سومین چاپ «اندیشه سیاسی فاضل مقداد» به قلم سیدمحمدرضا موسویان منتشر شد. ارکان حکومت اسلامی و سیاست خارجی آن و حوزه اختیارات حکومتی فقهای عصر غیبت از مهم‌ترین مباحث مطرح شده در این کتاب است.

اندیشه سیاسی فاضل مقداد سیدمحمدرضا موسویان

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، انتشارات بوستان کتاب سومین چاپ کتاب «اندیشه سیاسی فاضل مقداد» را با شمارگان هزار نسخه، ۱۵۱ صفحه و بهای ۲۳ هزار تومان منتشر کرد. 

ابوعبدالله مقداد بن عبدالله، مشهور به فاضل مقداد یا فاضل سُیوری از فقیهان و متکلمان قرن نهم هجری، یعنی دوران بی‌ثباتی بین حکومت مغولان و عصر صفویه است. فاضل مقداد، در دانش کلام، فقه، اصول، معانی و بیان، قرآن، حدیث و منطق دست داشت و دارای تألیفاتی است که نزد دانشمندان شیعه و سنی شهرتی فراوان دارد. او را «سیوری»، «اسدی»، «غروی» و شاگرد شهید اول دانسته‌اند. وی به اعتبار محل تولدش به «سُیُوری» مشهور است. سُیُور قریه‌ای است واقع در نزدیکی شهر حلّه. از آنجا که «سیور» از توابع حلّه است، او به حلّی هم منتسب شده است.

فاضل مقداد تحصیلات مقدماتی علوم اسلامی را در شهرهای حله و بغداد به پایان رساند و برای ادامه تحصیل، به نجف رفت و تحصیلات عالی فقه و اصول و کلام را در آن حوزه دنبال کرد. او بعدها پس از تکمیل علوم به مقام مرجعیت رسید. از جمله شاگردان او می‌توان به این شخصیت‌ها اشاره کرد: جمال الدین احمد فرزند محمّد فرزند فهد حلّی، حسن بن راشد حلّی، حسن بن محمّد بن حسن نجفی، حسین بن فخرالدین بن سفرلله، معروف به علاءالدین مظفر، سیف الدین شغرابی، شرف الدین مکی.، ظهیرالدین بن الحسام، علی بن الحسن بن علاله، علی بن عبدالعالی المیسی العاملی، محمّد بن شجاع القطان الانصاری الحلی و...

اندیشه سیاسی فاضل‬ مقدادمشحون از آموزه‏‌هایی درباره حکومت و ضرورت و مشروعیت آن، حکومت مطلوب و ارکان و شرایط آن، ادله عقلی و نقلی حکومت و رابطه فرد و دولت است. هم‏چنین به دو نکته کلیدی مقتضیات زمان و مکان و ارتباط آن با فتاوا و احکام شرعی و رابطه دین و سیاست نیز تأکید کرده‬ است.

نگارنده در این کتاب نخست، زندگی و اوضاع زمانه فاضل مقداد را بررسی کرده و در ادامه با اشاره به مبانی و پایه‌های اندیشه فقهی کلامی وی در عرصه سیاست به نظام سیاسی مطلوب پرداخته و بر اساس آن، انواع حکومت و حکومت مطلوب و دلایل وی را برای تبیین چنین حکومتی در عصر غیبت را بررسی کرده است. مبحث بعدی بررسی ارکان حکومت و ویژگی‌های آن به ویژه در عصر غیبت و حوزه اختیارات حکومتی فقهای عصر غیبت و نهادهای تحت رهبری آنان است که در پایان، موضوع سیاست داخلی و خارجی و روابط متقابل فرد و دولت مطرح شده است.

کتاب پنج فصل به ترتیب با این عناوین دارد: «زندگی و زمانه فاضل مقداد سیوری حلی»، «مبانی و کلیات»، «نظام سیاسی»، «ارکان حکومت اسلامی» و «سیاست خارجی».

................ هر روز با کتاب ...............

لمپن نقشی در تولید ندارد، در حاشیه اجتماع و به شیوه‌های مشکوکی همچون زورگیری، دلالی، پادویی، چماق‌کشی و کلاهبرداری امرار معاش می‌کند... لمپن امروزی می‌تواند فرزند یک سرمایه‌دار یا یک مقام سیاسی و نظامی و حتی یک زن! باشد، با ظاهری مدرن... لنین و استالین تا جایی که توانستند از این قشر استفاده کردند... مائو تسه تونگ تا آنجا پیش رفت که «لمپن‌ها را ذخایر انقلاب» نامید ...
نقدی است بی‌پرده در ایدئولوژیکی شدن اسلامِ شیعی و قربانی شدن علم در پای ایدئولوژی... یکسره بر فارسی ندانی و بی‌معنا نویسی، علم نمایی و توهّم نویسنده‌ی کتاب می‌تازد و او را کاملاً بی‌اطلاع از تاریخ اندیشه در ایران توصیف می‌کند... او در این کتاب بی‌اعتنا به روایت‌های رقیب، خود را درجایگاه دانایِ کل قرار داده و با زبانی آکنده از نیش و کنایه قلم زده است ...
به‌عنوان پیشخدمت، خدمتکار هتل، نظافتچی خانه، دستیار خانه سالمندان و فروشنده وال‌مارت کار کرد. او به‌زودی متوجه شد که حتی «پست‌ترین» مشاغل نیز نیازمند تلاش‌های ذهنی و جسمی طاقت‌فرسا هستند و اگر قصد دارید در داخل یک خانه زندگی کنید، حداقل به دو شغل نیاز دارید... آنها از فرزندان خود غافل می‌شوند تا از فرزندان دیگران مراقبت کنند. آنها در خانه‌های نامرغوب زندگی می‌کنند تا خانه‌های دیگران بی‌نظیر باشند ...
تصمیم گرفتم داستان خیالی زنی از روستای طنطوره را بنویسم. روستایی ساحلی در جنوب شهر حیفا. این روستا بعد از اشغال دیگر وجود نداشت و اهالی‌اش اخراج و خانه‌هایشان ویران شد. رمان مسیر رقیه و خانواده‌اش را طی نیم قرن بعد از نکبت 1948 تا سال 2000 روایت می‌کند و همراه او از روستایش به جنوب لبنان و سپس بیروت و سپس سایر شهرهای عربی می‌رود... شخصیت کوچ‌داده‌شده یکی از ویژگی‌های بارز جهان ما به شمار می‌آید ...
نگاه تاریخی به جوامع اسلامی و تجربه زیسته آنها نشان می‌دهد که آنچه رخ داد با این احکام متفاوت بود. اهل جزیه، در عمل، توانستند پرستشگاه‌های خود را بسازند و به احکام سختگیرانه در لباس توجه چندانی نکنند. همچنین، آنان مناظره‌های بسیاری با متفکران مسلمان داشتند و کتاب‌هایی درباره حقانیت و محاسن آیین خود نوشتند که گرچه تبلیغ رسمی دین نبود، از محدودیت‌های تعیین‌شده فقها فراتر می‌رفت ...