چاپ نخست از جلد اول کتاب «رحمة من الرحمن فی تفسیر و اشارات القرآن» نوشته محی الدین ابن‌عربی، با ترجمه و شرح قاسم میرآخوری از سوی انتشارات «فهرست» منتشر و روانه بازار نشر شد. کتاب حاضر، ترجمه تفسیر قرآن ابن‌عربی است که علاوه به سوره فاتحه، 31 آیه از سوره بقره را نیز شرح و تفسیر می‌کند.
به گزارش ایبنا، این اثر، تفسیر اشاری و عرفانی قرآن کریم محسوب می‌شود که شامل تاویلات عرفانی ابن‌عربی ازآیات و سوره‌های قرآنی است.

محمدبن علی معروف به محی‌الدین و ابن افلاطون، از عرفای مشهور و از برجسته‌ترین اندیشمندان اسلامی است که به سال 560 هجری قمری، 1165میلادی (دوشنبه 27 رمضان) در مرسیه -‌شهری در جنوب شرقی اندلس (اسپانیا)- و در خانواده‌ای عارف از تبار حاتم طائی زاده شد. از دوران کودکی تا پایان عمر، سرشت جستجوگرش او را به کاوش و دقت در وجوه گوناگون زندگی وامی‌داشت.

ابن‌عربی در دوران تحصیل از محضر مشایخ صوفیه و استادان معارف روزگار خود بهره‌مند شد. بسیاری از این مشایخ و استادان به او اجازه دادند که آراء و عقایدشان را نقل و تدریس کند. ابن‌عربی نیز نام این بزرگان را به کرات در کتاب فتوحات مکیه و کتاب‌ها و رساله‌های دیگرش بیان داشته است.

معروفیت عام ابن‌عربی در پهنه ادب و فرهنگ عرفانی و صوفیانه به دلیل نظریه «وحدت وجود» اوست که او را از جمله نظریه‌پردازان و پدر عرفان نظری در جهان اسلام دانسته‌اند. هانری کربن درباره وی گفته است: «او یکی از بزرگترین عرفای اهل شهود همه اعصار بود.»

در یک بررسی اجمالی پی ‌خواهیم برد که ابن‌عربی با امتزاج فلسفه، کلام و حکمت باطنی، موجب شکوفایی عصر زرین تصوف شد، عصری که اوج شکوفایی خویش را در زمینه‌های مختلف فلسفی، کلامی، فقهی و عرفانی تجربه می‌کرد و بنیادهای تفکر اسلامی را استحکام می‌بخشید. در چنین فضایی ظهور وی موجب شد که عرفان و تصوف در طوفانی از «حکمت باطنی» و «الهیات نظری» قرار گیرد و عشق، رنگ و صبغه اندیشه به خود بردارد. عصر خود ابن‌عربی این مطلب را تایید می‌کند، زیرا فضای آن آکنده و مشحون از تفکرات فلسفی و عرفانی فراوانی بود. شیوح متصوفه در سراسر سرزمین اندلس در تعلیم تجربه‌های عرفانی - باطنی خود به مریدان و شاگردان تشنه که هرگز کلام و فلسفه، آنان را سیراب نکرده بود و هر روز نیز بر عده آنها افزوده می‌شد، مشغول بودند. اگر به عقب‌تر برگردیم، سرچشمه‌های حکمت باطنی را خواهیم یافت.

