دور از واقع‌گرایی | اعتماد


«ریچارد سوم اجرا نمی‌شود» [Richard III n'aura pas lieu, ou, Scènes de la vie de Meyerhold]نوشته ماتئی ویسنی‌یک [Matei Vișniec] (1956) شاعر، نمایشنامه‌نویس و روزنامه‌نگار رومانیایی است. نمایشنامه‌های ویسنی‌یک که مهم‌ترین نمایشنامه‌نویس رومانی به حساب می‌آید همواره در معرض ماشین سانسور حکومت کمونیستی رومانی قرار داشته و معمولا اجازه اجرا نداشت. این مساله باعث شد که در 31 سالگی عازم سفری بی‌بازگشت به فرانسه شود، سفری که مبدا نمایشنامه‌نویسی او به زبان فرانسه نیز بود.

ریچارد سوم اجرا نمی‌شود» [Richard III n'aura pas lieu, ou, Scènes de la vie de Meyerhold]ن ماتئی ویسنی‌یک [Matei Vișniec]

نقد قدرت و به ویژه نقد توتالیتاریسم رژیم‌های سابق کمونیستی و سبک ادبی مطبوع آنها(واقع‌گرایی سوسیالیستی) دغدغه اصلی ویسنی‌یک در «ریچارد سوم اجرا نمی‌شود» است. او در این نمایشنامه، صحنه‌هایی برگرفته از زندگی مایرهولد را روایت می‌کند. مایرهولد یک کارگردان یهودی اهل شوروی بود که تئاتر را زیر نظر استانیسلاوسکی در تئاتر هنر مسکو آموخته بود. سبک مبتکرانه و اکسپرسیونیستی‌ مایرهولد به مذاق نقادان شوروی استالینی خوش نیامد و متهم به فرمالیسم شد. اجراهای بعدی‌اش را توقیف کردند و بعد از حمله علنی‌اش به بایدها و نبایدهای هنری رئالیسم سوسیالیستی(که توجه آن به زندگی مردمان فرودست، بیان مشکلات طبقاتی و بعضا روند مبارزات و انقلاب‌ها معطوف است) در ژوئن 1939 دستگیر شد، پس از 8 ماه بازجویی و شکنجه و اعتراف به تروتسکیسم به جوخه آتش کشیده شد و به شمار قربانیان تصفیه‌های استالینی پیوست.

در ریچارد سوم اجرا نمی‌شود، فِسِوالود مایرهولد مشغول تمرین برای به صحنه بردن ریچارد سوم است: نمایشنامه‌ای تاریخی اثر ویلیام شکسپیر که داستان تراژیک به قدرت رسیدن شاه ریچارد سوم و سقوط او را روایت می‌کند. گروه او یک هفته است که فقط برای کمیسیون بازی می‌کنند. رییس کمیسیون، عمال حزب و خانواده‌اش در نقش اعضای داوطلب سازمان‌های کاذب با اسامی طنزگونه، زنجیروار با او برخورد می‌کنند. بر آنند تا رد هر گونه معاصرسازی و انحراف از واقع‌گرایی سوسیالیستی و آنچه در خدمت طبقه کارگر نیست را از اجرای او پاک کنند. رییس کمیسیون ابتدا فقط شکسپیر را به خرده‌بورژوا بودن متهم می‌کند. مادرش به نمایندگی از سازمان خدمات کشف معاصرسازی‌های بدخواهانه(خ.ک.م.ب.) اعتراض می‌کند که چرا پسرش می‌خواهد برگی ظالمانه از تاریخ کهن را با لباس‌های امروزی اجرا کند.

