«نامه‌های سیاسی دهخدا» نامه‌های مردی است که حتی در تبعید نیز چون پدری دلسوز، نگران فرزندان خود در ایران است. این اثر مخاطب را هم با نثر و هم با رجل و جریان‌های سیاسی ایران در دوران قاجار.

نامه‌های سیاسی دهخدا به همت ایرج افشار

به گزارش کتاب نیوز به نقل از  تسنیم، «نامه‌های سیاسی دهخدا» که پیش از این یک‌بار منتشر شده بود، در چاپ جدید خود با تجدید نظر و اضافات به کوشش زنده‌یاد ایرج افشار از سوی انتشارات روزبهان منتشر شد. در مقدمه این کتاب درباره تغییراتی که در چاپ جدید اعمال شده، چنین آمده است: در جریان تجدید چاپ نامه‌های سیاسی دهخدا- که به کوشش زنده‌یاد ایرج افشار نخستین چاپ آن در سال 1358 انتشار یافت- به نظر رسید که نامه‌های تازه‌یافته مرحوم افشار بر این چاپ اضافه شود؛ نامه‌هایی که خود در آینده منتشر کرده و وعده داده بود که در تجدید کتاب مزبور آن نامه‌ها را بیفزاید. آنچه افزوده شده و هریک با مقدمه مرحوم افشار همراه است، دو نامه از پاریس به تبریز و از استانبول به تهران است که در انتهای کتاب قرار داده شده است.

علاوه بر این، این کتاب ارزشمند زندگی‌نامه‌ای جامع از دهخدا را کم داشت که در این چاپ سعی شده است تا این نقصان جبران شود. در این زندگی‌نامه- که کار تألیفی دفتر پژوهش نشر روزبهان است- همه آن چیزی نگارش یافته که از زندگی سیاسی و ادبی علامه فقید ضرورت ابراز داشته و در برخی مواضع نقل مستقیم از خودش – چنانچه در دسترس بوده- آورده شده است.

کتاب از پنج بخش تقسیم شده است که در هر بخش که براساس بازه تاریخی تقسیم‌بندی شده، نامه‌های مربوط به همان دوران آورده شده است. بخش نخست کتاب به نامه‌های پیش از تبعید علامه دهخدا اختصاص دارد که در این بخش دو نامه به سیدنصرالله اخوی(تقوی) مربوط به جمادی‌الاخر 1326 و نامه به حاج سیدمحمد صراف(علوی) مکتوب در همان روز آورده شده است.

بخش دوم به نامه‌های دوران توقف در پاریس و سوئیس اختصاص دارد که در بازه زمانی 1908 -1909 نوشته شده است. «نامه‌ای از دوران اقامت در استانبول» بخش سوم کتاب را تشکیل می‌دهد که در آن یک نامه خطاب به یکی از رجال سیاست در تهران منتشر شده است. دو نامه مربوط به بعد از شهریور سال 1320 و نامه‌های دهخدا در زمان راه‌سازی خراسان بخش‌های چهارم و پنجم کتاب را تشکیل می‌دهد.

نامه‌های دهخدا در این کتاب به موضوعات مختلفی چون مبارزه با محمدعلی شاه، نشر صور اسرافیل در اروپا، انتخابات مجلس دوم و راه‌سازی شوسه خراسان می‌پردازد.

کتاب حاضر علاوه بر یاری مخاطب در آشنایی با نثر دهخدا در نامه‌ها، به او در شناخت برخی از جریان‌های سیاسی، آشفتگی‌های ایران در این دوران، رجال ذی‌نفوذ و سیاسی در دوران قاجار و ... نیز کمک می‌کند.

حکایت زندگی دهخدا، حکایت زندگی مردی است که سال‌ها دلسوزانه و مشفقانه چون شمعی برای آگاهی‌بخشی جامعه خود سوخت. او که سال‌ها از عمر خود را صرف مبارزه با استبداد و ظلم کرد، بارها مورد تهاجم مستبدان زمان قرار گرفت. انتشار مطالب بی‌پرده و دردمندانه او در روزنامه صور اسرافیل سبب شد تا برخی حکم تکفیر او را دهند. انتشار مطالب او در «چرند و پرند» و روزنامه صور اسرافیل سبب شد تا گرفتار خشم محمدعلی شاه شود و ای بسا قریب بود تا به سرنوشت دوستان خود دچار شود. «نامه‌های دهخدا» نامه‌های مردی است که حتی در تبعید نیز چون پدری دلسوز، نگران فرزندان خود در ایران است. توجه به مردم فرودست و مبارزه با استبداد، دو دغدغه اصلی دهخدا در تمامی آثار او از جمله نامه‌های اوست. او نویسنده‌ای توانا و سیاستمداری دلسوز و زیرک است که نکته‌ای از چشمان تیزبین او دور نمی‌ماند. او همانگونه که به استبداد می‌تازد، بر عوام‌فریبی و رندان ریاکار نیز خرده می‌گیرد و پرسش‌های اساسی در این رابطه مطرح می‌کند.

