پنجمین چاپ کتاب «خاستگاه هرمنوتیک خود: سخنرانیها در کالج دارتموت ۱۹۸۰» [About the Beginning of the Hermeneutics of the Self: Lectures at Dartmouth College, 1980 (L'origine de l'herméneutique de soi: conférences prononcées à Dartmouth College, 1980)]میشل فوکو و ترجمه نیکو سرخوش و افشین جهاندیده توسط نشر نی منتشر شد.
![خاستگاه هرمنوتیک خود: سخنرانیها در کالج دارتموت ۱۹۸۰» [About the Beginning of the Hermeneutics of the Self: Lectures at Dartmouth College, 1980 (L'origine de l'herméneutique de soi: conférences prononcées à Dartmouth College, 1980)]میشل فوکو](/files/164551951553662742.jpg)
به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، پنجمین چاپ کتاب «خاستگاه هرمنوتیک خود: سخنرانیها در کالج دارتموت ۱۹۸۰» با شمارگان ۱۱۰۰ نسخه، ۱۹۲ صفحه و بهای ۵۶ هزار تومان منتشر شد. این کتاب برای نخستین بار در سال ۱۳۹۶ با شمارگان هزار و ۵۰۰ نسخه، ۱۹۲ صفحه و بهای ۱۶ هزار تومان در دسترس مخاطبان قرار گرفت. چاپ چهارم این کتاب سال ۱۳۹۹ با شمارگان ۵۵۰ نسخه و بهای ۳۲ هزار تومان منتشر شده بود.
کتاب «خاستگاه هرمنوتیک خود» متشکل از دو سخنرانی فوکو است که در سال ۱۹۸۰ ایراد شدند. فوکو در این سخنرانیها با بررسی نقش دو تکنیک «اعتراف» و «آزمون خود» – ابتدا در مکاتب فلسفی باستان و سپس در مسیحیت – میکوشد طرحی از تبارشناسی سوژه مدرن ارائه دهد. او بحث خود را با آوردن مثالی در باب مسئله ارتباط سوژه و حقیقت در دوران مدرن آغاز میکند، یعنی توصیف رویکرد درمانی روانپزشکی فرانسوی به نام فرانسوا لوره.
لوره با استفاده از دوش آب سرد، بیمارانش را وادار میکرد تا به دیوانگیشان اعتراف کنند. به عبارت دیگر، در این رویکرد بیمار با گفتن حقیقتی درباره خود – با تصریح به اینکه دیوانه است – میتوانست فرایند مداوا شدن را آغاز کند. فوکو با اشاره به مورد دکتر لوره، بر مفهومی بسیار مهم تأکید میکند: اعتراف، یا گفتن حقیقت درباره خود با صدای بلند، که در جوامع غربی شرطی برای رسیدن به رستگاری تلقی شده است.
در بخشی از کتاب آمده است:
«وقتی از هرمنوتیک خود صحبت میکنم، منظورم نوع بدی از علوم انسانی نیست که در تضاد با نوع خوب باشد. [بلکه] منظورم این است که پروژهی هرمنوتیک خودْ چارچوب تاریخی همهی علوم انسانی بوده است. مثلاً در فلسفهی یونان چرا فلاسفه طی قرون متمادی به مردم که بسیار دلمشغولِ قواعد زندگی و شیوهی زندگیکردن بودند میگفتند چگونه رفتار کنند و چرا هرگز تصور نمیکردند که مردم به چیزی نظیر علوم انسانی نیاز دارند؟ به اعتقاد من این تصور با مسیحیت آغاز شد، آن هنگام که نهتنها کتاب مقدس بلکه خود نیز به موضوعی برای تأویل بدل شد… مسئلهی ما اکنون این است که کشف کنیم این خود چیزی غیر از همبستهی تاریخیِ تکنولوژیهای برساخته طی تاریخمان نیست.»
