نسیم خلیلی در کتاب «خیابان هزار درخت» داستان را در قالب نامه‌های دختر جوانی که کار در بیمارستان روانی در تهران را ترک کرده و به شهر یزد پناه برده است، به تصویر می‌کشد.

خیابان هزار درخت نسیم خلیلی

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، کتاب «خیابان هزار درخت» نوشته نسیم خلیلی با روایتی غمناک و شاعرانه در ستایش زندگی، عشق، امید و مرگ از سوی نشر خزه منتشر شد. داستان بلند «خیابان هزار درخت» حکایت جان‌های شیفته‌ای است که در گیرودار مصائب، سیاست و روزمرگی، شجاعت زیستن دارند و به زیبایی‌های فراموش‌شده دنیا می‌اندیشند.

در توضیحات پشت جلد کتاب آمده است: «داستان بلند خیابان هزار درخت روایت سرگشتگی من و ماست در جهانی که هر روز غم‌انگیزتر می‌شود؛ دختر جوانی که در یک بیمارستان روانی در تهران کار می‌کند، رنجور از جهان، به یزد می‌آید و در پناه بادگیرها، در پناه سادگی و درستکاری آدم‌های شهر، در نامه‌هایی گاه پر از امید و گاه پر از تلخی، از نوستالژی و گذشته و روزهای دانشجویی، از غم و شادی با مخاطبی که خود یک قصه است، حرف می‌زند؛ خواننده‌ کتاب از دل این نامه‌ها، هم به یزد و کوچه‌ها و جهان آدم‌هایش سفر می‌کند، هم به تاریخ و هم به عاشقانه‌های انسان معاصر، عاشقانه‌هایی که هنوز می‌توانند زیبا باشند.»

در بخشی از این کتاب می‌خوانیم: «توپ عید که در شد، عدنان به تلفنم زنگ زد. صدایش گرفته بود اما هنوز مهربان. گرم. و شروع کرد به حرف زدن از یک چیزهایی که انگار قصه بودند... و در پس‌زمینه، صدای ناله‌های یک زن. سرفه‌هایی گوش‌خراش. می‌گفت مادر و پسر کرونا گرفته‌اند و خوابیده‌اند توی خانه. اما حالشان خوب است. خوب می‌شوند. سپردم مادرش را ببرد بخواباند توی بیمارستان. گفت که این کار را نمی‌کند، می‌ترسد مثل آن سال که خواهرش توی بیمارستان صحرایی مُرد، بشود؛ و تعریف کرده بود که خواهرش، فقط دو سه ترکش توی تنش بود. نباید می‌مرد. بیمارستان باعث شد که بمیرد. اگر یک پارچه پیچیده بودند دور بازویش که خون ازش نرود حتما خوب می‌شد.»

نسیم خلیلی، نویسنده و پژوهشگر حوزه‌ تاریخ، متولد سال 1360 و فارغ‌التحصیل رشته تاریخ در مقطع دکتری است.

عناوینی همچون «طلای سیاه در مس داستان»، «گلی روی داشبورد»، «کدام‌مان دریا، کدام‌مان رودخانه»، «رواداری فرهنگی در عصر مغولان»، «انقلاب در عصر مشروطیت»، «قاب عکس» و «انقلاب مشروطیت ایران» از جمله آثار این نویسنده به شمار می‌آیند.

کتاب «خیابان هزار درخت» نوشته نسیم خلیلی، در 112 صفحه و به قیمت 30 هزار تومان روانه بازار کتاب شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...