزه منتقدان را دریافت کرد؛ اگرچه فرانسوا موریاک (7) با افسوس بسیار به ذهنیت داوران ایراد گرفت که «رمان یک دختر کوچولوی بیش از حد مستعد» را به اثری «که گواه بر زندگی معنوی فرانسویها است» ترجیح داده‌اند. این کتاب نشان‌دهنده کیفیات شایان توجهی در تحلیل اعمال روح و اشتیاقها، و برخوردار از هشیاری فاقد ضعف و «ادبیات» در مورد تفریح و «غم» است که زیر آن پنهان می‌شود. سلام بر غم را اوتو پرمینگر (8) [کارگردان اتریشی] در 1957، با هنرمندی جین سیبرگ (9)، سر دیوید نیون (10)، و میلن دو مونژو (11)، به روی پرده برد.
مهشید نونهالی. فرهنگ آثار. سروش
1.Francoise Sagan 2.Cecille 3.Elsa 4.Cote d’Azur 5.Cyril
6.Anne Larsen 7.Francois Mauriac 8.Otto Preminger 9.Jean Seberg
10.sir David Niven 11.Mylene Demongeot
