کتاب «تاریخ تاریخ‌ها؛ حماسه‌ها، رخدادنامه‌ها، عاشقانه‌ها و جستارها از هرودوت و توسیدید تا قرن بیستم» نوشته جان بارو  با ترجمه حسن افشار توسط نشر مرکز منتشر و راهی بازار نشر شد.

تاریخ تاریخ‌ها؛ حماسه‌ها، رخدادنامه‌ها، عاشقانه‌ها و جستارها از هرودوت و توسیدید تا قرن بیستم» نوشته جان بارو

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، کتاب «تاریخ تاریخ‌ها؛ حماسه‌ها، رخدادنامه‌ها، عاشقانه‌ها و جستارها از هرودوت و توسیدید تا قرن بیستم» نوشته جان بارو به‌تازگی با ترجمه حسن افشار توسط نشر مرکز منتشر و راهی بازار نشر شده است.

جان بارو نویسنده این‌کتاب، یکی از نویسندگان مهم تاریخ اندیشه است که آثاری چون «تکامل و جامعه: واکاوی نظریه اجتماعی ویکتوریایی»، «تبار لیبرال: مورخان دوره ویکتوریا و گذشته انگلستان»، «گیبون» و «بحران عقلانیت: اندیشه اروپایی ۱۸۴۸_۱۹۱۴» را در کارنامه دارد. او از اعضای ثابت فرهنگستان بریتانیا و عضو بازنشسته کالج بِیلیِل در آکسفورد است. کتاب «تبار لیبرال»‌ او که سال ۱۹۸۱ چاپ شد، جایزه ولفسون را در رشته تاریخ برایش به ارمغان آورد. این‌نویسنده از سال ۱۹۸۱ تا ۱۹۹۵ استاد ممتاز تاریخ اندیشه در دانشگاه ساسکس بود و از سال ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۰ هم در دانشگاه آکسفورد، به تدریس رشته تاریخ اندیشه اروپا پرداخت. بارو متولد سال ۱۹۳۵ و درگذشته به سال ۲۰۰۹ است.

این‌مولف می‌گوید کتاب «تاریخ تاریخ‌ها»یش در پی به رسمیت‌شناختن تکثر تاریخ‌ها و علایق نهفته در آن‌هاست. او می‌گوید سعی کرده در این‌کتاب از این‌جاه‌طلبی پرهیز کند که یک روایت کلان واحد بسازد و حال حاضر را نقطه پایانی آن بداند. چون باور دارد این‌پایان‌بندی نه‌تنها تجویزی توجیه‌ناپذیر است، بلکه از امکان اکتشاف نیز می‌کاهد.

مخاطب کتاب «تاریخ تاریخ‌ها»، با مطالعه آن متوجه می‌شود انسان‌ها، چگونه گذشته را از ۲۵۰۰ سال پیش تا امروز فهمیده و تفسیر کرده‌اند. به‌این‌ترتیب، مشخص می‌شود هرودوت، رخدادنامه‌های قرون وسطی، تاریخ امپراتوری روم، یونان و حتی برنامه‌های تلویزیونی امروزی، از روزگار خود چه‌چیزهایی گفته‌اند.

کتاب پیش‌رو، ۵ بخش اصلی دارد که به‌ترتیب عبارت‌اند از: «یونان»، «روم»، «قلمرو مسیحیت»،‌ «احیای تاریخ عرفی» و «مطالعه گذشته». این‌پنج‌بخش، ۲۶ فصل را در خود جا داده‌اند. در بخش اول، سه‌فصل با عناوین «هرودوت: لشکرکشی بزرگ و کار تاریخ‌نگار»، «توسیدید: پولیس _ استفاده و سوءاستفاده از قدرت»‌ و «یونانیان در آسیا» آمده است.

فصول چهار تا یازدهم کتاب هم در بخش دوم آمده‌اند که عناوین‌شان به این‌ترتیب است: «پولوبیوس: تاریخ عمومی، تاریخ عملی، ظهور روم»، «سالوست: شهری برای فروش»، «لیوی: از بنیان شهر»، «جنگ داخلی و سیر خودکامگی: پلوتارک، آپّیان، کاسّیوس دیو»، «تاسیت: انسان سزاوار بردگی»، «دیدگاه استانی: یوسفوس درباره قیام یهود»، «آمّیانوس مارکلّینوس: آخرین تاریخ‌نگار پیشامسیحی»‌ و «ویژگی‌های کلی تاریخ‌نگاری باستان».

سومین‌بخش کتاب، فصول دوازده تا پانزدهم را با عناوین «عهدین و تاریخ: امت خدا»، «اِئوسبیوس: ساخت ارتودوکسی و پیروزی کلیسا»، «گِر گوآر دو تور: شاهان و اسقفان و دیگران» و «بید: کلیسای انگلستان و مردم انگلستان» شامل می‌شود. در بخش چهارم هم مخاطب با سه‌فصل «سال‌نامه‌ها، رخدادنامه‌ها و تاریخ‌ها» و «تاریخ صلیبی و تاریخ شهسواری: ویلاردوئن و فروآسار» و «از رخدادنامه غیرنظامی تا تاریخ اومانیستی: ویلّانی، ماکیاولّی، گوئیچّاردینی» روبرو می‌شود.

فصول نوزده تا بیست و ششم کتاب «تاریخ تاریخ‌ها» هم در بخش پنجم آن قرار دارند که به‌ترتیب عبارت‌اند از: «کهن‌پژوهی، تاریخ حقوقی و کشف فئودالیسم»، «تاریخ شورش کلارندون: خودسری برخی کسان»، «تاریخ فلسفی»، «انقلاب‌ها: انگلستان و فرانسه»، «تاریخ در حکم قصه آزادی: آزادی مشروط و خودمختاری فرد»، «برّ جدید: تجربه‌های آمریکایی»، «اجماع حرفه‌ای: نفوذ آلمان» و «قرن بیستم».

در قسمتی از این‌کتاب می‌خوانیم:

برونی خود ید طولایی در علم و ادب داشت و یکی از نخستین ایتالیایی‌هایی بود که یونانی آموخت. در کوشش برای بازآفرینی شیوه کار مورخان باستان بسیار موفق بود و آثار توسیدید و پولوبیوس را زمانی که هنوز کمیاب بودند به زبان اصلی خواند. ماکیاولی که یک قرن بعد از برونی بود، با این که تحصیلات عالی داشت، گمان نمی‌رود که کلمه‌ای یونانی می‌دانسته است. اگرچه اشاراتی به تاریخ یونان دارد (و می‌دانیم که پلوتارک را خوانده است) از توسیدید و پولوبیوس،‌ برخلاف آن‌که به سبب قرابت‌هایی با ایشان از حیث روحیات و علایق انتظار می‌رود، در کارش اثری نیست. برونی آموزگار یکی از بزرگ‌ترین متن‌شناسان اومانیست ایتالیایی، لورنزو والّا، بود که توسیدید را به لاتینی برگرداند _ هرچند بدون کیفیت؛ مشکلات آن یکی و دو تا نیست.

این‌کتاب با ۴۵۸ صفحه، شمارگان هزار و ۴۰۰ نسخه و قیمت ۱۳۵ هزار تومان منتشر شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...