زندگی ویروسی‌ | آرمان ملی


کارل زیمر [Carl Zimmer] از برجسته‌ترین روزنامه‌نگاران علم در جهان است. در نیویورک‌تایمز و نشریات دیگر در زمینه علوم زیستی و تکامل جانداران می‌نویسد و مشتاق است بداند که دانشمندان چگونه به شناخت ما از طبیعت و خودمان می‌افزایند. زیمر در دانشگاه‌های برجسته آمریکا، دانشکده‌های پزشکی و موزه‌ها سخنرانی و تدریس می‌کند. او سال 2017 استاد کمکی زیست‌فیزیک و زیست‌شیمی مولکولی دانشگاه ییل شد. کارل زیمر روزنامه‌نگار و آموزگار شناخته‌شده علم در سطح جهانی است و توانایی‌اش برای قابل فهم‌کردن علم، به‌ویژه زیست‌شناسی، برای عموم بی‌همتا است. او نویسنده 13 کتاب درباره علم است و یکی از مهم‌ترین آثارش «سیاره ویروس‌ها» [A planet of viruses] است که در سال 2015 توسط دانشگاه شیکاگو منتشر شد.

سیاره ویروس‌ها» [A planet of viruses]  کارل زیمر [Carl Zimmer]

زیمر در «سیاره ویروس‌ها» آخرین تحقیق را در مورد چگونگی تأثیر ویروس‌ها بر زندگی و زیست کره ما، چگونگی کمک ویروس‌ها به شکل‌گیری اولین اشکال زندگی، ارائه می‌دهد. درواقع تولید بیماری‌های جدید، اینکه چگونه می‌توانیم ویروس‌ها را برای اهداف خود مهار کنیم، و اینکه چگونه ویروس‌ها برای سال‌های آینده به کنترل سرنوشت ما ادامه می‌دهند. در این تور چشم‌نواز مرزهای زیست‌شناسی، جایی‌که دانشمندان درک ما از زندگی را گسترش می‌دهند، می‌فهمیم که برخی از درمان‌های سرماخوردگی بیشتر از فایده ضرر دارند. اینکه اقیانوس‌های جهان تعداد حیرت‌انگیزی از ویروس‌ها را در خود جای داده‌اند. و اینکه تکامل اچ.آی.وی اکنون بیش از حد افزایش یافته، و به عبارتی تخم‌های بیشتری از آنچه تصور می‌کنیم تخم‌ریزی شده است.

ویروس‌ها کوچک‌ترین موجودات زنده‌ای هستند که علم آنها را می‌شناسد، اما با وجود این، آنها کل کره زمین را تحت‌تأثیر خود قرار داده‌اند. ما بیشتر با ویروس‌هایی که به ما سرماخوردگی یا آنفولانزا می‌دهند آشنا هستیم، اما ویروس‌ها طیف وسیعی از بیماری‌ها را به خود اختصاص می‌دهند. درواقع ویروس‌ها بخشی از زندگی ما بوده‌اند، درحقیقت، ما بخشی از ویروس هستیم: ژنوم انسان حاوی دی‌.ان.ای بیشتری از ویروس‌ها است تا ژن‌های خود ما. طبق بررسی زیمر، «حتی ژنوم انسانی حاوی ژن‌هایی است که از ویروس‌هایی ناشی می‌شوند که حدود 30 میلیون سال پیش اجداد ما را آلوده کرده‌اند»، ایده‌ای که زیمر آن را «عجیب و غریب و حتی فلسفی» توصیف می‌کند. در همین حال، دانشمندان ویروس‌ها را به هر کجا که نگاه می‌کنند کشف می‌کنند: در خاک، اقیانوس، حتی در غارهای مایل در زیر زمین. سال‌ها است که دانشمندان به ما هشدار می‌دهند که همه‌گیری همه‌چیز اجتناب‌ناپذیر است.

