چاپ نخست رمان "فصل درو کردن خرمن" نوشته محمدرضا بایرامی را انتشارات سوره مهر منتشر کرد. 
   
به گزارش کتاب‌نیوز به نقل از واحد خبر حوزه هنری، به گفته بایرامی وقایع این داستان در دوران انقلاب می‌گذرد و داستان سربازی اهل روستا را روایت می‌کند که به دلایلی فراری شده و به روستا گریخته است. در این میان برای دستگیری مرتبا دژبان فرستاده می‌شود و در نهایت جوان برای نجات جان دیگران از روستا به شهر باز می‌گردد.

بایرامی پیش از این از تلاش روی نثر و فضاسازی «فصل درو کردن خرمن» که در سال 1376 تحریر شده است، خبر داده بود. محمدرضا بایرامی نویسنده‌ای است که قصه‌نویسی در عرصه‌های مختلف را تجربه کرده اما بیشتر برای نوجوانان قصه نوشته است.

داستان «کوه مرا صدا کرد» از مجموعه قصه‌های سبلان این نویسنده به زبان‌های آلمانی و انگلیسی ترجمه شده و جایزه کتاب سال سوییس را نیز برای وی به ارمغان آورده است. «فصل درو کردن خرمن» در 199 صفحه با قیمت 2 هزار و 900 تومان توسط سوره مهر منتشر شده است.

زمانی که برندا و معشوق جدیدش توطئه می‌کنند تا در فرآیند طلاق، همه‌چیز، حتی خانه و ارثیه‌ خانوادگی تونی را از او بگیرند، تونی که درک می‌کند دنیایی که در آن متولد و بزرگ شده، اکنون در آستانه‌ سقوط به دست این نوکیسه‌های سطحی، بی‌ریشه و بی‌اخلاق است، تصمیم می‌گیرد که به دنبال راهی دیگر بگردد؛ او باید دست به کاری بزند، چراکه همانطور که وُ خود می‌گوید: «تک‌شاخ‌های خال‌خالی پرواز کرده بودند.» ...
پیوند هایدگر با نازیسم، یک خطای شخصی زودگذر نبود، بلکه به‌منزله‌ یک خیانت عمیق فکری و اخلاقی بود که میراث او را تا به امروز در هاله‌ای از تردید فرو برده است... پس از شکست آلمان، هایدگر سکوت اختیار کرد و هرگز برای جنایت‌های نازیسم عذرخواهی نکرد. او سال‌ها بعد، عضویتش در نازیسم را نه به‌دلیل جنایت‌ها، بلکه به این دلیل که لو رفته بود، «بزرگ‌ترین اشتباه» خود خواند ...
دوران قحطی و خشکسالی در زمان ورود متفقین به ایران... در چنین فضایی، بازگشت به خانه مادری، بازگشتی به ریشه‌های آباواجدادی نیست، مواجهه با ریشه‌ای پوسیده‌ است که زمانی در جایی مانده... حتی کفن استخوان‌های مادر عباسعلی و حسینعلی، در گونی آرد کمپانی انگلیسی گذاشته می‌شود تا دفن شود. آرد که نماد زندگی و بقاست، در اینجا تبدیل به نشان مرگ می‌شود ...
تقبیح رابطه تنانه از جانب تالستوی و تلاش برای پی بردن به انگیره‌های روانی این منع... تالستوی را روی کاناپه روانکاوی می‌نشاند و ذهنیت و عینیت او و آثارش را تحلیل می‌کند... ساده‌ترین توضیح سرراست برای نیاز مازوخیستی تالستوی در تحمل رنج، احساس گناه است، زیرا رنج، درد گناه را تسکین می‌دهد... قهرمانان داستانی او بازتابی از دغدغه‌های شخصی‌اش درباره عشق، خلوص و میل بودند ...
من از یک تجربه در داستان‌نویسی به اینجا رسیدم... هنگامی که یک اثر ادبی به دور از بده‌بستان، حسابگری و چشمداشت مادی معرفی شود، می‌تواند فضای به هم ریخته‌ ادبیات را دلپذیرتر و به ارتقا و ارتفاع داستان‌نویسی کمک کند... وقتی از زبان نسل امروز صحبت می‌کنیم مقصود تنها زبانی که با آن می‌نویسیم یا حرف می‌زنیم، نیست. مجموعه‌ای است از رفتار، کردار، کنش‌ها و واکنش‌ها ...