آیین نکوداشت سیدعلی صالحی و رونمایی از مجموعه شعر «لولی‌وش واژه‌ها» که در نشر چشمه منتشر شده با همکاری خانه اندیشمندان علوم انسانی، روز جمعه ۲۷ بهمن ۱۴۰۲ در سالن فردوسی خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.

سیدعلی صالحی  «لولی‌وش واژه‌ها

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایسنا، رسول رخشا، شاعر در سخنانی در این مراسم گفت: امروز گردهم آمده‌ایم که به ستایش شاعری بپردازیم که خود ستایشگر بی‌بدیل واژه، کلمه و شعر است. سیدعلی صالحی در تمام این سال‌ها بی‌خواب شعر فارسی بوده و نخوابیده است. وی متولد ایذه خوزستان است. ۵۰ سال از ۶۸ سال عمرش را با شعر و ادبیات فارسی گذرانده است. از اولین شعرهایش در مسجدسلیمان نیم قرن می‌گذرد. در تمام این سال‌ها او نوشته است. گرچه علاوه بر شعر، رمان و نقد هم نوشته است اما ما او را با شعرهایش به یاد می‌آوریم.

او افزود: سیدعلی صالحی شاعری باهوش، مغرور، آرام و پُرکار است. او زندگی‌اش چنان با شعر تنیده شده است که جدا کردنشان محال به نظر می‌رسد. او شاعری حرفه‌ای و تمام‌وقت است. صالحی همواره و همیشه ردای شاعری را بر دوش خود حمل می‌کند. او در سال ۵۶ جایزه شعر فروغ را گرفت. بعدها او تئوریسین شعر گفتار شد. شعر صالحی یک موسیقی محزون و روان را در خود جای داده است. در شعر او فیزیک و متافیزیک توأمان وجود دارد. امید، اعتراض، اندوه و انتقاد اجتماعی در لایه‌های شعرش انکارناپذیر است.

سهم ارزنده صالحی در روشن نگه داشتن چراغ شعر
حافظ موسوی
، دیگر شاعر حاضر در مراسم نیز در سخنانی گفت: امروز در خانه اندیشمندان علوم انسانی گرد هم آمدیم که شاعری را بزرگ بداریم. اینجا خانه کسانی است که به انسان می‌اندیشند و شاعر کسی است که به طبیعی‌ترین و زلال‌ترین زبان انسان یعنی شعر سخن می‌گوید. شعر بیان عواطف انسان است. سیدعلی صالحی ۵۰ سال از عمرش را به پای شعر ریخته و سرنوشتش با شعر و کلمه گره خورده است. او در زمینه شعر در کنار افرادی مانند شمس لنگرودی، از شاخص‌ترین شاعران دهه ۶۰ بودند.

او افزود: سرآغاز مهم‌ترین شعرهای صالحی در دهه ۷۰ است. او در میان هیاهوی دهه ۷۰ به نوعی از شعر رسید که از حیث زبان شاعرانه و فرم، مختص خود اوست. زبان شعر صالحی عینا همان زبان گفتار روزمره نیست. تفاوت او با دیگران در این است که وی با برجسته کردن بخش‌هایی از ظرفیت زبان گفتار و آمیختن آن با زبان ادبی، یک سبک شخصی برای خود درست کرده است. صالحی با انتشار حدود ۵۰ کتاب شعر، سهمی ارزنده در روشن نگه داشتن چراغ شعر فارسی داشته است. امید، یکی از واژه‌های پربسامد شعر اوست.

شعر صالحی برایم هوا بود
همچنین گروس عبدالملکیان، شاعر در سخنانی بیان کرد: باعث شادمانی و افتخار من است که در مراسم نکوداشت سیدعلی صالحی نقش کوچکی داشته باشم. ابتدا با این سوال شروع می‌کنم که کار شاعر در این جهان چیست؟ شاعر چیزی را پیدا می‌کند که پنهان شده است. صالحی در این سال‌ها هم در مقولات ازلی ابدی و هم مقولات تاریخی اجتماعی، مسائلی را در شعرش پیدا کرده و همچنین به شکل عمیقی آن‌ها را پنهان کرده است.

او افزود: شاعران بزرگ، جهان می‌سازند و شاعران کوچک‌تر در جهان آن‌ها زندگی می‌کنند. صالحی در جهان نیما زندگی کرده است اما اندک اندک از آن جهان رخت بربسته و جهان خودش را ساخته است. شاعری دو استعداد می‌خواهد؛ یکی، استعداد بیان خویشتن و دیگری، استعداد با همذات‌پنداری جهان خود را بسط دادن. صالحی به روشنی این استعداد بزرگ را نمایش داده است. برخی شاعران منظره و برخی دیگر پنجره می‌سازند اما شعر صالحی برای من در اوایل جوانی، نه منظره بود و نه پنجره، بلکه برایم هوا بود.

سیدعلی صالحی

شاعران پشتوانه درجه یک این سرزمین بوده‌اند
سیدعلی صالحی
هم در آیین نکوداشت خود ضمن خواندن برخی از شعرهایش، اظهار کرد: از انتشارات معتبر چشمه و خانه اندیشمندان علوم انسانی تشکر می‌کنم. من سخنران و خطیب نیستم و فقط شاعرم و دست تک تک افرادی را که به این مراسم آمده‌اند، می‌بوسم. این حضور نشان می‌دهد که چقدر معجزه در کلمه است. شعر صاحب معجزه بسیج کردن است. در تمام طول تاریخ، پشتوانه درجه یک این سرزمین، شاعران بوده‌اند.

بر اساس گزارش روابط عمومی خانه اندیشمندان علوم انسانی، در پایان مراسم، از کتاب «لولی‌وش واژه‌ها» رونمایی شد.

................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...