هنری-دیوید-ثورو

در خانواده‌ای از مهاجران فرانسوی- اسکاتلندی زاده شد. دوران کودکی را در جنگل‌های زادگاهش گذراند... تحصیلات خود را در دانشگاه هاروارد به پایان رساند... از پرداخت مالیات به حکومت طرفدار قانون بردگی امتناع کرد و چندی به زندان افتاد... ثورو به پیروی از امرسون طریقه‌ی معنوی و سیر و سلوک را برگزید... طبیعت در نظر ثورو مصاحبی دلپذیر است که وی چون حق طبیعی از آن لذت می‌برد.

هنری دیوید ثورو، Thoreau, Henry David شاعر و نویسنده آمریکایی (1817-1862) در قریه‌ی کانکرد Concord و در خانواده‌ای از مهاجران فرانسوی- اسکاتلندی زاده شد. دوران کودکی را در جنگل‌های زادگاهش در نزدیکی باستن گذراند و بستگی خود را تا آخر عمر به شهر خویش حفظ کرد. در 1837 تحصیلات خود را در دانشگاه هاروارد به پایان رساند. به هنگام بازگشت به کانکرد با همسایه‌ی خویش رالف والدو امرسون Emerson که در اوج قدرت هنری بود، آشنایی یافت. امرسون ثورو را به خانه‌ی خود پذیرفت و مدت‌ها در سمت استاد و شاگردی در کنار هم به‌سر بردند. ثورو به پیروی از امرسون طریقه‌ی معنوی و سیر و سلوک را برگزید و به انجمن ترانساندانتال Transcendental Club پیوست و با مجله‌ی آنان به نام دایل Dial همکاری کرد. کم‌کم شخصیتی مستقل یافت و گوشه‌نشینی اختیار کرد و دو سال در والدن Walden بهترین دوره‌ی زندگی را گذراند. با قناعت زیست و به تماشای مظاهر پهناور زندگی پرداخت، چون صیاد ماهری با حواس تند و تیز خود همه‌چیز را از انسان گرفته تا حیوان و نبات از نظر گذراند، یک دم از تفکر باز نایستاد و به این‌ترتیب به معرفتی وسیع دست یافت. اولین یادداشت روزانه‌ی او با عنوان هفته‌ای بر رودخانه‌های کانکرد و مریماک A Week on the Concord and Merrimack Revers (1849) اثری است توصیفی درباره‌ی مظاهر مختلف طبیعت و زندگی هندیشمردگان(سرخ‌پوستان) و تمدن گذشته. والدن یا زندگی در جنگل‌ها Walden or Life in the Woods (1854) ثورو را به شهرت رساند. این اثر دارای هجده مقاله است که ثورو در آن گاه به شیوه‌ای تغزلی و گاه با صراحت زندگی خود را در انزوا همراه با زهد و فعالیت در دل طبیعت توصیف و علاقه‌اش را به آزادی فردی بیان کرده است.

طبیعت در نظر ثورو مصاحبی دلپذیر است که وی چون حق طبیعی از آن لذت می‌برد. این کتاب از ارزش ادبی فراوان برخوردار است، شاهکار ثورو به شمار می‌آید و فرهنگ قوی و وسعت اطلاعات او را در زبان یونانی و لاتینی نشان می‌دهد. ثورو که طرفدار مقاومت منفی بود، از پرداخت مالیات به حکومت طرفدار قانون بردگی امتناع کرد و چندی به زندان افتاد. در بازگشت به کانکرد درباره‌ی زندگی ساده و استقلال اقتصادی مقاله‌هایی انتشار داد که در مجموعه‌ی نافرمانی مدنی Civil Disobedience در 1849 انتشار یافت. از 1849 تا 1853 به چندین سفر اقدام کرد و سفرنامه‌هایی نوشت که پس از مرگش به چاپ رسید. از آن جمله کتاب سیر و سفر Excursions در 1863 شامل نه مقاله که قبلاً در مجله‌ها منتشر شده بود. این مقاله‌ها توصیفی بود از مظاهر گوناگون طبیعت. دیگر از مجموعه یادداشت‌های سفر ثورو کتاب جنگل‌های مین The Maine Woods (1864) است، شامل توصیفی از سفر و عبور از رودخانه‌ها و صعود بر قله‌ی کوه‌های محصور از ابر و پایین‌آمدن از شکاف سنگ‌ها و گردش در جنگل‌های وسیع و زندگی مردم بدوی. همچنین شامل پیوستی که نویسنده در آن از تعداد درختان، گل‌ها، درختچه‌ها، گیاه‌ها، پرنده‌ها فهرستی به‌دست می‌دهد و صورتی از اشیای ضروری که برای هر جهانگردی به هنگام سیاحت از این جنگل‌ها لازم است، همچنین فرهنگی از لغات مورد استعمال بومی‌ها در اختیار خواننده می‌گذارد.