خوشبختانه کارل زیمر، نویسنده علوم، برای راهنمایی ما اینجا است. او در این کتاب فشرده، ماجرای چگونگی کوچک‌ترین موجودات زنده شناخته‌شده توسط علم برای متوقف‌کردن سیاره ما را روایت می‌کند - و آنچه را که می‌توانیم از چگونگی شکست آنها در گذشته یاد بگیریم. زیمر با اشاره به یافته‌های جدید نشان می‌دهد که چرا تغییرات آب‌وهوایی ممکن است حتی به شیوع مرگبارتر ویروس‌ها منجر شود. توضیحات شفاف زیمر و داستان‌های جذاب نشان می‌دهد که عمیقا انسان و ویروس‌ها به هم گره خورده‌اند. به همین ترتیب، ویروس‌ها به پیدایش اولین شکل‌های زندگی کمک می‌کنند، مسئول بسیاری از ویران‌کننده‌ترین بیماری‌ها هستند و قرن‌ها به کنترل سرنوشت ما ادامه می‌دهند. در این ارتباط زیمر می‌گوید: «اینکه موجودی بسیار کوچک‌تر از کوچک‌ترین سلول‎ها، موجودی نه کاملا جاندار و نه کاملا بی‌جان که به تنهایی و بدون استفاده از امکانات سلول میزبان قادر به زندگی مستقل نیست، سیاره‌ای به بزرگی زمین را به گروگان بگیرد، میلیون‌ها نفر را در تمام قاره‌های جهان بیمار کند و هزاران نفر را به کام مرگ بفرستد، اقتصاد جهانی را درهم بشکند و فیلسوفان را به تردید وادارد که آیا نسبت دگرگون‌شده انسان با جهان و با جامعه اصلا به شکل نخست باز خواهد گشت یا نه، شبیه طرح جسورانه‌ای برای یک فیلم علمی-تخیلی به نظر می‌رسد.» به طور کلی، زیمر ما را با یک سری حکایات جامع آشنا می‌کند که تنوع ویروس‌شناسی روی زمین را نشان می‌دهد. از مطالعه نمونه‌های اقیانوسی گرفته تا یافتن دی.ان.ای ویروسی در ریه‌های ما، از ویروس‌های یکپارچه در کروموزوم‌ها گرفته تا مواردی که باعث سرطان می‌شوند. داستان‌های این کتاب مورد توجه هر کسی که به علم علاقه‌مند است خواهد بود – یعنی سبک خواندنِ آسان و در عین حال علمی آن، که نیازی به دانش قبلی در زمینه زیست‌شناسی ندارد. همچنین، کارل زیمر را به عنوان یکی از «مقاله‌نویسان علمی معتبر» می‌شناسند. بر همین اساس، «سیاره ویروس‌ها» مطمئنا طرفداران زیادی را راضی خواهد کرد و اعتبار او را به عنوان یکی از معتبرترین و مورد تحسین‌ترین روزنامه‌نگاران علمی آمریکا بیشتر ارتقا خواهد داد.

................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...
صدای من یک خیشِ کج بود، معوج، که به درون خاک فرومی‌رفت فقط تا آن را عقیم، ویران، و نابود کند... هرگاه پدرم با مشکلی در زمین روبه‌رو می‌شد، روی زمین دراز می‌کشید و گوشش را به آنچه در عمق خاک بود می‌سپرد... مثل پزشکی که به ضربان قلب گوش می‌دهد... دو خواهر در دل سرزمین‌های دورافتاده باهیا، آنها دنیایی از قحطی و استثمار، قدرت و خشونت‌های وحشتناک را تجربه می‌کنند ...
احمد کسروی به‌عنوان روشنفکری مدافع مشروطه و منتقد سرسخت باورهای سنتی ازجمله مخالفان رمان و نشر و ترجمه آن در ایران بود. او رمان را باعث انحطاط اخلاقی و اعتیاد جامعه به سرگرمی و مایه سوق به آزادی‌های مذموم می‌پنداشت... فاطمه سیاح در همان زمان در یادداشتی با عنوان «کیفیت رمان» به نقد او پرداخت: ... آثار کسانی چون چارلز دیکنز، ویکتور هوگو و آناتول فرانس از ارزش‌های والای اخلاقی دفاع می‌کنند و در بروز اصلاحات اجتماعی نیز موثر بوده‌اند ...
داستان در زاگرب آغاز می‌شود؛ جایی که وکیل قهرمان داستان، در یک مهمانی شام که در خانه یک سرمایه‌دار برجسته و بانفوذ، یعنی «مدیرکل»، برگزار شده است... مدیرکل از کشتن چهار مرد که به زمینش تجاوز کرده بودند، صحبت می‌کند... دیگر مهمانان سکوت می‌کنند، اما وکیل که دیگر قادر به تحمل بی‌اخلاقی و جنایت نیست، این اقدام را «جنایت» و «جنون اخلاقی» می‌نامد؛ مدیرکل که از این انتقاد خشمگین شده، تهدید می‌کند که وکیل باید مانند همان چهار مرد «مثل یک سگ» کشته شود ...
معلمی بازنشسته که سال‌های‌سال از مرگ همسرش جانکارلو می‌گذرد. او در غیاب دو فرزندش، ماسیمیلیانو و جولیا، روزگارش را به تنهایی می‌گذراند... این روزگار خاکستری و ملا‌ل‌آور اما با تلألو نور یک الماس در هم شکسته می‌شود، الماسی که آنسلما آن را در میان زباله‌ها پیدا می‌کند؛ یک طوطی از نژاد آمازون... نامی که آنسلما بر طوطی خود می‌گذارد، نام بهترین دوست و همرازش در دوران معلمی است. دوستی درگذشته که خاطره‌اش نه محو می‌شود، نه با چیزی جایگزین... ...