کتاب نیوز | اطلاع رسانی و نقد کتاب - خواب تلخ

18 بهمن 1388

در را که بستم، نگاهم به نامه‌ی تهدیدی که با ماژیک قرمز از بالا تا پایین در نوشته شده بود گره خورد. «به نام خدا و خلق، احمد در دادگاه خلق قهرمان ایران غیابا محاکمه و به اعدام انقلابی محکوم گردیده است در صورتی که ظرف مدت سه روز از تمامی فعالیت های خود دست برندارد این حکم اجرا خواهد شد.»

چند قدمی برداشتم تا سر کوچه اصلی برسم.
از اولین دیوار تا آخرین دیوار همگی یک نوشته را فریاد می زدند. نوشته ای که چند شب پیش بر روی آنها نقش بسته بود«مرگ بر احمد».
هوای سرد عصرهای پاییز در پهنه خیابان مجال بیشتری برای خودنمایی داشت. پیاده به راه افتادم،می دانستم که الان خسته و گرسنه است و می دانستم به تنها چیزی که فکر نمی کند خودش است.
خیابان ها چقدر پهن و بزرگ بودند و درختهای وسط بلوار چقدر نحیف و خشک.

جمعیت زیادی مثل هر روز خیابان شهدا را پر کرده بود. مردم دسته دسته ایستاده بودند و «سیاست» نقل صحبت هایشان بود؛ یکی حزب اللهی بود و یکی جزء سازمان مجاهدین خلق(منافقین)، یکی پیکاری بود و یکی توده ای...از وسط بلوار راه می رفتم تا دقیقا به مر کز تجمع برسم.
نمی خواستم اول راهی وارد بحث ها بشوم و مأموریتی که مادر آن قدر برایش سفارش کرده بود را به انجام نرسانم. همین طور که می رفتم دیدمش. روبرویش را که نگاه کردم مردهایی با سبیل های از بنا گوش در رفته- به قول خودشان اعضای سازمان مجاهدین خلق - ایستاده بودند و روزنامه خودشان «مجاهد» را می فروختند.

و او درست مقابل آنها در سمت دیگر خیابان با آن قدو قواره کوچکش بساط پهن کرده بود و روزنامه بچه حزب اللهی ها «منافق» را می فروخت.
مرا که دید، دوید جلو و گفت: «سلام آبجی، راحت اومدی؟«
و من مثل همه وقتهایی که از دستش عصبانی بودم جذبه خواهر بزرگتری ام را حفظ کردم و گفتم :«علیک سلام». بعد لقمه غذا را که مادر داده بود از کیفم بیرون آوردم و به سمتش گرفتم و گفتم :«نترس، خدا با ماست.»
لقمه غذا را پس زد و گفت: «من سیرم.»
با طعنه بهش گفتم: «از رنگ صورتت معلومه چقدر سیری!»

لقمه را گرفت و گذاشت داخل جیب شلوارش و بعد پیراهنش را روی آن کشید.
گفتم: «می دونم صدبار گفتم و فایده نداشته اما یه بار دیگه هم می گم. آخه بابا جون تو هم داری توی اون سپاه کار می کنی، نمی گم نهار و شام بخور، اما حداقل یه لقمه نون بذار دهنت، فردا پس فردا زخم معده می گیری ها!»
لبخندی زد و نگاهی به من انداخت. دیگر حس نمی کردم که یک نوجوان 14 ساله روبرویم ایستاده است. این جور وقت ها دیگر نمی توانستم به چشم هایش مستقیم نگاه کنم.
گفت: «آخه آبجی مگه من برای انقلاب چیکار کردم که از مال بیت المال حتی یه لقمه نون بخورم.»

در حالیکه سعی می کردم به تیترهای روزنامه نگاه کنم، بهش گفتم: «لااقل شب بیا خونه استراحت کن!»
و او گفت: «خیلی ها منتظرند که ماها بخوابیم...»
می دانستم که از پس استدلال های او بر نمی آیم. پس دیگر چیزی نگفتم.
وقتی بر می گشتم هوا حسابی تاریک شده بود.
اما خیابان ها انگار کوچک و لاغر شده بودند، درختهای وسط بلوار چه قدی کشیده بودند، مغازه ها چقدر رونق پیدا کرده بود.

با خودم فکر کردم نکند مسیر را اشتباه آمده باشم. کمی سرک کشیدم تا تابلوی کوچه را ببینم. تابلو را که دیدم خیالم راحت شد: «کوچه شهید احمد گودرزی»

داستان کوتاه |

رمانس‌های دیجیتالی میرعباسی در راه است

داستان داستان‌ها: ضحاک(1) | علی نیکویی

افسانه‌های مردم شهر پیزا ترجمه شد

نازبالش کرمانی به چاپ سوم رسید

8 داستان کوتاه در شماره شش «فصل آزما»

کتاب خاتم: محمد تورات کارگردان

نقد و بررسی کتاب تهران روی پله 67

برای جغد برفی | سعیده امین‌زاده

دو داستان از عاشق مدرن و بلیط لطفاً

درباره هوای حوالی حوّا | زهره مسکنی

نشست نقد و بررسی قصه راستگو

بستنی قیفی ماریا از روسیه رسید

صد سال داستان کوتاه ایرانی در 312 صفحه

پری‌خانم محبوب‌ترین زن کوچه به بازار آمد

20 داستان کوتاه در جایی کنار جاده

کمیک استریپ از نمایشنامه‌های شکسپیر

سماور | ‌هوشنگ مرادی کرمانی

یادداشت‌های یک نویسنده | فئودور داستایفسکی

قایق | پیتر اورنر

اعتراض هوشنگ مرادی کرمانی: مجید به سنی نرسیده که نماز بخواند!

