کتاب «تئاتر، انزوا، حرفه و طغیان: تحولات گروه تئاتر اودین» [Theatre : solitude, craft, revolt] نوشته ائوجنیو باربا [Eugenio Barba] و ترجمه آزاده احمدی توسط نشر هنوز منتشر شد.

تئاتر، انزوا، حرفه و طغیان: تحولات گروه تئاتر اودین» [Theatre : solitude, craft, revolt] نوشته ائوجنیو باربا [Eugenio Barba]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، کتاب «تئاتر، انزوا، حرفه و طغیان» در شمارگان هزار نسخه، ۵۱۵ صفحه و بهای ۲۵۰ هزار تومان منتشر شده است.

این مجموعه شامل ۲۸ متن از آثار ائوجنیو باربا در فاصله سال‌های ۱۹۶۴ تا ۱۹۹۵ است، یعنی سال‌هایی که زندگی او را به عنوان کارگردان تئاتر اودین شکل دادند. این متن‌ها در زمان‌های متفاوتی نوشته شده‌اند و موضوع‌ها و دغدغه‌های گوناگونی را دربر می‌گیرند و همه آنها یک هسته مشترک دارند: «معنای تئاتر».

متن‌های باربا در این کتاب در قالب پنج بخش تدوین شده‌اند. بخش نخست با عنوان «سرچشمه‌ها: حرفه» شامل این متن‌هاست: «تئاتر گسست»، «نامه به بازیگر «د»، «در انتظار انقلاب»، «مریدی که روی آب راه می‌رفت»، «سکوت مکتوب» و «تئاتر شهر و پناهگاه کلان‌شهر».

بخش دوم «لابراتوار: مدرسه همیشگی» نام دارد و شامل این مباحث است:‌ «تمرین کردن»، «دو نامه»، «واژه‌ها و حضور»، «تناقض آموزشی: یادگیری به منظور یادگیری» و «انتقال یک میراث». بخش سوم کتاب با عنوان «سفر: مبادله» نیز شامل این متن‌هاست: «دو قبیله»، «نامه‌ای از جنوب ایتالیا»، «ریشه‌ها و برگ‌ها»، «مکالمه با برشت» و «اهالی آیین».

بخش چهارم کتاب «راه امتناع: تئاتر سوم» نام دارد و در آن این متن‌ها ترجمه شده‌اند: «تئاتر سوم»، «تحول»، «تئاتر – فرهنگ»، «کرانه سوم رود»، «خانه‌ای با دو در» و «میراث ما برای خودمان». بخش پنجم کتاب با عنوان «هویت: میراث» هم شامل این متن‌هاست: «سایه آنتیگونه»، «بخشی از ما که در تبعید زندگی می‌کند»، «تئاتر اوراسیا» و «گام‌هایی به سوی کرانه رود».

کتاب پیشگفتاری با عنوان «کشتی‌های سنگی و جزایر سرگردان» و پسگفتاری با عنوان «کاشت خرگوش با خیال شیر در سر» دارد. پیوست کتاب نیز با عنوان «قصه سیاه» کاتالوگ تولیدات تئاتر اودین است.

تئاتر اودین که توسط ائوجنیو باربا پایه‌گذاری شد یکی از مشهورترین و اثرگذارترین گروه‌های تئاتر تجربی بود و توانست تحولات مهمی را در دو حیطه «متن» و «اجرا» موجب شود. باربا به سال ۱۹۳۶ در ایتالیا متولد شد و در سال ۱۹۵۴ به نروژ مهاجرت کرد. از سال ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۴ در لهستان در رشته تئاتر تحصیل کرد و مدت سه سال را به گروتفسکی به کار پرداخت و نخستین کتابش را درباره او نوشت.

