رمان «کارآگاه آقای حشمتی» نوشته عباس اشرفی توسط انتشارات آوند دانش منتشر و راهی بازار نشر شد.

کارآگاه آقای حشمتی» عباس اشرفی

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، این‌کتاب یکی از عناوین مجموعه «نقطه سر خط» است که دربرگیرنده کتاب داستان‌های ایرانی است و این‌ناشر منتشر می‌کند.

عباس اشرفی نویسنده این‌کتاب متولد سال ۱۳۷۲ و دانش‌آموخته کارشناسی تئاتر از دانشگاه تهران است. او در این‌رمان، شخصیت کارآگاهی به‌نام آقای حشمتی را خلق کرده که در آستانه بازنشستگی و قصد خودکشی دارد. با توجه به این‌که سال‌ها پیش همسر و دخترش ترکش کرده‌اند، بار شکست عاطفی سنگینی را هم به دوش می‌کشد و قصد دارد پیش از خودکشی، برای آخرین‌بار نزد دخترش در آمل برود.

ماجرای این‌رمان در دهه ۱۳۵۰ در شهر آمل می‌گذرد. کاراگاه حشمتی که معتقد است پالتوی کتان و سفید ایتالیایی همسایه‌اش، برایش شانس می‌آورد آن را از همسایه خود قرض کرده و راهی آمل می‌شود تا دخترش را ببیند اما درگیر یک ماجرای معمایی و جنایی می‌شود...

شخصیت کارآگاه حشمتی ویژگی‌های خاص و آشنایی برای علاقه‌مندان ادبیات پلیسی دارد. از جمله این‌که تلویزیون خانه‌اش همیشه خراب است و به رادیو گوش می‌دهد. ساعت کاسیو به دست می‌اندازد و عاشق ماشین‌های کلاسیک دهه‌های ۱۹۷۰ و ۸۰ میلادی است.

در قسمتی از این‌کتاب می‌خوانیم:

امروز که کارآگاه حشمتی در مسیر بازگشت به خانه بود، از میدان گاهی شلوغ چارسوق گذشت و مثل همیشه هیچ‌کس آدم حسابش نکرد، با این‌که یک‌درمیان از رادیوی دکان‌ها اخبار مرگش شنیده می‌شد. حالا از نظر رادیو و تلویزیون ملی کشور او دیگر وجود خارجی نداشت. اگر وجود خارجی به معنی عام کلمه را در نظر بگیریم، وجود آقای حشمتی بدون تردید یک وجود داخلی بود! از اولش هم همین‌ بود؛ موجودیت‌اش چیزی بود که کارکردی داخلی - در رابطه با زندگی خودش - داشت. در واقع او، هیچ‌وقت وجود خارجی نداشت. در نتیجه وضعیت فعلی هم - از نظر وجودی - فرق چندانی با گذشته نداشت. حتی این مرگ دراماتیک هم او را از گمنامی درنیاورد. سپس آقای حشمتی همین وجود داخلی‌اش را - که از هیچ بهتر است - از کوچه و پس‌کوچه به خانه می‌رساند تا احدی اگر او را می‌شناسد، بویی از زنده بودنش نبرد.
حالا توی خانه با این زن غریبه تنهاست. هم معذب است و هم خسته. آن‌قدر خسته که حال ندارد جواب نگاه خیره او را بدهد. نامش ظریفه است. زن غریبه از خودش، فقط این را به کارآگاه گفته بود.
ظریفه که یک‌جورهایی حس می‌کند آبی از این‌آقا گرم نمی‌شود، خودش دست به کار می‌شود.
«شما راستی‌راستی مامور پلیسین؟!»
«اداره پلیس خیلی با مرده‌ها سروکار داره، اما فقط با زنده‌ها کار می‌کنه.»
«شما که ...»
«... فقط زنده‌ها!»

این‌کتاب با ۱۳۱ صفحه، شمارگان ۵۰۰ نسخه و قیمت ۲۵ هزار تومان منتشر شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...