سه‌گانه داستانی «نبرد» نوشته بهاره‌ نوربخش توسط انتشارات کتابسرای تندیس منتشر و راهی بازار نشر شد.

سه‌گانه داستانی نبرد بهاره‌ نوربخش مرگاس تولي باس پگوتاس

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، مخاطبان بناست در این‌سه‌گانه با قصه بخشی از تاریخ مفقود جهان روبرو شوند. داستان «نبرد» از جایی شروع می‌شود که زمین تبدیل به یک شکنجه‌گاه بزرگ شده است؛ زیستگاهی سراسر درد و رنج، مرگ و خون، وحشت و هراسی بی‌پایان. جهان فرمانروایی نادیدنی دارد که قرن‌هاست بر تمام جهان سلطه دارد و قوانین وحشیانه خود را بر مردم زمین تحمیل می‌کند. در این‌شرایط هیچ امیدی به رهایی نیست اما چیزی به مراتب هولناک‌تر از زندگی در زمین هم وجود دارد؛ جایی به نام ابدگاه که محلی برای شکنجه‌ای ابدی تا پایان جهان است. چون مرگ توانایی ورود به ابدگاه را ندارد و همه‌ محبوسان ابدگاه محکوم به عذابی ابدی و بدون مرگ هستند.

در ادامه داستان این‌سه‌گانه، بعد از قرون متمادی، دستان شیاطین ابدگاه گالونتوس که برای بردن جوانی از ابری سیاه بیرون زده‌اند، با نیرویی عجیب برخورد می‌کنند و فراری می‌شوند. به این‌ترتیب نبرد آغاز می‌شود. چون طبق نوشته‌های کتاب بزرگ خلقت، ارکالون، تنها کسی است که می‌تواند ابدگاه گالونتوس را بیابد. بنابراین جهان یک امید کوچک پیدا می‌کند؛ امیدی به نام پگوتاس. حالا سوال این است که آیا پگوتاس می‌تواند با قدرتمندترین نیروی پلید همه‌ تاریخ، نوه‌ سفاک و خونخوار ابلیس، شیگانهوس زیبا و بی‌همتا رو در رو شود یا نه؟

کتاب اول این‌سه‌گانه با عنوان «پگوتاس» و ۴۸۰ صفحه چاپ شده است. کتاب دوم «تولی باس» با ۵۶۸ صفحه و کتاب سوم هم با عنوان «مرگاس» ۴۲۴ صفحه دارد.

این‌سه‌گانه با مجموع قیمت ۲۴۰ هزار تومان عرضه شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

داستان خانواده شش‌نفره اورخانی‌... اورهان، فرزند محبوب پدر است‌ چون در باورهای فردی و اخلاق بیشتر از همه‌ شبیه‌ اوست‌... او نمی‌تواند عاشق‌ شود و بچه‌ داشته‌ باشد. رابطه‌ مادر با او زیاد خوب نیست‌ و از لطف‌ و محبت‌ مادر بهره‌ای ندارد. بخش‌ عمده عشق‌ مادر، از کودکی‌ وقف‌ آیدین‌ می‌شده، باقی‌مانده آن هم‌ به‌ آیدا (تنها دختر) و یوسف‌ (بزرگ‌‌ترین‌ برادر) می‌رسیده است‌. اورهان به‌ ظاهرِ آیدین‌ و اینکه‌ دخترها از او خوش‌شان می‌آید هم‌ غبطه‌ می‌خورد، بنابراین‌ سعی‌ می‌کند از قدرت پدر استفاده کند تا ند ...
پس از ۲۰ سال به موطن­‌شان بر می­‌گردند... خود را از همه چیز بیگانه احساس می‌­کنند. گذشت روزگار در بستر مهاجرت دیار آشنا را هم برای آنها بیگانه ساخته است. ایرنا که که با دل آکنده از غم و غصه برگشته، از دوستانش انتظار دارد که از درد و رنج مهاجرت از او بپرسند، تا او ناگفته‌­هایش را بگوید که در عالم مهاجرت از فرط تنهایی نتوانسته است به کسی بگوید. اما دوستانش دلزده از یک چنین پرسش­‌هایی هستند ...
ما نباید از سوژه مدرن یک اسطوره بسازیم. سوژه مدرن یک آدم معمولی است، مثل همه ما. نه فیلسوف است، نه فرشته، و نه حتی بی‌خرده شیشه و «نایس». دقیقه‌به‌دقیقه می‌شود مچش را گرفت که تو به‌عنوان سوژه با خودت همگن نیستی تا چه رسد به اینکه یکی باشی. مسیرش را هم با آزمون‌وخطا پیدا می‌کند. دانش و جهل دارد، بلدی و نابلدی دارد... سوژه مدرن دنبال «درخورترسازی جهان» است، و نه «درخورسازی» یک‌بار و برای همیشه ...
همه انسان‌ها عناصری از روباه و خارپشت در خود دارند و همین تمثالی از شکافِ انسانیت است. «ما موجودات دوپاره‌ای هستیم و یا باید ناکامل بودن دانشمان را بپذیریم، یا به یقین و حقیقت بچسبیم. از میان ما، تنها بااراده‌ترین‌ها به آنچه روباه می‌داند راضی نخواهند بود و یقینِ خارپشت را رها نخواهند کرد‌»... عظمت خارپشت در این است که محدودیت‌ها را نمی‌پذیرد و به واقعیت تن نمی‌دهد ...
در کشورهای دموکراتیک دولت‌ها به‌طور معمول از آموزش به عنوان عاملی ثبات‌بخش حمایت می‌کنند، در صورتی که رژیم‌های خودکامه آموزش را همچون تهدیدی برای پایه‌های حکومت خود می‌دانند... نظام‌های اقتدارگرای موجود از اصول دموکراسی برای حفظ موجودیت خود استفاده می‌کنند... آنها نه دموکراسی را برقرار می‌کنند و نه به‌طور منظم به سرکوب آشکار متوسل می‌شوند، بلکه با برگزاری انتخابات دوره‌ای، سعی می‌کنند حداقل ظواهر مشروعیت دموکراتیک را به دست آورند ...