عزیزالله حمیدنژاد (کارگردان و فیلمنامه‌نویس)، خسرو خسروشاهی (صداپیشه)، عباس گنجوی (تدوینگر)،  فاطمه معتمدآریا (بازیگر) و ابراهیم حقیقی (گرافیست) 5هنرمندی‌ هستند که در سی‌وهفتمین جشنواره فیلم فجر مراسم بزرگداشتی برای آنان برگزار می‌شود.

 به گزارش همشهری، ابراهیم حقیقی، طراح نشان سیمرغ جشنواره فیلم فجر است که 7دوره طراحی پوستر جشنواره فیلم فجر را هم برعهده داشته است. این هنرمند در کارنامه هنری‌اش طراحی بیش از 70پوستر فیلم را داشته و توانسته سیمرغ جشنواره را هم برای طراحی پوستر و ساخت آنونس بگیرد. از دیگر هنرمندانی که قرار است تقدیر شود، عزیز‌الله حمیدنژاد، کارگردان 59ساله سینماست که از وی چندی پیش «بانوی عمارت» روی آنتن رفت. این کارگردان جایزه ویژه هیأت داوران در جشنواره دهم فیلم فجر را برای «هور در آتش» گرفت. خسرو خسروشاهی نیز از دوبلورهای پیشکسوت است و تاکنون سرپرستی گویندگان بیش از 86فیلم سینمایی را برعهده داشته. عباس گنجوی تدوینگر باسابقه سینما و متولد 1320، در سومین دوره جشنواره فیلم فجر برای تدوین فیلم‌های «تاتوره» و «گل‌های داوودی» موفق به کسب جایزه شد. از دیگر هنرمندانی که بزرگداشت او در جشنواره برگزار می‌شود، فاطمه معتمدآریاست. بازیگر شناخته شده تئاتر و سینما که بازی‌هایش در فیلم‌هایی چون «گیلانه» و «روسری آبی» فراموش نمی‌شود. معتمدآریا تا‌کنون برای «اینجا بدون من »، «گیلانه»، «زندگی»، «ریحانه» و «روسری آبی» نامزد دریافت سیمرغ بلورین از جشنواره فیلم فجر شده بود. وی برای بازی در فیلم‌های «همسر» و «یک بار برای همیشه» توانست سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن را به‌دست آورد. همچنین برای فیلم‌های «مسافران» و «برهوت» موفق شد سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن را از آن خود کند.

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...