شماره بیست و یکم مجله «تجربه» با یادنامه‌ای ویژه درباره‌ احمد رضا احمدی منتشر شد و روی پیشخان آمد.

تجربه 21 ویژه احمدرضا احمدی، کوندرا، ر اعتمادی و دیگران

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، شماره بیست و یکم دوره جدید مجله «تجربه» به‌تازگی همراهِ صفحاتی ویژه‌ خسرو حسن‌زاده، ر. اعتمادی، فریماه فرجامی، محمد عرفانیان و میلان کوندرا منتشر شده و روی پیشخان آمده است.

در بخش ادبیات این شماره با عنوان «شاعر نمی‌میرد» صفحاتی ویژه احمد رضا احمدی با آثار و گفتاری از ماهور احمدی، محمود دولت‌آبادی، سید علی صالحی، فیض شریفی، رضا قوی‌فکر، رسول رخشا، علی مسعودی‌نیا، مسعود شهریاری، کیوان مهرگان، صابر محمدی، محمد آشور، محمد پروین، عبدالجواد موسوی، پیمان طالبی، فاطمه راکعی، علیرضا دولتشاهی، امید جوانبخت، احمد بیرانوند، آهنگ حقیقت و… به همراهِ زندگی‌نوشتی از آنوشا نیک‌سرشت می‌خوانید.

سیری در کتاب‌های احمد رضا احمدی نوشته شمیم شهلا و شش روایت از مراسم تشییع پیکرِ احمد رضا احمدی نوشته سعید برآبادی به همراه عکس‌های امیر جدیدی از مراسم وداع آمده است.

به صفحاتی درباره‌ی میلان کوندرا نویسنده‌ی چِکی- فرانسوی که در ۹۴ سالگی جهان را وداع گفت، گزارشی از زندگی و آثار ر. اعتمادی در گفت‌وگو با نویسندگان هم‌عصرِ او، صفحاتی ویژه‌ی جهان داستانیِ کورمک مک کارتی و مرور کتاب‌های روزِ حوزه‌ی ادبیات پرداخته شده است.

‏‎بخش کتاب‌خانه شماره بیست و یکم دوره جدید مجله «تجربه» با‬ گفت‌وگو با رضا یعقوبی پژوهش‌گرِ حوزه‌ی فلسفه درباره‌ی ترجمه‌ی کتابِ «روشنگری» از آنتونی کنی، یادداشت حسین پاینده نشانه‌شناس و استاد دانشگاه بر کتاب «کلاهی که پسِ معرکه ماند» اثری از محمد کشاورز، معرفی پادکست‌ها و کتاب‌فروشی‌های مهمِ ایران و کتاب‌خانه‌های مهم جهان، گفت‌وگو با سمیه سیدیان نویسنده و مترجم کودک و نوجوان و نقد و بررسی کتاب‌های روز فلسفه، جامعه شناسی گردآوری شده است.

در بخش تئاتر به سه نگاه به دنیای ادبی و نویسندگیِ رضا قاسمی، در بخش تجسمی صفحاتی به یادِ خسرو حسن‌زاده که در جهان بیش از ایران شناخته شده بود، گفت‌وگویی منتشر نشده با محمد عرفانیان از طراحان نسل سوم گرافیک ایران و زلزله هوش مصنوعی در پناهگاه هنرمندان به قلم حامد بیدی و در بخش گالری کجاست یادداشتی از جواد حسنجانی پرداخته شده است.

‏‎مطالعات ایرانی‬ این شماره صفحاتی به احترامِ «قلم» و نوستالژی هم‌چنان نوشتن با آن، گفت‌وگو با علی دهباشی به مناسبت درگذشتِ علی اصغر لطیفی از پیشگامانِ قلم در ایران، گفت‌وگوی حمیدرضا محمدی با شهین اعوانی فیلسوف با عنوان «اسلامی‌سازی علوم انسانی مردود است»، گفت‌وگو با محسن شهرنازدار درباره‌ی «لیکو» و شعر عامیانه‌ی بلوچ، خاطره بازی با گنبد کاووس به قلم شهریار صحاف و وارثان زعفران و نمک به قلم علی اتحاد را به خود اختصاص داده است.

‏‎این‌شماره از مجله مورد اشاره همراهِ یادنامه‌ای درباره‌ فریماه فرجامی و یادداشت‌هایی از فرشین کاظمی‌نیا، نیما خرم‌روز، مهدی استعدادی‌شاد و تایپوشهر به نگاه و قلمِ مرتضی آکوچکیان منتشر شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...