کتاب «تام پِین» [Thomas Paine] نوشته مارک فیلپ [Mark Philp] با ترجمه محمد قائد توسط انتشارات طرح نو منتشر و راهی بازار نشر شد.

تام پِین» [Thomas Paine] مارک فیلپ [Mark Philp]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، نسخه اصلی این‌کتاب سال ۱۹۸۹ توسط انتشارات دانشگاه آکسفورد منتشر شده است.

مارک فیلپ نویسنده کتاب پیش‌رو، تام پین را به‌عنوان نخستین انقلابی بین‌المللی معرفی می‌کند که در ربع آخر قرن هجدهم، ابتدا در آمریکا و سرانجام در بریتانیا و فرانسه، به رد حکومت‌های شاهان و اشراف پرداخت و برای جایگزین‌کردن‌شان با نهادهای دموکراسیِ نماینده عامه به‌ نبرد برخاست. پین که یک‌ مرد صنعتگر بوده، در بیان نویسنده کتاب، دموکراتی نمونه است که از شیادی، فساد و نابرابری‌هایی که امتیازات موروثی باعث و بانی‌شان بودند، بیزار بود.

تام پین بر این‌باور بوده که مردم معمولی می‌توانند خودشان بر خودشان و به‌گونه حکومت کنند که آزادی و امنیت را در بر داشته باشد. مارک فیلپ می‌گوید تام پین یک‌متفکر سیاسی دسته‌اول نبود اما از جامعه معاصر بشری تحلیلی خوب و برایش تجویزهایی داشت. این‌تجویزها در قالب نوشته‌هایی تدوین شده‌اند که پین را بهتر معرفی می‌کنند.

نویسنده کتاب «تام پین» در بیان انگیزه خود برای نوشتن این‌کتاب، می‌گوید در عصری که بازیگران سینما رئیس‌جمهور می‌شوند و بنگاه‌های تبلیغاتی می‌کوشند برای سیاستمداران جایگاهی همانند «ستاره‌ها» فراهم کنند، شاید از قابلیت یک فرد برای ایجاد ارتباط با مخاطبانی انبوه به‌گونه‌ای که روحیه سیاسی آنها را فراچنگ آورد، بدان شکل بدهد و آن را بیان کند کمی دلزده شده باشیم. این بیانگر توانایی‌های پِین است که یک‌ونیم قرن پیش از تکامل رسانه‌های گروهی جدید از عهده این کار برآمد. پِین فقط نظریه‌پرداز سیاسی نبود. توانایی او تبدیل نوشته‌هایش به سلاح‌هایی عملی برای تغییرهای بنیادین اجتماعی و سیاسی بود. به این‌ترتیب کتابی که مارک فیلپ نوشته، رابطه منسجم اصول نظری او و مهارت سخن‌پردازانه‌ای را نشان دهد که برای رساندن این‌اصول به مخاطبانش به کار می‌بست.

اما جدا از مباحث نظری، تام پین سرنوشت جالبی داشته و حوادث زیادی را از سر گذرانده است. او موفق شد در فرانسه از اعدام فرار کند، در بریتانیا به‌عنوان یک‌یاغی معرفی شد و وقتی به آمریکا بازگشت، به‌عنوان یک آتئیست و ژاکوبن معرفی شد. هزینه‌دادن بر سر عقیده یکی از ویژگی‌های شخصیت این‌انقلابی است.

به‌هر روی، مارک فیلپ می‌گوید تامس پِین را می‌توان متفکر سیاسی و روزنامه‌نگار و نویسنده انقلابی پیشرو عصر جدید دانست. جدا از شخصیت آزادمنش و گرچه نامتعارف و بحث‌انگیزش، نکته مهم در آثار او این بود که تا آن زمان کمتر کسی با این درجه از حرارت و شور نه درباره عامه مردم، بلکه در باب مباحثی اساسی برای عامه مردم مطالبی همه‌فهم نوشته بود.

کتاب «تام پِین» ۵ فصل اصلی دارد که به‌ترتیب عبارت‌اند از: «زندگی و شخصیت»، «امریکا»، «اروپا»، «عرصه ملکوت»‌ و «نتیجه‌گیری».

در قسمتی از این‌کتاب می‌خوانیم:

مجمع ملی پس از آزادی پِین مَناصبش را به او برگرداند و نهایت حرمت را به او گذارد. به‌رغم ناخوشی‌اش کار روی بخش دوم عصر خرد را از سر گرفت و در ژوئیه ۱۷۹۵ در بحش پیرامون قانون اساسی جدید هم شرکت جست، ابتدا با رساله در باب اصول اولیه حکومت _ که اساسا چکیده حقوق بشر بود _ و سپس با قانون اساسی ۱۷۹۵ که در آن با تمام قوا به جانبداری از این نکته پرداخت که به‌جای حق رای مبتنی بر اموال، که در پیش‌نویس پیشنهاد شده بود، حق رای برای همگان باشد، هرچند که این پیشنهاد بی‌نتیجه ماند. پِین، به‌رغم تجربه‌هایش، هیچ‌گاه ایمان به فضیلت مردم را از دست نداد.

