سائو ایچیکاوا [Saou Ichikawa] نویسنده ژاپنی دارای معلولیت، موفق به دریافت جایزه ادبی آکوتاگاوا [Akutagawa literary award] ژاپن شد.

سائو ایچیکاوا [Saou Ichikawa] «گوژپشت» [Hunchback

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، جایزه آکوتاگاوا که به یک اثر ادبی ناب از یک نویسنده جدید تعلق می‌گیرد، برای رمان «گوژپشت» [Hunchback] به ایچیکاوا اهدا شد.

ایچیکاوا در کودکی به میوپاتی مادرزادی- بیماری صعب‌العلاجی که با ضعف عضلانی مشخص می‌شود- مبتلا شد. او در راه رفتن مشکل دارد و از 14 سالگی از دستگاه تنفس مصنوعی استفاده کرده است. این نویسنده 43 ساله در مراسمی که برای اعلام برنده این جایزه برگزار شده بود، در حالی که از انگشت شست خود برای تنظیم استوما- سوراخی در نای که برای کمک به تنفس او ایجاد شده بود- سخنرانی کرد.

قهرمان رمان ایچیکاوا زنی است مانند خودش که در یک خانه اشتراکی زندگی و از دستگاه تنفس مصنوعی استفاده می‌کند. کمر این زن خمیده است و خود را به عنوان یک «هیولای گوژپشت» به سخره می‌گیرد. این رمان با طنز و کنایه، زندگی قهرمان داستان را با دشواری‌های فراوانش به تصویر می‌کشد و دلخوری‌های او را از افراد سالم روایت می‌کند.

ایچیکاوا یک کتابخوان حرفه‌ای است. او می‌گوید از آنجا که همیشه بیشتر وقت خود را در خانه می‌گذرانده، همیشه کتابخوان بزرگی بوده است.

«هانچیباکو» نخستین اثر ایچیکاوا در ادبیات ناب است. این داستان در شماره ماه مه مجله ادبی بونگاکوکای منتشر شد و جایزه نویسنده نوظهور این نشریه را دریافت کرد.

مارس امسال، او در یک دوره آنلاین با عنوان شیوه بازنمایی افراد دارای معلولیت در ادبیات در دانشگاه واسدا شرکت کرد. وی گفت: «نمونه‌ها آنقدر کم بودند که تصمیم گرفتم خودم به آنها اضافه کنم.»

ریوسوکه کاکینه، 57 «گوکوراکو سیتایشوگون» و سایاکو ناگای، «آدائوچی کوبیکو

ایچیکاوا در اظهارنظرهای خود در مراسم دریافت جایزه از مردم خواست تا به این فکر کنند که چرا تا کنون هیچ فرد معلولی جزو دریافت‌کنندگان جایزه آکوتاگاوا نبوده است. وی افزود: «این رمان را با این ایده نوشتم که اندک بودن نویسندگان معلول، یک مسئله است. من می‌خواهم همه به این فکر کنند که چرا اولین برنده دارای معلولیت تا سال 2023 ظاهر نشد.»

در این مراسم همچنین انجمن ترویج ادبیات ژاپنی، جایزه نائوکی را که به اثری از ادبیات عامه‌پسند از یک نویسنده نوظهور اهدا می‌شود، به ریوسوکه کاکینه، 57 ساله، برای رمان «گوکوراکو سیتایشوگون» و سایاکو ناگای، 46 ساله، برای «آدائوچی کوبیکو» اهدا کرد.

................ هر روز با کتاب ................

بابا که رفت هوای سیگارکشیدن توی بالکن داشتم. یواشکی خودم را رساندم و روشن کردم. یکی‌دو تا کام گرفته بودم که صدای مامانجی را شنیدم: «صدف؟» تکان خوردم. جلو در بالکن ایستاده بود. تا آمدم سیگار را بیندازم، گفت: «خاموش نکنْ‌نه، داری؟ یکی به من بده... نویسنده شاید خواسته است داستانی «پسامدرن» بنویسد، اما به یک پریشانی نسبی رسیده است... شهر رشت این وقت روز، شیک و ناهارخورده، کاری جز خواب نداشت ...
فرض کنید یک انسان 500، 600سال پیش به خاطر پتکی که به سرش خورده و بیهوش شده؛ این ایران خانم ماست... منبرها نابود می‌شوند و صدای اذان دیگر شنیده نمی‌شود. این درواقع دید او از مدرنیته است و بخشی از جامعه این دید را دارد... می‌گویند جامعه مدنی در ایران وجود ندارد. پس چطور کورش در سه هزار سال قبل می‌گوید کشورها باید آزادی خودشان را داشته باشند، خودمختار باشند و دین و اعتقادات‌شان سر جایش باشد ...
«خرد»، نگهبانی از تجربه‌هاست. ما به ویران‌سازی تجربه‌ها پرداختیم. هم نهاد مطبوعات را با توقیف و تعطیل آسیب زدیم و هم روزنامه‌نگاران باتجربه و مستعد را از عرصه کار در وطن و یا از وطن راندیم... کشور و ملتی که نتواند علم و فن و هنر تولید کند، ناگزیر در حیاط‌خلوت منتظر می‌ماند تا از کالای مادی و معنوی دیگران استفاده کند... یک روزی چنگیز ایتماتوف در قرقیزستان به من توصیه کرد که «اسب پشت درشکه سیاست نباش. عمرت را در سیاست تلف نکن!‌» ...
هدف اولیه آموزش عمومی هرگز آموزش «مهارت‌ها» نبود... سیستم آموزشی دولت‌های مرکزی تمام تلاش خود را به کار گرفتند تا توده‌ها را در مدارس ابتدایی زیر کنترل خود قرار دهند، زیرا نگران این بودند که توده‌های «سرکش»، «وحشی» و «از لحاظ اخلاقی معیوب» خطری جدی برای نظم اجتماعی و به‌علاوه برای نخبگان حاکم به شمار روند... اما هدف آنها همان است که همیشه بوده است: اطمینان از اینکه شهروندان از حاکمان خود اطاعت می‌کنند ...
کتاب جدید کانمن به مقایسه موارد زیادی در تجارت، پزشکی و دادرسی جنایی می‌پردازد که در آنها قضاوت‌ها بدون هیچ دلیل خاصی بسیار متفاوت از هم بوده است... عواملی نظیر احساسات شخص، خستگی، محیط فیزیکی و حتی فعالیت‌های قبل از فرآیند تصمیم‌گیری حتی اگر کاملاً بی‌ربط باشند، می‌توانند در صحت تصمیمات بسیار تاثیر‌گذار باشند... یکی از راه‌حل‌های اصلی مقابله با نویز جایگزین کردن قضاوت‌های انسانی با قوانین یا همان الگوریتم‌هاست ...