درک نظریه ویکتور ترنر از سویه‌های دراماتیک و نمایشی جامعه یا در واقع تلقی فرهنگ به مثابه اجرا و نمایش موجب شکل‌گیری گفت‌وگو میان انسان‌شناسی و مطالعات اجرا و نمایش شده است.

رویکرد فرآیندی به فرهنگ» [The Anthropology of experience]  نظریه انسان‌شناختی ویکتور ترنر [VICTOR W. TURNER]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، «رویکرد فرآیندی به فرهنگ» [The Anthropology of experience] با زیر عنوان نظریه انسان‌شناختی ویکتور ترنر [VICTOR W. TURNER] کتابی است به قلم «ویکتور ترنر» و «ادیث ترنر» که توسط گروهی از مترجمان و به همت نشر تیسا در اختیار علاقه‌مندان قرار گرغته است. ویراستاری و گردآوری این مجموعه نیز زیر نظر جبار رحمانی و موسی‌الرضا غربی انجام شده است.

همانطور که در معرفی پشت جلد کتاب هم آمده است: «ویکتور ترنر به عنوان نظریه‌پرداز انسان‌شناسی بر آن بود که جامعه و فرهنگ را همانند یک فرآیند درک کند. در واقع ترنر نسبت به رویکردهای موجود، قائل به سیالیت بیشتری در جریان درک واقعیت اجتماعی بود. ترنر تلاش می‌کرد تا نشان دهد که واقعا جامعه چگونه توسط اعضای آن زیست می‌شود و چگونه واحدهای نمادین، میدان‌های اجتماعی و ژانرهای زیباشناختی، معنا و احساسات را ساخته و پرداخته می‌کنند و تغییر می‌دهند. تاکید بر مفهوم درام اجتماعی اهمیت مفهوم اجرا و نمایش را در اندیشه اجتماعی او نشان می‌دهد. درک نظریه ویکتور ترنر از سویه‌های دراماتیک و نمایشی جامعه یا در واقع تلقی فرهنگ به مثابه اجرا و نمایش موجب شکل‌گیری گفت‌وگو میان انسان‌شناسی و مطالعات اجرا و نمایش شده است.»

آنچه در این مجموعه گردآوری شده است تلاشی است برای معرفی دقیق‌تر ترنر به خوانندگان ایرانی، چرا که تا پیش از این کتاب، در اثری دیگر به شکل مجزا و اختصاصی به آرای او پرداخته نشده و آنچه وجود دارد محدود به متون دست دومی است که به شکل بسیار خلاصه اندیشه‌های این انسان‌شناس را مورد توجه قرار داده‌اند.

«رویکرد فرآیندی به فرهنگ» در سه بخش و نه فصل سامان‌دهی شده است؛ در بخش نخست با عنوان «تحلیل فرآیند محور» مفهوم جماعت‌واره به همراه یک مقاله درباره تضادهای روستایی برای خوانندگان آورده شده است.

این فصل در حقیقت فصل چهارم کتاب فرآیند آیینی ترنر است. ترنر می‌گوید جماعت‌واره‌ها زمانی به وجود می‌آیند که ساختار اجتماعی غایب است و به این ترتیب جماعت‌واره‌ها از میان ساختارها و از درون آستانگی سربر می‌آورند و علاوه بر این، آن‌ها از لایه‌های پایین دست ساختارها و از مراتب پایین سرچشمه می‌گیرند.

آنچه در فصل نخست به آن پرداخته شده با مثالی که در فصل بعدی و در قالب تضادهای میان سنت و مدرنیته در روستای ندمبوها به آن پرداخته شده است، برای خوانندگان برجسته‌تر می‌شود.

بخش دوم با عنوان «اجرا و تجربه» شامل پنج فصل است که بیشتر حجم کتاب را نیز به خود اختصاص داده‌اند، این فصول به شکل جدی تمرکز خود را بر دغدغه اصلی ترنر؛ یعنی تلقی کردن فرهنگ به مثابه اجرا قرار می‌دهند. ترنر در ابتدای این بخش به بیان نظریات خود در مورد انسان‌شناسی اجرا می‌پردازد. به اعتقاد او انسان حیوانی است خود ایفاگر و اجراهای او به صورت فردی یا جمعی بازتابنده هستند یعنی از طریق آن‌ها هم خود را بهتر می‌شناسد و هم به شناخت دیگران کمک می‌کند.

در ادامه او به سراغ رابطه و پیوند میان تجربه و اجرا می‌رود و تلاش می‌کند تا میراث اجتماعی برجای مانده از زندگی‌های زیستی منسوخ شده را به واسطه اجرای آن‌ها در قالب مناسک، جشنواره، تئاتر و دیگر صور، فعلانه به بهترین شکل ممکن مورد تجربه دوباره قرار دهد.

