جلد دوم و سوم کتاب «تمدن و سرمایه‌داری» [Civilisation matérielle, économie et capitalisme] نوشته‌ی فرنان برودل [Fernand Braudel] با ترجمه‌ی فرهنگ رجایی از سوی انتشارات علمی و فرهنگی منتشر شد.

«تمدن و سرمایه‌داری» [Civilisation matérielle, économie et capitalisme] نوشته‌ی فرنان برودل [Fernand Braudel]

به گزارش کتاب نیوز به نقل ازایبنا، در خلاصه این کتاب آمده است: بهترین جمله برای معرفی کتاب «تمدن و سرمایه داری» جمله اول فرنان برودل در جلد دوم است، اگر قرار باشد تنها به دنبال یک ایماژ ساده برای کتاب حاضر بگردم، پاسخ خواهم داد که این جلد ما را از طبقه همکف که به زندگی روزمره اختصاص داشت-موضوع جلد اول کتاب- به طبقه بالا می‌برد؛ جایی که چیزی را به نمایش می‌گذارد که من «زندگی اقتصادی» می‌خوانم.

فرنان برودل با بررسی دقیق زندگی مادی این کتاب سه گانه در حقیقت در مورد عظمت انسان بودن و توان انسان برای کارهای بزرگ است.برودل در این مجموعه کتاب به تمدن تجدد و نظام سرمایه داری و گسترش آن میپردازد و در جلد دوم به طور خاص به توصیف و تحلیل و ترسیم نظام سرمایه داری نگاه میکند و در جلد سوم نگاه خود را به جزییات آن و کارکرد این نظام در جهان معطوف میسازد، فرنان برودل به مکتب تأثیرگذار تاریخگرایی نو مرتبط است که از گسست بزرگ از پارادایم روایی مسلط در اوایل قرن بیستم حمایت می کرد و رویکردی به تاریخ را در بر می گرفت که علوم اجتماعی را با تاریخ مشکل محور ادغام می کرد. برودل به‌عنوان یکی از تأثیرگذارترین مورخان قرن بیستم ستایش می‌شود، برودل با بیان داستان های معقول و منطقی برای گفتن ظاهر شد، فهم نظریات او در عمل کمی مشکل است.نظر او، سرمایه‌داری یک مقوله همه مکانی یا جهانی و همه‌زمانی یا همه‌وقتی بوده است: «سرمایه‌داری از آغاز تاریخ بالقوه قابل مشاهده بوده است و اینکه در همه ادوار خود را بسط داده و تداوم بخشیده است»
برودل، مارکس را که نگرشی مادی گرایانه داشت و وبر را که روحیه انگارگرایانه داشت را نقد میکرد و نگرش خود را که نگرشی تمدنی است، اعلام کرد، همراه شدن با برودل در این کتاب سه گانه و بررسی نظام سرمایه داری و عوامل رشد آن خواننده را مشعوف میسازد، با برودل به قرون پانزده تا هیجده سفر کنید و سرگذشت مادی و عملی بشر را در این قرون تا پیدایش نظام سرمایه داری و بازارهای مبادلاتی رصد کنید و در آن تعمق کنید.

جلد دوم کتاب «تمدن و سرمایه داری» در ۸۶۸ صفحه، شمارگان ۵۰۰ نسخه و جلد سوم کتاب «تمدن و سرمایه داری» در ۸۹۲ صفحه و شمارگان ۵۰۰ نسخه توسط انتشارات علمی و فرهنگی منتشر شده است.

................ هر روز با کتاب ................

«خرد»، نگهبانی از تجربه‌هاست. ما به ویران‌سازی تجربه‌ها پرداختیم. هم نهاد مطبوعات را با توقیف و تعطیل آسیب زدیم و هم روزنامه‌نگاران باتجربه و مستعد را از عرصه کار در وطن و یا از وطن راندیم... کشور و ملتی که نتواند علم و فن و هنر تولید کند، ناگزیر در حیاط‌خلوت منتظر می‌ماند تا از کالای مادی و معنوی دیگران استفاده کند... یک روزی چنگیز ایتماتوف در قرقیزستان به من توصیه کرد که «اسب پشت درشکه سیاست نباش. عمرت را در سیاست تلف نکن!‌» ...
هدف اولیه آموزش عمومی هرگز آموزش «مهارت‌ها» نبود... سیستم آموزشی دولت‌های مرکزی تمام تلاش خود را به کار گرفتند تا توده‌ها را در مدارس ابتدایی زیر کنترل خود قرار دهند، زیرا نگران این بودند که توده‌های «سرکش»، «وحشی» و «از لحاظ اخلاقی معیوب» خطری جدی برای نظم اجتماعی و به‌علاوه برای نخبگان حاکم به شمار روند... اما هدف آنها همان است که همیشه بوده است: اطمینان از اینکه شهروندان از حاکمان خود اطاعت می‌کنند ...
کتاب جدید کانمن به مقایسه موارد زیادی در تجارت، پزشکی و دادرسی جنایی می‌پردازد که در آنها قضاوت‌ها بدون هیچ دلیل خاصی بسیار متفاوت از هم بوده است... عواملی نظیر احساسات شخص، خستگی، محیط فیزیکی و حتی فعالیت‌های قبل از فرآیند تصمیم‌گیری حتی اگر کاملاً بی‌ربط باشند، می‌توانند در صحت تصمیمات بسیار تاثیر‌گذار باشند... یکی از راه‌حل‌های اصلی مقابله با نویز جایگزین کردن قضاوت‌های انسانی با قوانین یا همان الگوریتم‌هاست ...
لمپن نقشی در تولید ندارد، در حاشیه اجتماع و به شیوه‌های مشکوکی همچون زورگیری، دلالی، پادویی، چماق‌کشی و کلاهبرداری امرار معاش می‌کند... لمپن امروزی می‌تواند فرزند یک سرمایه‌دار یا یک مقام سیاسی و نظامی و حتی یک زن! باشد، با ظاهری مدرن... لنین و استالین تا جایی که توانستند از این قشر استفاده کردند... مائو تسه تونگ تا آنجا پیش رفت که «لمپن‌ها را ذخایر انقلاب» نامید ...
نقدی است بی‌پرده در ایدئولوژیکی شدن اسلامِ شیعی و قربانی شدن علم در پای ایدئولوژی... یکسره بر فارسی ندانی و بی‌معنا نویسی، علم نمایی و توهّم نویسنده‌ی کتاب می‌تازد و او را کاملاً بی‌اطلاع از تاریخ اندیشه در ایران توصیف می‌کند... او در این کتاب بی‌اعتنا به روایت‌های رقیب، خود را درجایگاه دانایِ کل قرار داده و با زبانی آکنده از نیش و کنایه قلم زده است ...