دو مرد از طرف خدمات پاک‌سازی ایدئولوژیک ظاهر وظیفه دارند تا دکور و لباس و وسایل صحنه را پاک‌سازی کنند. همسر و مادرش از او می‌خواهند سراغ نمایشنامه‌های دیگری از شکسپیر برود که «پر از پری است، از عشق می‌گوید و قشنگ است و ساده». پدرش از سوی خدمات عمومی مین‌روبی ایدئولوژیک، صحنه کشتار و تیر خوردن قربانیان را نمی‌پسندد و از سر خیرخواهی به پسرش توصیه می‌کند که صحنه را همان‌گونه که در جنگ آن زمان رخ داده، اجرا کند. هر چند مایرهولد با مایاکوفسکی که گفته «تئاتر آینه نیست و شیشه بزرگ‌نماست» هم نظر است اما هشدارهای آنها را پذیرا می‌شود و در مواقعی دست به خودانتقادی می‌زند تا بتواند کار را ادامه دهد. اما کوتاه آمدن بی‌فایده است. در صحنه‌ای رییس کمیسیون در گفت‌وگویی با مایرهولد خواستار توضیح در مورد سکوت‌های بازیگران در صحنه است. ابتدا مایرهولد باز دست به خودانتقادی می‌زند تا او را از سر خود باز کند اما رییس کمیسیون در تمام سوالات خود در پی گرفتن اعتراف به «مسموم کردن طبقه کارگر به واسطه سکوت‌های بازیگران» است و در آخر مایرهولد در نهایت استیصال، خود را متهم به رهبری تشکیلات کاذبی می‌کند که همه لحظه‌های سکوت ضدانقلابی را در قلمرو هنر پرورش می‌دهد. بازیگر ریچارد سوم همان ریچارد سوم است که گویی از گور برخاسته و می‌خواهد، نقش خود را بازی کند. او برای مایرهولد جایی میان واقعیت و خیال در سیلان است. حتی ریچارد سوم جنایتکار هم مرعوب حزب است و از مایرهولد می‌خواهد برای انتقاد از خود و اعتراف، جملاتی را که او ادا می‌کند، تکرار کند تا بلکه نجات یابد.

مایرهولد که ذهنش را تنها فضای شخصی‌اش می‌پنداشته، حالا گمان می‌کند که دیگر درون سر او هم متعلق به طبقه کارگر است. اما گویا حزب از ایده اصلی او بی‌خبر بوده و تنها خودش و ریچارد سوم از آن مطلعند: خلق شخصیتی مثبت از ریچارد سوم و داشتن نگاهی دلسوزانه به او. زمانی که مایرهولد در سلول خود زندانی است، ریچارد سوم که خود را قاتل و آدم‌کشی سنگدل و بی‌وجدان می‌داند، می‌خواهد بداند که چرا مایرهولد نگاه دلسوزانه‌ای به او دارد و بر آن بوده تا از او شخصیتی مثبت بسازد: «- ریچارد سوم: رفیق استاد، بگو ما هم بدونیم، چرا می‌خواستی از من یه شخصیت مثبت بسازی؟

- مایرهولد: چون تو نشانه شری بدون بار ایدئولوژی. تو یه قدرت سیاهی ولی نشانه شر خالصی. برای رسیدن به قدرت می‌کشی، نه برای رسیدن به آرمان‌شهر. برای انجام شر هیچ عذاب وجدان و تردیدی نداری ولی از هم‌دست‌ها و قربانی‌هات انتظار نداری تو رو به خاطر جنایت‌هات ستایش کنن. تو در آنچه پلید و وحشتناکه عظمت داری چون یه عوام فریب نیستی. در آن واحد جذاب و حال به‌ هم زنی ولی از خودت خدا نمی‌سازی...

ویسنی‌یک در پایان نمایش‌نامه‌اش در فضایی دور از واقع‌گرایی، شرایطی را برای مایرهولد مهیا می‌کند تا او بتواند در زندان صحنه پایانی ریچارد سوم که در آن ریچارد سوم از پای درمی‌آید را به شیوه مطبوع خود کارگردانی کند و در نهایت، باز به شیوه‌ای به دور از واقع‌گرایی اعدام می‌شود.

................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...