دهخدا در کنار فعالیت‌های سیاسی، در قلمروهای دیگر نیز صاحب‌نظر و تأثیرگذار بود که از این جمله می‌توان به لغت‌نامه دهخدا اشاره کرد که 40 سال از عمر خود را صرف نگارش آن کرد. از سوی دیگر، نثر او در صور اسرافیل و به خصوص طنزهای او در «چرند و پرند» آغازگر سبک جدیدی در روزنامه‌نگاری ایران بود.

انتشارات روزبهان کتاب «نامه‌های دهخدا» را در 500 نسخه و در 158 صفحه در دسترس مخاطبان و علاقه‌مندان به مطالعه آثار سیاسی و تاریخی قرار داده است.

................ هر روز با کتاب ...............

که واقعا هدفش نویسندگی باشد، امروز و فردا نمی‌کند... تازه‌کارها می‌خواهند همه حرف‌شان را در یک کتاب بزنند... روی مضمون متمرکز باشید... اگر در داستان‌تان به تفنگی آویزان به دیوار اشاره می‌کنید، تا پایان داستان، نباید بدون استفاده باقی بماند... بگذارید خواننده خود کشف کند... فکر نکنید داستان دروغ است... لزومی ندارد همه مخاطب اثر شما باشند... گول افسانه «یک‌‌شبه ثروتمند‌ شدن» را نخورید ...
ایده اولیه عموم آثارش در همین دوران پرآشوب جوانی به ذهنش خطور کرده است... در این دوران علم چنان جایگاهی دارد که ایدئولوژی‌های سیاسی چون مارکسیسم نیز می‌کوشند بیش از هر چیز خود را «علمی» نشان بدهند... نظریه‌پردازان مارکسیست به ما نمی‌گویند که اگرچه اتفاقی رخ دهد، می‌پذیرند که نظریه‌شان اشتباه بوده است... آنچه علم را از غیرعلم متمایز می‌کند، ابطال‌پذیری علم و ابطال‌ناپذیری غیرعلم است... جامعه‌ای نیز که در آن نقدپذیری رواج پیدا نکند، به‌معنای دقیق کلمه، نمی‌تواند سیاسی و آزاد قلمداد شود ...
جنگیدن با فرهنگ کار عبثی است... این برادران آریایی ما و برادران وایکینگ، مثل اینکه سحرخیزتر از ما بوده‌اند و رفته‌اند جاهای خوب دنیا مسکن کرده‌اند... ما همین چیزها را نداریم. کسی نداریم از ما انتقاد بکند... استالین با وجود اینکه خودش گرجی بود، می‌خواست در گرجستان نیز همه روسی حرف بزنند...من میرم رو میندازم پیش آقای خامنه‌ای، من برای خودم رو نینداخته‌ام برای تو و امثال تو میرم رو میندازم... به شرطی که شماها برگردید در مملکت خودتان خدمت کنید ...
رویدادهای سیاسی برای من از آن جهت جالبند که همچون سونامی قهرمان را با تمام ایده‌های شخصی و احساسات و غیره‌اش زیرورو می‌کنند... تاریخ اولا هدف ندارد، ثانیا پیشرفت ندارد. در تاریخ آن‌قدر بُردارها و جهت‌های گونه‌گون وجود دارد که همپوشانی دارند؛ برآیندِ این بُردارها به قدری از آنچه می‌خواستید دور است که تنها کار درست این است: سعی کنید از خود محافظت کنید... صلح را نخست در روح خود بپروران... همه آنچه به‌نظر من خارجی آمده بود، کاملا داخلی از آب درآمد ...
می‌دانم که این گردهمایی نویسندگان است برای سازماندهی مقاومت در برابر فاشیسم، اما من فقط یک حرف دارم که بزنم: سازماندهی نکنید. سازماندهی یعنی مرگ هنر. تنها چیزی که مهم است استقلال شخصی است... در دریافت رسمی روس‌ها، امنیت نظام اهمیت درجه‌ی اول دارد. منظور از امنیت هم صرفاً امنیت مرز‌ها نیست، بلکه چیزی است بسیار بغرنج‌تر که به آسانی نمی‌توان آن را توضیح داد... شهروندان خود را بیشتر شبیه شاگرد مدرسه می‌بینند ...