آمیت چائودوری [Amit Chaudhuri] و کیت ریدوی [Keith Ridgway] به عنوان برندگان جایزه جیمز تیت بلک [James Tait Black prize 2022] معرفی شدند. این جایزه هر سال از سوی دانشگاه ادینبورگ به یک اثر در بخش زندگینامه و یک اثر داستانی اهدا می‌شود.

آمیت چائودوری [Amit Chaudhuri] و کیت ریدوی [Keith Ridgway]  جایزه جیمز تیت بلک [James Tait Black prize 2022]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، برندگان جوایز ده هزار پوندی جیمز تیت بلک در حاشیه جشنواره بین‌المللی کتاب ادینبورگ معرفی شدند.

«یافتن راگا: بداهه‌نوازی در موسیقی هندی» [Finding the Raga: An Improvisation on Indian Music] کتاب آمیت چائودوری است که در بخش بیوگرافی، برنده جایزه جیمز تیت بلک شده است. این کتاب که از سوی انتشارات فابر منتشر شده، کاوشی در رابطه نویسنده با موسیقی کلاسیک شمال هند است.

چائودوری، نویسنده چندین کتاب داستان و شعر تحسین شده، قطعاتی ضبط شده از آواز موسیقی کلاسیک شمال هند را نیز منتشر کرده است. او در سال 2009 به عنوان عضو انجمن سلطنتی ادبیات انتخاب شد و از سال 2020 استاد نویسندگی خلاق در دانشگاه آشوکا بوده است.

دکتر سایمون کوک از دانشگاه ادینبورگ، داور بخش بیوگرافی این جایزه، کتاب «یافتن راگا: بداهه‌نوازی در موسیقی هندی» را اثری عمیق و ظریف نامید که به طرز زیرکانه‌ای، طرز تفکر افراد را درباره موسیقی، مکان و خلاقیت، تغییر می‌دهد. به گفته وی، این کتاب شاهکاری در زمینه هنر گوش دادن به جهان است.

«یک شوک» [A Shock] کتاب برنده جایزه در بخش داستان، اثر کیتی ریدوی از سوی انتشارات پیکادور منتشر شده است، قصه زندگی و روابط چند شخصیت مختلف را روایت می‌کند که در جنوب لندن زندگی می‌کنند.
نوشته‌های ریدوی که متولد دوبلین و ساکن لندن است، در نیویورکر، گرانتا و بسیاری نشریات دیگر منتشر شده است. او برنده جایزه رونی برای ادبیات ایرلندی و جایزه او هنری است. کتاب «یک شوک» پنجمین رمان و اولین رمان او در هشت سال گذشته است.

دکتر بنجامین بیتمن از دانشگاه ادینبورگ، داور بخش داستان این جایزه، کتاب «یک شوک» را روایتی حساس، خلاقانه و بسیار انسانی از زندگی‌هایی دانست که در بسیاری از داستان‌های دیگر، به ماجراهای فرعی تنزل داده می‌شوند.

جایزه جیمز تیت بلک به بهترین آثار داستانی و بیوگرافی در یک سال گذشته تعلق می‌گیرد. این تنها جایزه اصلی کتاب بریتانیاست که به وسیله محققان و دانشجویان ادبیات داوری می‌شود. این جایزه از سوی دپارتمان ادبیات انگلیسی دانشگاه ادینبورگ که قدیمی‌ترین بخش دانشگاهی ادبیات در جهان است، اعطا می‌شود.

«خرد»، نگهبانی از تجربه‌هاست. ما به ویران‌سازی تجربه‌ها پرداختیم. هم نهاد مطبوعات را با توقیف و تعطیل آسیب زدیم و هم روزنامه‌نگاران باتجربه و مستعد را از عرصه کار در وطن و یا از وطن راندیم... کشور و ملتی که نتواند علم و فن و هنر تولید کند، ناگزیر در حیاط‌خلوت منتظر می‌ماند تا از کالای مادی و معنوی دیگران استفاده کند... یک روزی چنگیز ایتماتوف در قرقیزستان به من توصیه کرد که «اسب پشت درشکه سیاست نباش. عمرت را در سیاست تلف نکن!‌» ...
هدف اولیه آموزش عمومی هرگز آموزش «مهارت‌ها» نبود... سیستم آموزشی دولت‌های مرکزی تمام تلاش خود را به کار گرفتند تا توده‌ها را در مدارس ابتدایی زیر کنترل خود قرار دهند، زیرا نگران این بودند که توده‌های «سرکش»، «وحشی» و «از لحاظ اخلاقی معیوب» خطری جدی برای نظم اجتماعی و به‌علاوه برای نخبگان حاکم به شمار روند... اما هدف آنها همان است که همیشه بوده است: اطمینان از اینکه شهروندان از حاکمان خود اطاعت می‌کنند ...
کتاب جدید کانمن به مقایسه موارد زیادی در تجارت، پزشکی و دادرسی جنایی می‌پردازد که در آنها قضاوت‌ها بدون هیچ دلیل خاصی بسیار متفاوت از هم بوده است... عواملی نظیر احساسات شخص، خستگی، محیط فیزیکی و حتی فعالیت‌های قبل از فرآیند تصمیم‌گیری حتی اگر کاملاً بی‌ربط باشند، می‌توانند در صحت تصمیمات بسیار تاثیر‌گذار باشند... یکی از راه‌حل‌های اصلی مقابله با نویز جایگزین کردن قضاوت‌های انسانی با قوانین یا همان الگوریتم‌هاست ...
لمپن نقشی در تولید ندارد، در حاشیه اجتماع و به شیوه‌های مشکوکی همچون زورگیری، دلالی، پادویی، چماق‌کشی و کلاهبرداری امرار معاش می‌کند... لمپن امروزی می‌تواند فرزند یک سرمایه‌دار یا یک مقام سیاسی و نظامی و حتی یک زن! باشد، با ظاهری مدرن... لنین و استالین تا جایی که توانستند از این قشر استفاده کردند... مائو تسه تونگ تا آنجا پیش رفت که «لمپن‌ها را ذخایر انقلاب» نامید ...
نقدی است بی‌پرده در ایدئولوژیکی شدن اسلامِ شیعی و قربانی شدن علم در پای ایدئولوژی... یکسره بر فارسی ندانی و بی‌معنا نویسی، علم نمایی و توهّم نویسنده‌ی کتاب می‌تازد و او را کاملاً بی‌اطلاع از تاریخ اندیشه در ایران توصیف می‌کند... او در این کتاب بی‌اعتنا به روایت‌های رقیب، خود را درجایگاه دانایِ کل قرار داده و با زبانی آکنده از نیش و کنایه قلم زده است ...