 هنری دیوید ثورو Henry David Thoreau

دیگر یک یانکی در کانادا A Yankee in Canada (1866) است که اوایل بهار در ماساچوست Early Spring in Mssachusetts پس از مرگش در 1881 انتشار یافت که علاوه بر توصیف مظاهر طبیعت در فصل بهار، شامل نظری فلسفی و تاریخی و ادبی و حتی سیاسی است. این اثر در میان آثار بسیار لطیف نویسنده جای دارد و بعضی از قسمت‌های آن از قوی‌ترین و زیباترین نثرهای ادبیات آمریکای قرن نوزدهم به‌شمار می‌آید. ثورو به بیماری سل مبتلا بود و می‌کوشید تا به وسیله‌ی سفرهای گوناگون بهبود یابد و در همین سفرها بود که یادداشت‌های خود را می‌نوشت. نامه‌های ثورو به وسیله‌ی امرسون منتشر شد. ثورو به شیوه‌ای افراطی طرفدار استقلال فردی بوده و نظر خود را با قلمی توانا و زیبا در آثارش بیان کرده است.

دو کتاب والدن و نافرمانی مدنی از ثورو در ایران ترجمه شده است.

زهرا خانلری. فرهنگ ادبیات جهان. خوارزمی 

................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

پس از ۲۰ سال به موطن­‌شان بر می­‌گردند... خود را از همه چیز بیگانه احساس می‌­کنند. گذشت روزگار در بستر مهاجرت دیار آشنا را هم برای آنها بیگانه ساخته است. ایرنا که که با دل آکنده از غم و غصه برگشته، از دوستانش انتظار دارد که از درد و رنج مهاجرت از او بپرسند، تا او ناگفته‌­هایش را بگوید که در عالم مهاجرت از فرط تنهایی نتوانسته است به کسی بگوید. اما دوستانش دلزده از یک چنین پرسش­‌هایی هستند ...
ما نباید از سوژه مدرن یک اسطوره بسازیم. سوژه مدرن یک آدم معمولی است، مثل همه ما. نه فیلسوف است، نه فرشته، و نه حتی بی‌خرده شیشه و «نایس». دقیقه‌به‌دقیقه می‌شود مچش را گرفت که تو به‌عنوان سوژه با خودت همگن نیستی تا چه رسد به اینکه یکی باشی. مسیرش را هم با آزمون‌وخطا پیدا می‌کند. دانش و جهل دارد، بلدی و نابلدی دارد... سوژه مدرن دنبال «درخورترسازی جهان» است، و نه «درخورسازی» یک‌بار و برای همیشه ...
همه انسان‌ها عناصری از روباه و خارپشت در خود دارند و همین تمثالی از شکافِ انسانیت است. «ما موجودات دوپاره‌ای هستیم و یا باید ناکامل بودن دانشمان را بپذیریم، یا به یقین و حقیقت بچسبیم. از میان ما، تنها بااراده‌ترین‌ها به آنچه روباه می‌داند راضی نخواهند بود و یقینِ خارپشت را رها نخواهند کرد‌»... عظمت خارپشت در این است که محدودیت‌ها را نمی‌پذیرد و به واقعیت تن نمی‌دهد ...
در کشورهای دموکراتیک دولت‌ها به‌طور معمول از آموزش به عنوان عاملی ثبات‌بخش حمایت می‌کنند، در صورتی که رژیم‌های خودکامه آموزش را همچون تهدیدی برای پایه‌های حکومت خود می‌دانند... نظام‌های اقتدارگرای موجود از اصول دموکراسی برای حفظ موجودیت خود استفاده می‌کنند... آنها نه دموکراسی را برقرار می‌کنند و نه به‌طور منظم به سرکوب آشکار متوسل می‌شوند، بلکه با برگزاری انتخابات دوره‌ای، سعی می‌کنند حداقل ظواهر مشروعیت دموکراتیک را به دست آورند ...
نخستین، بلندترین و بهترین رمان پلیسی مدرن انگلیسی... سنگِ ماه، در واقع، الماسی زردرنگ و نصب‌شده بر پیشانی یک صنمِ هندی با نام الاهه ماه است... حین لشکرکشی ارتش بریتانیا به شهر سرینگاپاتام هند و غارت خزانه حاکم شهر به وسیله هفت ژنرال انگلیسی به سرقت رفته و پس از انتقال به انگلستان، قرار است بر اساس وصیت‌نامه‌ای مکتوب، به دخترِ یکی از اعیان شهر برسد ...