نسیم خلیلی در کتاب «خیابان هزار درخت» داستان را در قالب نامه‌های دختر جوانی که کار در بیمارستان روانی در تهران را ترک کرده و به شهر یزد پناه برده است، به تصویر می‌کشد.

خیابان هزار درخت نسیم خلیلی

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، کتاب «خیابان هزار درخت» نوشته نسیم خلیلی با روایتی غمناک و شاعرانه در ستایش زندگی، عشق، امید و مرگ از سوی نشر خزه منتشر شد. داستان بلند «خیابان هزار درخت» حکایت جان‌های شیفته‌ای است که در گیرودار مصائب، سیاست و روزمرگی، شجاعت زیستن دارند و به زیبایی‌های فراموش‌شده دنیا می‌اندیشند.

در توضیحات پشت جلد کتاب آمده است: «داستان بلند خیابان هزار درخت روایت سرگشتگی من و ماست در جهانی که هر روز غم‌انگیزتر می‌شود؛ دختر جوانی که در یک بیمارستان روانی در تهران کار می‌کند، رنجور از جهان، به یزد می‌آید و در پناه بادگیرها، در پناه سادگی و درستکاری آدم‌های شهر، در نامه‌هایی گاه پر از امید و گاه پر از تلخی، از نوستالژی و گذشته و روزهای دانشجویی، از غم و شادی با مخاطبی که خود یک قصه است، حرف می‌زند؛ خواننده‌ کتاب از دل این نامه‌ها، هم به یزد و کوچه‌ها و جهان آدم‌هایش سفر می‌کند، هم به تاریخ و هم به عاشقانه‌های انسان معاصر، عاشقانه‌هایی که هنوز می‌توانند زیبا باشند.»

در بخشی از این کتاب می‌خوانیم: «توپ عید که در شد، عدنان به تلفنم زنگ زد. صدایش گرفته بود اما هنوز مهربان. گرم. و شروع کرد به حرف زدن از یک چیزهایی که انگار قصه بودند... و در پس‌زمینه، صدای ناله‌های یک زن. سرفه‌هایی گوش‌خراش. می‌گفت مادر و پسر کرونا گرفته‌اند و خوابیده‌اند توی خانه. اما حالشان خوب است. خوب می‌شوند. سپردم مادرش را ببرد بخواباند توی بیمارستان. گفت که این کار را نمی‌کند، می‌ترسد مثل آن سال که خواهرش توی بیمارستان صحرایی مُرد، بشود؛ و تعریف کرده بود که خواهرش، فقط دو سه ترکش توی تنش بود. نباید می‌مرد. بیمارستان باعث شد که بمیرد. اگر یک پارچه پیچیده بودند دور بازویش که خون ازش نرود حتما خوب می‌شد.»

نسیم خلیلی، نویسنده و پژوهشگر حوزه‌ تاریخ، متولد سال 1360 و فارغ‌التحصیل رشته تاریخ در مقطع دکتری است.

عناوینی همچون «طلای سیاه در مس داستان»، «گلی روی داشبورد»، «کدام‌مان دریا، کدام‌مان رودخانه»، «رواداری فرهنگی در عصر مغولان»، «انقلاب در عصر مشروطیت»، «قاب عکس» و «انقلاب مشروطیت ایران» از جمله آثار این نویسنده به شمار می‌آیند.

کتاب «خیابان هزار درخت» نوشته نسیم خلیلی، در 112 صفحه و به قیمت 30 هزار تومان روانه بازار کتاب شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

هنرمندی خوش‌تیپ به‌نام جد مارتین به موفقیت‌های حرفه‌ای غیرمعمولی دست می‌یابد. عشقِ اُلگا، روزنامه‌نگاری روسی را به دست می‌آورد که «کاملا با تصویر زیبایی اسلاوی که به‌دست آژانس‌های مدلینگ از زمان سقوط اتحاد جماهیر شوروی رایج شده است، مطابقت دارد» و به جمع نخبگان جهانی هنر می‌پیوندد... هنرمندی ناامید است که قبلا به‌عنوان یک دانشجوی جوان معماری، کمال‌گرایی پرشور بوده است... آگاهیِ بیشتر از بدترشدنِ زندگی روزمره و چشم‌انداز آن ...
آیا مواجهه ما با مفهوم عدالت مثل مواجهه با مشروطه بوده است؟... «عدالت به مثابه انصاف» یا «عدالت به عنوان توازن و تناسب» هر دو از تعاریف عدالت هستند، اما عدالت و زمینه‌های اجتماعی از تعاریف عدالت نیستند... تولیدات فکری در حوزه سیاست و مسائل اجتماعی در دوره مشروطه قوی‌تر و بیشتر بوده یا بعد از انقلاب؟... مشروطه تبریز و گیلان و تاحدی مشهد تاحدی متفاوت بود و به سمت اندیشه‌ای که از قفقاز می‌آمد، گرایش داشت... اصرارمان بر بی‌نیازی به مشروطه و اینکه نسبتی با آن نداریم، بخشی از مشکلات است ...
وقتی با یک مستبد بی‌رحم که دشمنانش را شکنجه کرده است، صبحانه می‌خورید، شگفت‌آور است که چقدر به ندرت احساس می‌کنید روبه‌روی یک شیطان نشسته یا ایستاده‌اید. آنها اغلب جذاب هستند، شوخی می‌کنند و لبخند می‌زنند... در شرایط مناسب، هر کسی می‌تواند تبدیل به یک هیولا شود... سیستم‌های خوب رهبران بهتر را جذب می‌کنند و سیستم‌های بد رهبران فاسد را جذب می‌کنند... به جای نتیجه، روی تصمیم‌گیری‌ها تمرکز کنیم ...
دی ماهی که گذشت، عمر وبلاگ نویسی من ۲۰ سال تمام شد... مهر سال ۸۸ وبلاگم برای اولین بار فیلتر شد... دی ماه سال ۹۱ دو یا سه هفته مانده به امتحانات پایان ترم اول مقطع کارشناسی ارشد از دانشگاه اخراج شدم... نه عضو دسته و گروهی بودم و هستم، نه بیانیه‌ای امضا کرده بودم، نه در تجمعی بودم. تنها آزارم! وبلاگ نویسی و فعالیت مدنی با اسم خودم و نه اسم مستعار بود... به اعتبار حافظه کوتاه مدتی که جامعه‌ی ایرانی از عوارض آن در طول تاریخ رنج برده است، باید همیشه خود را در معرض مرور گذشته قرار دهیم ...
هنگام خواندن، با نویسنده‌ای روبه رو می‌شوید که به آنچه می‌گوید عمل می‌کند و مصداق «عالِمِ عامل» است نه زنبور بی‌عسل... پس از ارائه تعریفی جذاب از نویسنده، به عنوان «کسی که نوشتن برای او آسان است (ص17)»، پنج پایه نویسندگی، به زعم نویسنده کتاب، این گونه تعریف و تشریح می‌شوند: 1. ذوق و استعداد درونی 2. تجربه 3. مطالعات روزآمد و پراکنده 4. دانش و تخصص و 5. مخاطب شناسی. ...