به گزارش فارس، کتاب «از جنگ تا دفاع مقدس، متن و حواشی»، بخشی از تاریخ شفاهی جنگ ایران در گفت وگو با ۲۰ تن از مسئولان، متخصصان، محققان، نویسندگان، شعرا، فیملسازان جنگ تحمیلی است که در خانه گفتمان شهر با حضور جمعی از هنرمندان و اهالی رسانه برگزار شد.

* سرهنگی: در جنگ‌های دفاعی از آنجا که مردم عادی هستند، خودبخود این جنگ‌ها به یک پدیده اجتماعی تبدیل می‌شوند

مرتضی سرهنگی، ظهور ادبیات جنگ را از بازتاب‌های این رخداد در جوامع مختلفی همچون آلمان، فرانسه، روسیه و ایران عنوان کرد و گفت: همه جنگ‌ها در یک روز و ساعت معینی شروع و تمام می‌شوند، اما دامنه مطالعاتی آنها تا قرن‌ها کشیده می‌شود. سربازان به خانه‌ها برمی‌گردند و از خاطراتشان می‌گویند. بعد از مدتی از پایان جنگ‌ها، تحقیقات در زمینه‌های مختلف جنگ شروع می‌شود.

وی ادامه داد: در جنگ‌های دفاعی از آنجا که مردم عادی هستند که با عشق از وطن خود دفاع می‌کنند، خودبخود این جنگ‌ها به یک پدیده اجتماعی تبدیل می‌شوند. آن چنان که روحیه مقاومت و دفاع مردم ایران در نقاشی، هنرهای تجسمی و ادبیات بازتاب پیدا کرده است و هنرمندان نیز با این روش در جریان دفاع مقدس به مردم پیوستند.

* صادقی: ایرانی‌ها هیچ گاه جنگ افروز نبودند و همیشه برای دفاع از میهن وارد جنگ شدند

حبیب الله صادقی، از بنیانگذاران و پیشکسوتان نقاشی انقلاب و هنرمندان دفاع مقدس و مقاومت، نیز در ادامه این نشست، با اشاره به حوادث و جنگ‌های مختلفی که ایرانی‌ها در طول تاریخ با آن مواجه بوده اند، گفت: ایرانی‌ها هیچ گاه جنگ افروز نبودند و همیشه برای دفاع از میهن وارد جنگ شدند. در بین مدافعان همیشه روایانی بودهاند که دل در گروی معرفت مردم داشتند و وفادارانه و فداکارانه، مشاهدات خود از جنگ و دفاع مقدس را با هنرشان به ثبت رسانده‌اند.

وی ضمن تقدیر از بانیان دفتر هنر و ادبیات مقاومت حوزه هنری، آقایان مرتضی سرهنگی و هدایت الله بهبودی، تأکید کرد: موضوع هنر دوران انقلاب اسلامی، فرایندی است که در بخش‌های تجسمی، گفتاری و نوشتاری در یک پیوند و پیوستگی قرار دارد و نمی‌توان آنها را از یکدیگر جدا کرد و این حاصل زحمات همه دستاندرکاران این عرصه است.

* زنگی:  تاریخ شفاهی، وقتی صادقانه، درست و بدون قضاوت فردی و شخصی باشد، می‌تواند روایتی قابل اعتماد و استناد میان نسلهای حال و آینده شود

بهنام زنگی، گرافیست و مدرس دانشگاه سخنران دیگر نشست رونمایی از کتاب «از جنگ تا دفاع مقدس، متن و حواشی» درباره اهمیت کتابهای دفاع مقدس از نگاه یک ناشر خصوصی گفت: یکی از اصلی ترین مسایلی که باعث شده که هنر جنگ در کشورما از بدنه جامعه فاصله پیدا کند، غیرمردمی بودن آن است. ما سعی کردیم که از هنر جنگ حمایت کنیم، اما ذات این حمایت‌ها، ما را به سمت دولتی شدن هدایت کرده و متاسفانه این مساله، آفت هنر و ادبیات جنگ شده است.

وی تأکید کرد: وقتی با نمونه‌های موفق جنگ در دنیا مواجه می‌شویم که بیش از نیم قرن ازاتمام آنها گذشته است اما مردم هنوز به قربانیانشان با احترام نگاه می کنند و حتی نسل‌های بعد به آنها تعلق خاطر دارند. اما متاسفانه در کشور ما این ارتباط مردمی گسسته شده است.

زنگی مردمی بودن هنر جنگ را با توجه و اهمیت دادن به مطالعات و پژوهش‌ها در این زمینه مهم و مرتبط دانست و گفت: کتاب دکتر خانی گونه ای از سبک تاریخ شفاهی جنگ است و جای خالی این گونه کتابها در فرهنگ و ادبیات جنگ ما خالی است. این حق ماست که روایت های مختلف درباره دفاع مقدس بشنویم و بدانیم بیان و ثبت وقایع جنگ و دفاع مقدس یک وظیفه فرهنگی و علمی مهم است تا در اختیار نسل‌های بعد قرار بگیرند. تاریخ شفاهی، وقتی صادقانه، درست و بدون قضاوت فردی و شخصی باشد، می‌تواند روایتی قابل اعتماد و استناد میان نسلهای حال و آینده شود.

کتاب «از جنگ تا دفاع مقدس، متن و حواشی» حاوی گفت‌وگوهای مفصلی است که مینو خانی برای انجام و تدوین رساله دکتری خود با عنوان «بازتاب‌های جنگ در نقاشی ایرانی» است. در این کتاب بیست نفر از مسوولان، متخصصان، محققان، نویسندگان، شعرا، فیملسازان، جنگ را از منظر خود روایت کرده‌اند و به دو پرسش اساسی و محوری پاسخ گفته‌اند: چرا جنگ در ایران به پدیده اجتماعی تبدیل شده؟ و چرا هنرمندان ایرانی علاقمندند این جنگ را در آثار خود بازنمایی کنند؟ 

وی درباره پاسخ این پرسش در جمع میهمانان حاضر در این نشست گفت: هنرمند وقتی در بستر جنگ قرار می‌گیرد، گویا همه سوژه‌های ممکن برای خلق اثر در دسترس اوست اما این لایه رویی واکنش هنرمند به جنگ می‌تواند باشد. هنرمندان و نویسندگانی که من با آنها صحبت کرده‌ام، جنگ بخشی از زیست اجتماعی آنها بود. خیلی از آنها رفتند بجنگند اما نتوانستند و به جای آن سلاحی که می‌توانستند با آن کار کنند را در اختیار گرفتند. همان گونه که حاتمی کیا دوربینش، مرتضی سرهنگی و صادقی قلمشان در جنگ مشارکت کردند.

این استاد دانشگاه ادامه داد: اتفاق چند سو و قابل توجه در این واکنش‌های هنرمندانه، این است که هنرمندان حلقه واسطی شدند میان وقایع جنگ و مردمی که در شهرها و دور از فضای جنگ بودند. هنرمندان با تاثیرپذیری از جنگ، آثار هنری و ادبی خلق کردند که بستر اتصال مردم با جنگ را فراهم کرد؛ تا تعهد و مسوولیتی که باید با کارهای پژوهشی شناخته و به مردم شناسانده شود.

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...