براساس مطالب کتاب، «در دو قرن اول از ظهور اسلام، سنت دینی آنقدر قوی و نیرومند بود که عالمان دینی اجازه تدوین مکتب منظمی چه در فقه و چه در تصوف نمی‌دادند و شاید دلیل آن وجود اصحاب پیامبر(ص) یا تابعان و تابعان تابعان که صیانت نفس آنان بر همگان محزر بود و یا به علت شرایط سیاسی حکومت جاهلیت بنی‌امیه و دوران حاکمیت فرهنگی به عاریت گرفته از فلسفه یونانی و سیطره ذهنیت‌گرایی فرهنگی بنی‌العباس بوده باشد.
به هر حال ظهور تصوف و منشا آن در دنیای اسلامی از سویی به قرآن و سیمای باطنی پیامبر(ص) باز می‌گردد و از طرفی به شرایط اجتماعی و سیاسی و فکری قرن‌های دوم و سوم هجری که موجب پدید آمدن آرمان‌های صوفیانه شد، ناآرامی‌های سیاسی دوران بنی‌امیه که منجر به سقوط این سلسله شد و روی کارآمدن بنی‌عباس و آغاز عصر زرین ادبیات اسلامی و وقوع رویدادهای سیاسی و اجتماعی در نقاط متعدد سرزمین اسلامی که منجر به تشکیل حکومت‌های منطقه‌ای و محلی در میان حکومت‌های بزرگ اسلامی گشت، موجب شد آنان که طبع زاهدانه و پارسایانه‌ای داشتند از اجتماع به گوشه انزوا رجعت کنند و خود را از ستیزه به دور نگاه داشته و به زندگی پرآرام معنوی و روحانی کشانده شوند.»

ابن‌عربی عقاید پراکنده اهل تصوف را که تا زمان آنان در جوامع مسلمان رایج بود، صورت‌بندی و به شکل روشن و صریح بیان کرد. وی نظام فلسفی صوفیه و فلسفه عرفانی متصوفه را بنیانگذاری و جنبه‌ باطنی سنت تصوف را هرچه بیشتر آشکار و روشن کرد.

برخی در مبالغه از جایگاه وی گفته‌اند که او بزرگ‌ترین اندیشمند عرفانی همه زمان‌ها بوده است. شکی نیست که اکثر اندیشمندان عارف و فیلسوفان صوفی مسلک در جهان اسلام به نحوی تحت تاثیر اندیشه‌ها و نظریات نیرومند وی قرار داشته‌اند تا آنجا که اثر پذیری از تفکر و بینش فلسفی - عرفانی او تا عصر حاضر نیز به چشم می‌خورد.
ابن‌عربی در طول حیات فکری خویش به تصوف و عرفان، رنگ فلسفی بخشید و ادراک شهودی عارف مسلمان را که چندین قرن در پرده ابهام قرار داشت، در قالب نظریات عقلانی و نفسانی که پرورده ذهن توانای اوست، جمع‌آوری و تدوین کرد. از این‌رو، می‌توان ابن‌عربی را یکی از بزرگترین و عالی‌ترین شارحان عرفان اسلامی خواند که سلوک عرفانی بایزید و حلاج در پیوند با حکمت صوفیانه وی قوام یافت و مسیر رشد و تعالی عرفان و تصوف در جهشی بزرگ، مشخص و معین شد و حقیقت باطنی تصوف که تا آن زمان در کلام جنید و شبلی مخفی و پنهان بود با صورت‌بندی نظری او هر چه بیشتر و صریح تر نمایان شد.

همچنین ابن‌عربی میراث گذشته صوفیه را با یک تجربه شخصی و زنده درآمیخت و کلام صوفیه را که اغلب در پرده‌ای از اسرار پنهان شده بود، به صورت اندیشه‌ای که رنگ و صبغه صوفی و اشراقی داشت، در قالب نظم و نثر (به ویژه نثر) درآورد. به گفته برخی، عرفان و تصوف نظری را چنان صورت‌بندی کرد که بعدها منبع و سرچشمه‌ای شد تا دیگر عرفا و متصوفه و به ویژه عرفای پارسی‌زبان از آن بهره‌های فراوان گرفتند.

اثر حاضر علاوه بر مقدمه‌ای بر قرآن، سوره فاتحه و 31 آیه از سوره بقره را شرح و تفسیر کرده است.

چاپ نخست کتاب «رحمة من الرحمن فی تفسیر و اشارات القرآن» (جلد اول) با شمارگان 2100 نسخه، 504 صفحه و بهای 160000ریال راهی بازار نشر شد.

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...