باربا در سال ۱۹۶۳ پس از سفری به هند مقاله‌ای درباره کاتاکالی (نمایش سنتی هندی‌ها) فرم تئاتری‌ای که آن زمان در غرب ناشناخته بود، نوشت و منتشر کرد. او تئاتر اودین را در اسلو بنیاد گذاشت و در سال ۱۹۶۶ با این گروه به دانمارک مهاجرت و بیش از بیست نمایش را کارگردانی کرد. او به سال ۱۹۷۹ مدرسه بین‌المللی آنتروپولوژی تئاتر را بنیاد گذاشت.

از جمله شناخته شده‌ترین اجراهای باربا با گروه تئاتر اودین و همچنین گروه تئاتر وموندی می‌توان به این موارد اشاره کرد: خاکسترهای برشت، تالابوت، میتوس، خانه پدری‌ام، ایتسی بیتسی، فرای، انجیل به روایت اوکزیرینکوس، کائوسموس، پرنده بازان، کاسپاریانا، بیا و روز از آن ما خواهد بود، چکامه برای پیشرفت – یک باله، در اسکلت نهنگ و...

................ هر روز با کتاب ...............

جامعیت علمی همایی در بخش‌های مختلف مشخص است؛ حتی در شرح داستان‌های مثنوی، او معانی لغات را باز می‌کند و به اصطلاحات فلسفی و عرفانی می‌پردازد... نخستین ضعف کتاب، شیفتگی بیش از اندازه همایی به مولانا است که گاه به گزاره‌های غیر قابل اثبات انجامیده است... بر اساس تقسیم‌بندی سه‌گانه «خام، پخته و سوخته» زندگی او را در سه دوره بررسی می‌کند ...
مهم نیست تا چه حد دور و برِ کسی شلوغ است و با آدم‌ها –و در بعضی موارد حیوان‌ها- در تماس است، بلکه مهم احساسی است که آن شخص از روابطش با دیگران تجربه می‌کند... طرفِ شما قبل از اینکه با هم آشنا شوید زندگی خودش را داشته، که نمی‌شود انتظار داشت در زندگی‌اش با شما چنان مستحیل شود که هیچ رد و اثر و خاطره‌ای از آن گذشته باقی نماند ...
از فروپاشی خانواده‌ای می‌گوید که مجبور شد او را در مکزیک بگذارد... عبور از مرز یک کشور تازه، تنها آغاز داستان است... حتی هنگام بازگشت به زادگاهش نیز دیگر نمی‌تواند حس تعلق کامل داشته باشد... شاید اگر زادگاهشان کشوری دموکرات و آزاد بود که در آن می‌شد بدون سانسور نوشت، نویسنده مهاجر و آواره‌ای هم نبود ...
گوته بعد از ترک شارلوته دگرگونی بزرگی را پشت سر می‌گذارد: از یک جوان عاشق‌پیشه به یک شخصیت بزرگ ادبی، سیاسی و فرهنگی آلمان بدل می‌شود. اما در مقابل، شارلوته تغییری نمی‌کند... توماس مان در این رمان به زبان بی‌زبانی می‌گوید که اگر ناپلئون موفق می‌شد همه اروپای غربی را بگیرد، یک‌ونیم قرن زودتر اروپای واحدی به وجود می‌آمد و آن‌وقت، شاید جنگ‌های اول و دوم جهانی هرگز رخ نمی‌داد ...
موران با تیزبینی، نقش سرمایه‌داری مصرف‌گرا را در تولید و تثبیت هویت‌های فردی و جمعی برجسته می‌سازد. از نگاه او، در جهان امروز، افراد بیش از آن‌که «هویت» خود را از طریق تجربه، ارتباطات یا تاریخ شخصی بسازند، آن را از راه مصرف کالا، سبک زندگی، و انتخاب‌های نمایشی شکل می‌دهند. این فرایند، به گفته او، نوعی «کالایی‌سازی هویت» است که انسان‌ها را به مصرف‌کنندگان نقش‌ها، ویژگی‌ها و برچسب‌های از پیش تعریف‌شده بدل می‌کند ...