این قصه، ماجرای هشت موش کور است که خانه‌ی خود را به خاطر سیلاب از دست می‌دهند و با ساخت یک کَلَک، در مسیر رودخانه حرکت می‌کنند و برای زندگی خود چمن‌زاری را در حاشیه‌ی جنگل پیدا می‌کنند؛ اما این تازه آغاز ماجرای آنان است...

اروین موزر [Erwin Moser] هشت موش کور باهوش» [Les trois petites chouettes : et sept autres histoires]

وقتی می‌گوییم اروین موزر [Erwin Moser]، اغلب مجموعه‌ «ماجراهای مانوئل و دیدی» را به یاد می‌آورند؛ اما این تنها کار این نویسنده و تصویرگر به‌نام اتریشی نیست. منوچهر صادق خانجانی، آن‌طور که از صفحه‌ی تقدیم کتابش برمی‌آید، این بار به توصیه‌ پسرش بابک، کتاب «هشت موش کور باهوش» [Les trois petites chouettes : et sept autres histoires] را از او بازگردانده و به ناشری نام‌آشنا سپرده است.

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، این اثر که بنا بر توصیه‌‌ی کتاب اصلی، برای گروه سنی ۹ تا ۱۱ سال مناسب است، دو داستان را در برمی‌گیرد:

اول داستان «هشت موش کور باهوش» که خود در چهار فصل با عنوان‌های زلزله، سفر، روباه و یوزپلنگ روایت شده است. این قصه، ماجرای هشت موش کور است که خانه‌ی خود را به خاطر سیلاب از دست می‌دهند و با ساخت یک کَلَک، در مسیر رودخانه حرکت می‌کنند و برای زندگی خود چمن‌زاری را در حاشیه‌ی جنگل پیدا می‌کنند؛ اما این تازه آغاز ماجرای آنان است و با حیوانات جنگل به چالش برمی‌خورند و می‌کوشند با استفاده از هوش و درایت خود، این مشکل را حل کنند.

داستان دوم، «سمور پیر» که زیرکی یک سمور را در مواجهه با یک روباه و همین‌طور مرغ‌های یک مزرعه تعریف می‌کند.

اروین موزر (۱۹۵۴-۲۰۱۷) از چهره‌های مهم ادبیات و تصویرگری کودک در اتریش است. او برای آثارش جوایزی همچون نشان لیاقت وین (۲۰۱۳)، فلوت‌زن هاملین (۱۹۹۲) و نیز جایزه‌ی کلاغ (۱۹۸۷) را از آن خود کرده است.

روایت جذاب داستانیِ اروین موزر، با ترجمه‌ی شیوا و خواندنی منوچهر صادق خانجانی همراه شده است و این هردو با انتخاب کاغذ مرغوب و اندازه‌ی قلم مناسب، کتابی خوب و روان را برای مطالعه کودک فراهم کرده است.

منوچهر صادق خانجانی، متولد ۱۳۲۳، از دهه‌ی ۶۰ تا به امروز نزدیک به شانزده اثر را برای کودکان و نوجوانان ترجمه کرده است.

برای این‌که جذابیت قلم و روایت را درک کنیم بهتر است بخشی از متن (صص ۳۴ و ۳۵) را با هم بخوانیم:
«روباه بلند شد و آرام به طرف جنگل حرکت کرد که ناگهان چیزی در مقابل خود دید: چیزی که در میان علف‌ها چون سایه‌ی سیاهی ایستاده بود. موهای پشتش سیخ شد و دمش به حالت سفت و سخت درآمد. شبح سیاه گاه به چپ و گاه به راست می‌پیچید و خرخر ترسناکی می‌کرد. حالا غیر از تعجب، دچار ترس هم شده بود. روباه زوزه‌کشان به سمت جنگل دوید. روباه که از نظر ناپدید شد، شبح بزرگ به صورت هشت شبح کوچک درآمد. آن‌ها همان هشت موش کور کوچک بودند.»

با این حال شاید رعایت نکاتی مثل انتخاب اسم‌های فارسی و مألوف برای شخصیت‌ها می‌توانست اثر را خواندنی‌تر کند؛ چراکه قطعا کودک نُه‌ساله با اسم‌هایی مثل اولاف و برونو و شارل برای موش‌های کور نمی‌تواند ارتباط برقرار کند. جالب این‌که مترجم فرانسوی به این نکته توجه داشته و اسم‌های فرانسوی را جایگزین اسم‌های آلمانی کرده؛ اما مترجم فارسی این مهم را نادیده گرفته است.

داستان‌های این کتاب، با تصاویر سیاه‌وسفید، ساده و در عین حال جذاب همراه است و در کل مخاطب ۲۷ قاب از تصویرسازی‌های اروین موزر را در متن خواهد دید که به تکنیک قلم فلزی کار شده است. گرچه برخی از این تصاویر کیفیت اسکن پایینی دارند.

هم‌چنین در صفحه‌ی عنوان کتاب، یک قاب از تصویرگری دیگر درج شده که گرچه کودکانه و زیباست، اما با آثار موزر تناسبی ندارد و به نظر انتخاب مناسبی نیست. جعفر اسکندری هریس کوشیده جلد کتاب را به تناسب تصویرسازی‌های موزر، ساده طراحی کند. رنگ بنفش و ترکیب آن با زرد و نگاتیوکردن یکی از تصاویر متن. ایده‌ی بدی نیست؛ اما با وجود این که داستان اصلی کتاب «هشت موش کور» است، طراح، تصویری از داستان کوچک سمور پیر را برای جلد انتخاب کرده که در نوع خود عجیب به نظر می‌رسد.

مترجم محترم، این کتاب را از ترجمه‌ی فرانسوی اثری از اروین موزر، به اسم «سه جغد کوچولو و هفت داستان دیگر» ترجمه کرده که در سال ۱۹۸۸ توسط انتشارت مدرسه‌ی اوقات فراغت منتشر شده است. البته جای سوال است که چرا مترجم باید با وجود این همه اثر فرانسوی‌زبانِ خوب در حوزه‌ی کودک، اثری را به فارسی برگرداند که خود از آلمانی ترجمه شده؛ و نیز این‌که چرا این اثر را -که از آثار مهم مولف نیست- انتخاب کرده و مثلا سراغ مجموعه‌ی معروف «ماجراهای مانوئل و دیدی» یا مجموعه‌ی «کوکو» نرفته و این آثار را از این مولف، در دسترس مخاطب فارسی‌زبان قرار نداده است؛ و پرسش مهم‌تر این که چرا از میان هفت داستان مجموعه‌ی اصلی، فقط دو داستان را ترجمه کرده و از قضا «سه جغد کوچولو» را -که مهم‌ترین اثر مجموعه به انتخاب خود مولف بوده- حذف کرده است.

و سوال آخر را باید از فیپانویس محترم پرسید: اثری که در اصل به زبان آلمانی و توسط یک نویسنده‌ی اتریشی نوشته شده، چرا باید به عنوان داستان‌های فرانسوی فهرست شود. همین‌طور در فیپای اثر سال فوت مولف نیز درج نشده است.

کتاب «هشت موش کور باهوش» در ۸۰ صفحه، در قطع رقعی، با کاغذ بالک، جلد ۲۵۰ گرم و سلفون مات و صحافی چسب گرم، در پانصد نسخه برای چاپ نخست، با ویرایش پروانه بیات و صفحه‌آرایی سمیرا توکلی‌نیا با قیمت ۳۰‌هزار تومان از سوی انتشارات سروش منتشر شده است.

................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...