ترنر در این مسیر همچنین گریزی به اندیشه‌های دیلتای و جان دیویی می‌زند. او معتقد است که تاکید هر دوی این متفکران بر این است که زیبایی‌شناسی در تجربه عقلانی بشر معطوف به آفریده شدن بوده است و از یک حوزه ایده‌ال نشئت نمی‌گیرد، به همین خاطر به اعتقاد ترنر فرهنگ به طور مستقیم عامل تاثیرگذار بر درام اجتماعی است.

فصل هفتم کتاب به تجربه‌های ترنر و همسرش در اجرای نمایش‌نامه‌های انسان‌شناسی با کمک دانشجویانشان اختصاص یافته است. نمایشی که در واقع هدف آن درک و تمرین مواجهه با آداب و رسوم و ساختارهای آیینی فرهنگ‌های گوناگون در قالب بازی و نمایش و درون یک مراسم ساختگی است.

آن‌ها این تجربه را به عنوان رویکردی در آموزش انسان‌شناسی مورد بحث و تحلیل قرار می‌دهند. در فصل آخر بخش دوم ترنر به سراغ یک موضوع ملتهب و بحث داغ روز رفته است، رابطه میان بدن، مغز و فرهنگ و در ادامه به بیان نظریات مطرح شده در این حوزه پرداخته و آن‌ها را مورد نقد و بررسی قرار می‌دهد.

بخش سوم و پایانی این اثر نیز به کتاب‌شناسی آثار ترنر از سال 1952 تا 1986 اختصاص یافته که علاوه بر روشن کردن مسیر ذهنی او را برای مخاطبان منابعی را برای مطالعه بیشتر در اختیارشان قرار می‌دهد.

«رویکرد فرآیندی به فرهنگ» نوشته ویکتور ترنر و ادیث ترنر با ترجمه گروهی از مترجمان در 289 صفحه، شمارگان 300 نسخه و قمیت 69900 تومان توسط انتشارات تیسا روانه بازار نشر شده است.

................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

مهم نیست تا چه حد دور و برِ کسی شلوغ است و با آدم‌ها –و در بعضی موارد حیوان‌ها- در تماس است، بلکه مهم احساسی است که آن شخص از روابطش با دیگران تجربه می‌کند... طرفِ شما قبل از اینکه با هم آشنا شوید زندگی خودش را داشته، که نمی‌شود انتظار داشت در زندگی‌اش با شما چنان مستحیل شود که هیچ رد و اثر و خاطره‌ای از آن گذشته باقی نماند ...
از فروپاشی خانواده‌ای می‌گوید که مجبور شد او را در مکزیک بگذارد... عبور از مرز یک کشور تازه، تنها آغاز داستان است... حتی هنگام بازگشت به زادگاهش نیز دیگر نمی‌تواند حس تعلق کامل داشته باشد... شاید اگر زادگاهشان کشوری دموکرات و آزاد بود که در آن می‌شد بدون سانسور نوشت، نویسنده مهاجر و آواره‌ای هم نبود ...
گوته بعد از ترک شارلوته دگرگونی بزرگی را پشت سر می‌گذارد: از یک جوان عاشق‌پیشه به یک شخصیت بزرگ ادبی، سیاسی و فرهنگی آلمان بدل می‌شود. اما در مقابل، شارلوته تغییری نمی‌کند... توماس مان در این رمان به زبان بی‌زبانی می‌گوید که اگر ناپلئون موفق می‌شد همه اروپای غربی را بگیرد، یک‌ونیم قرن زودتر اروپای واحدی به وجود می‌آمد و آن‌وقت، شاید جنگ‌های اول و دوم جهانی هرگز رخ نمی‌داد ...
موران با تیزبینی، نقش سرمایه‌داری مصرف‌گرا را در تولید و تثبیت هویت‌های فردی و جمعی برجسته می‌سازد. از نگاه او، در جهان امروز، افراد بیش از آن‌که «هویت» خود را از طریق تجربه، ارتباطات یا تاریخ شخصی بسازند، آن را از راه مصرف کالا، سبک زندگی، و انتخاب‌های نمایشی شکل می‌دهند. این فرایند، به گفته او، نوعی «کالایی‌سازی هویت» است که انسان‌ها را به مصرف‌کنندگان نقش‌ها، ویژگی‌ها و برچسب‌های از پیش تعریف‌شده بدل می‌کند ...
فعالان مالی مستعد خطاهای خاص و تکرارپذیر هستند. این خطاها ناشی از توهمات ادراکی، اعتماد بیش‌ازحد، تکیه بر قواعد سرانگشتی و نوسان احساسات است. با درک این الگوها، فعالان مالی می‌توانند از آسیب‌پذیری‌های خود و دیگران در سرمایه‌گذاری‌های مالی آگاه‌تر شوند... سرمایه‌گذاران انفرادی اغلب دیدی کوتاه‌مدت دارند و بر سودهای کوتاه‌مدت تمرکز می‌کنند و اهداف بلندمدت مانند بازنشستگی را نادیده می‌گیرند ...