پس از خلاصی از زندان، دلخوری پِین از پشت‌کردنِ آمریکا به او در دلش عقده شد؛ و به‌رغم تمام تلاش‌های مونرو تا او را راضی کند که دنبال قضیه را نگیرد، هرچه بیشتر متقاعد می‌شد که جرج واشنگتن او را قربانی منافع دیگری کرده است. سرانجام نامه به جرج واشنگتن را نوشت، و برای چاپ به امریکا فرستاد، که در آن رئیس‌جمهوری را متهم می‌کرد به رفاقتش پشت پا زده و او را به‌حال خود گذاشته تا بمیرد. همچنان که انتظار می‌رفت، این نامه به نظر کسان بسیاری حمله‌ای ناشایست به سیاستمدارِ ارشد کشور تلقی شد و در امریکا به پِین لطمه بسیار زد.

با فرا رسیدن پایان سال ۱۷۹۶ پِین سلامتش را بازیافته بود و در کوتاه‌زمانی دو جلد از بدیع‌ترین و مهم‌ترین جزوه‌هایش را بیرون داد...

این‌کتاب با ۱۶۸ صفحه، شمارگان هزار و ۱۰۰ نسخه و قیمت ۱۰۰ هزار تومان منتشر شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

نوشتن از دنیا، در عین حال نوعی تلاش است برای فهمیدن دنیا... برخی نویسنده‌ها به خود گوش می‌سپارند؛ اما وقتی مردم از رنج سر به طغیان برآورده‌اند، بدبختیِ شخصیِ نویسنده ناشایست و مبتذل می‌نماید... کسانی که شک به دل راه نمی‌دهند برای سلامت جامعه خطرناک‌اند. برای ادبیات هم... هرچند حقیقت، که تنها بر زبان کودکان و شاعران جاری می‌شود، تسلایمان می‌دهد، اما به هیچ وجه مانع تجارت، دزدی و انحطاط نمی‌شود... نوشتن برای ما بی‌کیفر نیست... این اوج سیه‌روزی‌ست که برخی رهبران با تحقیرکردنِ مردم‌شان حکومت کنند ...
کسی حق خروج از شهر را ندارد و پاسخ کنجکاوی افراد هم با این جمله که «آن بیرون هیچ چیز نیست» داده می‌شود... اشتیاق او برای تولید و ثروتمند شدن، سیری ناپذیر است و طولی نمی‌کشد که همه درختان جنگل قطع می‌شوند... وجود این گیاه، منافع کارخانه را به خطر می‌اندازد... در این شهر، هیچ عنصر طبیعی وجود ندارد و تمامی درختان و گل‌ها، بادکنک‌هایی پلاستیکی هستند... مهمترین مشکل لاس وگاس کمبود شدید منابع آب است ...
در پانزده سالگی به ازدواج حسین فاطمی درمی‌آید و کمتر از دو سال در میانه‌ی اوج بحران‌ ملی شدن نفت و کودتا با دکتر زندگی می‌کند... می‌خواستند با ایستادن کنار خانم سطوتی، با یک عکس یادگاری؛ خود را در نقش مرحوم فاطمی تصور کرده و راهی و میراث‌دار او بنمایانند... حتی خاطره چندانی هم در میان نیست؛ او حتی دقیق و درست نمی‌دانسته دعوی شویش با شاه بر سر چه بوده... بچه‌ی بازارچه‌ی آب منگل از پا نمی‌نشیند و رسم جوانمردی را از یاد نمی‌برد... نهایتا خانم سطوتی آزاد شده و به لندن باز می‌گردد ...
اباصلت هروی که برخی گمان می‌کنند غلام امام رضا(ع) بوده، فردی دانشمند و صاحب‌نظر بود که 30 سال شاگردی سفیان بن عیینه را در کارنامه دارد... امام مثل اباصلتی را جذب می‌کند... خطبه یک نهج‌البلاغه که خطبه توحیدیه است در دربار مامون توسط امام رضا(ع) ایراد شده؛ شاهدش این است که در متن خطبه اصطلاحاتی به کار رفته که پیش از ترجمه آثار یونانی در زبان عربی وجود نداشت... مامون حدیث و فقه و کلام می‌دانست و به فلسفه علاقه داشت... برخی از برادران امام رضا(ع) نه پیرو امام بودند؛ نه زیدی و نه اسماعیلی ...
شور جوانی در این اثر بیشتر از سایر آثارش وجود دارد و شاید بتوان گفت، آسیب‌شناسی دوران جوانی به معنای کلی کلمه را نیز در آن بشود دید... ابوالمشاغلی حیران از کار جهان، قهرمانی بی‌سروپا و حیف‌نانی لاف‌زن با شهوت بی‌پایانِ سخن‌پردازی... کتابِ زیستن در لحظه و تن‌زدن از آینده‌هایی است که فلاسفه اخلاق و خوشبختی، نسخه‌اش را برای مخاطبان می‌پیچند... مدام از کارگران حرف می‌زنند و استثمارشان از سوی کارفرما، ولی خودشان در طول عمر، کاری جدی نکرده‌اند یا وقتی کارفرما می‌شوند، به کل این اندرزها یادشان می‌رود ...