رمان «شوخی می‌کنید مسیو تانر» [Vous plaisantez, monsieur Tanner] نوشته ژان پل دوبوآ [Jean-Paul Dubois] با ترجمه اصغر نوری توسط نشر افق منتشر و راهی بازار نشر شد.

شوخی می‌کنید مسیو تانر [Vous plaisantez, monsieur Tanner] ژان پل دوبوآ [Jean-Paul Dubois]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، این‌کتاب صدوچهلمین عنوان «رمان»‌ از مجموعه «ادبیات امروز» است که این‌ناشر چاپ می‌کند و نسخه اصلی آن سال ۲۰۰۶ چاپ شده است.

این‌ناشر پیش‌تر، در خرداد سال ۹۸ رمان «ماهی‌ها نگاهم می‌کنند» را از این‌نویسنده با ترجمه همین‌مترجم به چاپ رسانده است. اصغر نوری آثار این‌نویسنده را از زبان فرانسه به فارسی برگردانده و پیش از آن، کتاب‌های «منگی» و «عوضی» را هم به قلم ژوئل اگلوف،‌ ترجمه کرده که افق منتشرشان کرده است.

ژان پل دوبوآ اولین رمان خود را در سال ۱۹۸۴ با عنوان «گزارش روانکاوانه یک حس آشفته» چاپ کرد. او تا به حال ۱۵ رمان، ۲ مجموعه‌داستان و ۳ کتاب نظری منتشر کرده است. دوبوآ تحت تاثیرچند نویسنده آمریکایی از جمله جان فانته، کورک مک‌کارتی، فیلیپ راث، چارلز بوکوفسکی، جیم هریسون و جان آپدایک است که آپدایک را به‌عنوان استاد خود معرفی می‌کند و می‌گوید: «نویسنده‌ای که بیشتر از هرکس دیگری نوشتن را به من یاد داد و باعث شد به روش نوشتن یک داستان فکر کنم، بی‌هیچ تردیدی جان آپدایک است.»

این‌نویسنده با لحن تلخ و شیرین آثار خود، به زوایای پنهان زندگی انسان مدرن و آرزوها و اضطراب‌های او می‌پردازد. تلاش او بر این است که همه ظواهر مدرنیته را در آثارش نشان بدهد. شخصیت‌های رمان‌های دوبوآ آدم‌های ساده و عزلت‌جویی هستند که زندگی راحت‌شان نمی‌گذارد و عملاً نمی‌توانند تنهایی خودخواسته‌شان را به راحتی تجربه کنند. زندگی زوج‌های رمان‌های او اغلب رو به زوال است. عشق هم همیشه جایش را به یک زندگی مشترک پرمشقت و یاس‌آور می‌دهد که در آن‌، هرکس به‌تدریج از دیگری دور می‌شود و دوباره به تنهایی پناه می‌برد.

رمان «شوخی می‌کنید مسیو تانر»‌ در ظاهر، داستان بازسازی پرماجرا و دردسرساز یک ملک اشرافی است و در باطن، از قواعد طنز سیاه پیروی می‌کند. شخصیت اصلی این‌داستان، مصیبت‌ها و بداقبالی‌های زیادی می‌بیند که هم خنده‌دارند هم گریه‌دار. در قصه این‌کتاب قرار است خانه قدیمی مسیو تانر بازسازی شود و آدم‌هایی می‌آیند و می‌روند تا در مسیر بازسازی، با صاحب خانه سروکله بزنند. نکته مهم درباره شخصیت اصلی داستان «شوخی می‌کنید مسیو تانر» این است که بحث و جدل‌های تانر با آدم‌های مختلف‌، باعث می‌شود خودش زودتر از خانه‌اش بازسازی شود.

یکی از موضوعات طنز سیاه رمان پیش‌رو، این است که یک‌خانه چگونه می‌تواند تشخص پیدا کرده و با همین‌رویکرد، صاحبش را بیچاره کند. مترجم کتاب پیش‌رو می‌گوید نویسنده «شوخی می‌کنید مسیو تانر» در پی انتقال این‌مفهوم است که ما انسان‌ها، مکان زندگی را به‌طور موقت اشغال می‌کنیم و در موارد بسیار کمی هم توسط این‌مکان پذیرفته می‌شویم. همچنین مالکیت مکان، امری ساختگی و ظاهری استو فقط می‌توان در یک محیط احساس راحتی کرد و به آن خانه من گفت که طی زمان، یک عشق مبهم بین مکان و کسی که در آن ساکن است، برقرار می‌شود.

در قسمتی از این‌کتاب می‌خوانیم:

کل روز خودم را در خانه حبس کردم، نشسته روی مبلم. سرم سوت می‌کشید. بیشتر آن ابزار را از پدرم به ارث برده بودم. طی سال‌ها، آچارها را کامل کردم بودم و از وسایل برقی نگهداری کرده بودم. با گذشت زمان، این ابزار مال خودم شده بودند. می‌شناختمشان، دستم بهشان عادت کرده بود، چشم‌بسته پیدایشان می‌کردم. آچارهای دوسرتخت، دوسررینگ‌ها، یک‌سر تخت یک‌سررینگ‌ها، آچار بوکس‌ها، آچارهای آلن. در بی‌نظمی گاراژ، هرچیزی جای خود را داشت، توی کشوها همان‌طور که بین انگشت‌های من. اگر کار کارگاه، شب‌به‌شب، جلو می‌رفت، به لطف آن ابزار بود.
بیمه به بهانه آنکه آن شب درِ خانه قفل نشده بود، از دادن کوچک‌ترین چیزی سرباز زد. از این‌رو مجبور بودم پول هنگفتی خرج کنم تا دوباره مجهز شوم، و به‌ویژه، دوباره استفاده از دنیای تازه‌ ابزار را یاد بگیرم. به دسته‌های ماشین‌های تازه عادت کنم، به لِم انبردست‌ها و پیچ‌گوشتی‌های متفاوت. به برش تیغه‌ها. به قدرت مورتوها. به سه نظام دریل‌ها.
وقتی همه ابزار را چیدم، از یک‌چیز جا خوردم که تا آن‌موقع حواسم بهش نبود: توی یک‌گاراژ قدیمی، هیچ‌چیز مضحک‌تر از یک‌جعبه ابزار خیلی نو نیست.

این‌کتاب با ۱۹۲ صفحه، شمارگان هزار و ۱۰۰ نسخه و قیمت ۳۶ هزار تومان منتشر شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...