رازهای کوچک | طلعت سقیرق

راضیه تجار: در دوره پهلوی امکانی برای یادگیری داستان‌نویسی نبود

تأملی بر مجموعه داستان‌های ابراهیم گلستان | حمیدرضا یوسفی

داستان‌های دیکنز از مجموعه ادبیات خفن

گزارش کامل مثنوی به نثر: 400هزار تومان

درباره مقلد صدا | سعیده امین‌زاده

تینا و داستان‌های اندیشیده‌شده

مروری بر پیشانی‌نوشت‌ها | بهاره حجتی

چطور چاقو را تلفظ کنیم که ده هزار دلار ببریم!؟

نگاهی به نهنگ تاریک | امین فقیری

داستان آدم‌های چهارباغ | فاطمه صناعتیان

داستان داستان‌ها: هُجیر | علی نیکویی

غزل سیب با چند داستان از بیروتی

۵۰ حکایت درباره مهربانی با حیوانات

داستان داستان‌ها: تهمینه | علی نیکویی

موزی که می‌خندید در فهرست آثار ممتاز کودکان معلول

مروری بر قصه گل‌های قالی | فاطمه نعمتی

قصه‌ها از کجا می‌آیند به روایت اصغر عبداللهی

مستور در ایتالیا از داستان‌نویسی ایران می‌گوید

هشت داستان از دو زن زیبا

مروری بر فراسوی ترس و طمع | ایما موسی‌زاده

فعالان مالی مستعد خطاهای خاص و تکرارپذیر هستند. این خطاها ناشی از توهمات ادراکی، اعتماد بیش‌ازحد، تکیه بر قواعد سرانگشتی و نوسان احساسات است. با درک این الگوها، فعالان مالی می‌توانند از آسیب‌پذیری‌های خود و دیگران در سرمایه‌گذاری‌های مالی آگاه‌تر شوند... سرمایه‌گذاران انفرادی اغلب دیدی کوتاه‌مدت دارند و بر سودهای کوتاه‌مدت تمرکز می‌کنند و اهداف بلندمدت مانند بازنشستگی را نادیده می‌گیرند ...

نگاهی به فلسفه موسیقی نو | مسعود اسماعیلی

هنر مدرن برای او نه تزئینی یا سرگرم‌کننده، بلکه تلاشی برای بیان حقیقتی تاریخی و مقاومت در برابر ایدئولوژی‌های سرکوبگر بود... وسیقی شوئنبرگ در نگاه او، مقاومت در برابر تجاری‌شدن و یکدست‌شدن فرهنگ است... استراوینسکی بیشتر به سمت آیین‌گرایی و نوعی بازنمایی «کودکانه» یا «بدوی» گرایش دارد که می‌تواند به‌طور ناخواسته هم‌سویی با ساختارهای اقتدارگرایانه پیدا کند ...

پیرامون روش بارسلونا | وحید نمازی

باشگاه به رهبری جدید نیاز داشت... این پروژه 15 سال طول کشید و نزدیک به 200 شرکت را پایش کرد... این کتاب می‌خواهد به شما کمک کند فرهنگ برنده خود را خلق کنید... موفقیت مطلقاً ربطی به خوش‌شانسی ندارد، بلکه بیشتر به فرهنگ خوب مرتبط است... معاون عملیاتی ارشد نیروی کار گوگل نوشته: فرهنگ زیربنای تمام کارهایی است که ما در گوگل انجام می‌دهیم ...

پیرامون فلاکت روزمره | مونا محمدنژاد

طنز مردمی، ابزاری برای مقاومت است. در جهانی که هر لبخند واقعی تهدید به شمار می‌رود، کنایه‌های پچ‌پچه‌وار در صف نانوایی، تمسخر لقب‌ها و شعارها، به شکلی از اعتراض درمی‌آید. این طنز، از جنس خنده‌ و شادی نیست، بلکه از درد زاده شده، از ضرورت بقا در فضایی که حقیقت تاب‌آوردنی نیست. برخلاف شادی مصنوعی دیکتاتورها که نمایش اطاعت است، طنز مردم گفت‌وگویی است در سایه‌ ترس، شکلی از بقا که گرچه قدرت را سرنگون نمی‌کند اما آن را به سخره می‌گیرد. ...

درباره هیتلر و کتابخانه شخصی‌اش | لیلا عبداللهی

هیتلر ۲۶ساله، در جبهه شمال فرانسه، در یک وقفه کوتاه میان نبرد، به نزدیک‌ترین شهر می‌رود تا کتابی بخرد. او در آن زمان، اوقات فراغتش را چگونه می‌گذراند؟ با خواندن کتابی محبوب از ماکس آزبرن درباره تاریخ معماری برلین... اولین وسیله خانگی‌اش یک قفسه چوبی کتاب بود -که خیلی زود پر شد از رمان‌های جنایی ارزان، تاریخ‌های نظامی، خاطرات، آثار مونتسکیو، روسو و کانت، فیلسوفان یهودستیز، ملی‌گرایان و نظریه‌پردازان توطئه ...