کتاب «به طعم فرهنگ: جامعه‌شناسی سیاسی پی‌یر بوردیو» نوشته حجت‌الله ایوبی توسط نشر ثالث منتشر شد.

به طعم فرهنگ: جامعه‌شناسی سیاسی پی‌یر بوردیو حجت‌الله ایوبی

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، نویسنده در این کتاب، تلاش کرده از پی‌یر بوردیو، جامعه‌شناس فرانسوی به عنوان یک جامعه‌شناس سیاسی رونمایی کند.

به تعبیر نویسنده، پیر بوردیو نامی شناخته‌شده در سپهر علوم انسانی به ویژه در عرصهٔ جامعه‌شناسی است. نظریهٔ میدان‌ها، و آفرینش مفاهیم مهم و تازه‌ای مانند هبیتوس (خیم)، سرمایهٔ نمادین، خشونت نمادین، طبقه‌بندی، رابطهٔ بین هبیتوس و سلیقه و سبک زندگی پاره‌ای از این مفاهیم مهم هستند. تلاش بوردیو برای گشودن راه میانه بین عینی و ذهنی و گذر از دوگانه‌های رایج دورانش او را شایستهٔ نام جامعه‌شناس برجسته و بزرگ روزگار ما نموده است. نظریهٔ میدان و فضا را می‌توان قلب تپندهٔ نظریهٔ عمومی او در جامعه‌شناسی دانست. یکی از برجستگی‌های بوردیو، کوشش او برای بیرون کشیدن نظریه‌هایش از پیمایش‌های علمی و پرشماری است که با پژوهشگران انجام داده است.

ایوبی در این کتاب با بیان اینکه اندیشه‌های جامعه‌شناسانه بوردیو در ایران به خوبی شناخته شده است، تصریح می‌کند: در این کتاب تلاش شده است از بوردیوی جامعه‌شناس سیاسی رونمایی شود. چاپ کتاب دربارهٔ دولت ده سال پس از درگذشتش این کار را آسان‌تر کرده است. جامعه‌شناسی سیاسی بوردیو بی‌گمان به طعم فرهنگ است. بوردیو با موفقیت توانست فرهنگ را به عنوان متغیر مهم و حتی مستقل برای تبیین پدیده‌های سیاسی به کار گیرد. بررسی نقش سرمایه‌های فرهنگی برای فهم رفتار سیاسی، جنبش‌های سیاسی، و به‌ویژه دیدگاه بوردیو دربارهٔ طبقه‌بندی اجتماعی و سیاسی بر اساس سبک زندگی و سلیقه از نوآوری‌های او در جامعه‌شناسی سیاسی است. در این کتاب کوشش شده است نظریه‌های سیاسی بوردیو در چارچوب پاردایم فکری او تبیین شود.

حجت الله ایوبی دانش‌آموخته دانشگاه لیون ۲ فرانسه و عضو هیأت علمی دانشگاه تهران است. وی در حال حاضر دبیرکل کمیسیون ملّی یونسکو در ایران است. کتاب‌های سیاست‌گذاری فرهنگی در فرانسه: دولت و هنر، سیاست و حکومت در فرانسه، پیدایی و پایایی احزاب سیاسی در غرب و اکثریت، چگونه حکومت می‌کند؟ برخی از آثار ایوبی است که قبلاً منتشر شده است.

کتاب «به طعم فرهنگ: جامعه‌شناسی سیاسی پی‌یر بوردیو» از سوی نشر ثالث وارد بازار نشر شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

او «آدم‌های کوچک کوچه»ــ عروسک‌ها، سیاه‌ها، تیپ‌های عامیانه ــ را از سطح سرگرمی بیرون کشید و در قامت شخصیت‌هایی تراژیک نشاند. همان‌گونه که جلال آل‌احمد اشاره کرد، این عروسک‌ها دیگر صرفاً ابزار خنده نبودند؛ آنها حامل شکست، بی‌جایی و ناکامی انسان معاصر شدند. این رویکرد، روایتی از حاشیه‌نشینی فرهنگی را می‌سازد: جایی که سنت‌های مردمی، نه به عنوان نوستالژی، بلکه به عنوان ابزاری برای نقد اجتماعی احیا می‌شوند ...
زمانی که برندا و معشوق جدیدش توطئه می‌کنند تا در فرآیند طلاق، همه‌چیز، حتی خانه و ارثیه‌ خانوادگی تونی را از او بگیرند، تونی که درک می‌کند دنیایی که در آن متولد و بزرگ شده، اکنون در آستانه‌ سقوط به دست این نوکیسه‌های سطحی، بی‌ریشه و بی‌اخلاق است، تصمیم می‌گیرد که به دنبال راهی دیگر بگردد؛ او باید دست به کاری بزند، چراکه همانطور که وُ خود می‌گوید: «تک‌شاخ‌های خال‌خالی پرواز کرده بودند.» ...
پیوند هایدگر با نازیسم، یک خطای شخصی زودگذر نبود، بلکه به‌منزله‌ یک خیانت عمیق فکری و اخلاقی بود که میراث او را تا به امروز در هاله‌ای از تردید فرو برده است... پس از شکست آلمان، هایدگر سکوت اختیار کرد و هرگز برای جنایت‌های نازیسم عذرخواهی نکرد. او سال‌ها بعد، عضویتش در نازیسم را نه به‌دلیل جنایت‌ها، بلکه به این دلیل که لو رفته بود، «بزرگ‌ترین اشتباه» خود خواند ...
دوران قحطی و خشکسالی در زمان ورود متفقین به ایران... در چنین فضایی، بازگشت به خانه مادری، بازگشتی به ریشه‌های آباواجدادی نیست، مواجهه با ریشه‌ای پوسیده‌ است که زمانی در جایی مانده... حتی کفن استخوان‌های مادر عباسعلی و حسینعلی، در گونی آرد کمپانی انگلیسی گذاشته می‌شود تا دفن شود. آرد که نماد زندگی و بقاست، در اینجا تبدیل به نشان مرگ می‌شود ...
تقبیح رابطه تنانه از جانب تالستوی و تلاش برای پی بردن به انگیره‌های روانی این منع... تالستوی را روی کاناپه روانکاوی می‌نشاند و ذهنیت و عینیت او و آثارش را تحلیل می‌کند... ساده‌ترین توضیح سرراست برای نیاز مازوخیستی تالستوی در تحمل رنج، احساس گناه است، زیرا رنج، درد گناه را تسکین می‌دهد... قهرمانان داستانی او بازتابی از دغدغه‌های شخصی‌اش درباره عشق، خلوص و میل بودند ...