شماره جدید فصلنامه «فرهنگ‌بان» منتشر شد.

میراث‌داران گوگول در فرهنگ‌بان چهارم

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایسنا، این شماره از این فصلنامه با «به جای «بهاریه»!» نوشته محمد دهقانی آغاز می‌شود.

در ادامه بخش «اندیشه» با این مطالب همراه است: «درس‌های تاریخ» از آیزایا برلین با ترجمه نرگس حسن‌لی، «افسانه‌هایی درباره زبان» از محمد راسخ مهند و «گفت‌وگوهای میان‌متنی» از جمال الغیطانی با ترجمه زهرا جلال‌زاده. همچنین «پاورقی‌نویسی در ایران» نوشته محمدحسین خسروپناه در بخش «تاریخ» و  «درباره زروان‌گرایی» از ریچارد فرای با ترجمه شهروز خنجری در بخش «ایران در جهان» «فرهنگ‌بان» چاپ شده است.

«زبان و ادبیات» نیز با این مطالب همراه است: «بلنداختری نام او بختیار» نوشته فاطمه مهری، «منظومه نیمایی» از حامد صفائی‌تبار، «فاعلن‌ فاعلن فاعلن فع!» (برخی سوابق و لواحقِ وزن عروضیِ «افسانه» نیما) از کامیار عابدی، «آتش؛ روایت زنی در آستانه فصلی سرد» از راضیه فیض‌آبادی، «درباره میدل مارچ: رمانی از جورج الیوت» نوشته هنری جیمز با ترجمه وحید روزبهانی و «امید علیه امید؛ داستان زندگی اوسیپ ماندلشتام و چند شعر تازه از او» نوشته فرزاد مروجی.

همچنین «نامه علامه قزوینی به مینوی در زمستان ۱۳۰۴» از محمد دهقانی در بخش «ارمغان مینوی» درج شده است.

در بخش «داستان» شماره چهارم «فرهنگ‌بان» هم این داستان‌ها را می‌خوانیم: «گورستان پرتقال‌های تلخ» از یوزف وینکلر با ترجمه علی‌اصغر حداد، «آلیوشا دَبّه» از لف تالستوی با ترجمه کاظم فیروزمند و «میز میز است» از پیتر بیکسل با ترجمه المیرا شیرین‌سخن.

«شیوه نقد ترجمه آنتوان برمن» از حسن هاشمی‌میناباد، «کاربرد ترجمه معنایی و ارتباطی»  نوشته الهام شالفروش امیری و حسین حیدری تبریزی و «اخلاق در ترجمه» از روشنک اکرمی نیز مطالب بخش «ترجمه ادبی» هستند.

همچنین در بخش «معرفی و نقد کتاب» این شماره از «فرهنگ‌بان» این مطالب درج شده است: «میراث‌داران گوگول» از حسن میرعابدینی، «دست‌نامه «ویرایش؟» از مجید ملکان، «دکتر حسین سامعی و توصیف ساخت زبان فارسی» نوشته امید طبیب‌زاده، «اصول فرهنگ‌نویسی» از ساغر شریفی، «منابع اصیل برای شناخت دین زردشتی و زردشتیان» از آناهید خزیر، «شرحی دقیق از زندگی دینی، آیین‌ها و مناسک زردشتیان ایران» از چیستا نیک‌سرشت و «ارزش ارجاعات در پژوهش: نقدی بر ارجاعات کتاب تماشاخانه اساطیر» از لاله آشنا، «رضا قنادان و بحران هویت» از فرزاد مروجی، «تاریخ مستی، نشئگی و البته خماری» نوشته طه رادمنش، «نامه‌های عاشقانه مردی آزادی‌خواه» از حمیده نوروزیان و «میس لمتون؛ بانوی سیاست و پژوهش» از مرتضی هاشمی‌پور و «دنیای کتاب» از روزبه شکیبا.

«یادنامه» بخش دیگر این شماره است که با این مطالب همراه است: «دریغاگوی سالاری» از یونس کرامتی، «اشراقی صفویه‌پژوهی دانشگاهی» از عبدالرضا کلمرزی و «یادی از امیرکاووس بالازاده» نوشته آرش میرطالبی.

 شماره چهارم فصلنامه «فرهنگ‌بان» با صاحب‌امتیازی  موسسه فرهنگ‌بان - علی حسینخانی-  و مدیرمسئولی و سردبیری مرتضی هاشمی‌پور در ۲۷۷ صفحه با بهای ۳۵هزار تومان منتشر شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

«خرد»، نگهبانی از تجربه‌هاست. ما به ویران‌سازی تجربه‌ها پرداختیم. هم نهاد مطبوعات را با توقیف و تعطیل آسیب زدیم و هم روزنامه‌نگاران باتجربه و مستعد را از عرصه کار در وطن و یا از وطن راندیم... کشور و ملتی که نتواند علم و فن و هنر تولید کند، ناگزیر در حیاط‌خلوت منتظر می‌ماند تا از کالای مادی و معنوی دیگران استفاده کند... یک روزی چنگیز ایتماتوف در قرقیزستان به من توصیه کرد که «اسب پشت درشکه سیاست نباش. عمرت را در سیاست تلف نکن!‌» ...
هدف اولیه آموزش عمومی هرگز آموزش «مهارت‌ها» نبود... سیستم آموزشی دولت‌های مرکزی تمام تلاش خود را به کار گرفتند تا توده‌ها را در مدارس ابتدایی زیر کنترل خود قرار دهند، زیرا نگران این بودند که توده‌های «سرکش»، «وحشی» و «از لحاظ اخلاقی معیوب» خطری جدی برای نظم اجتماعی و به‌علاوه برای نخبگان حاکم به شمار روند... اما هدف آنها همان است که همیشه بوده است: اطمینان از اینکه شهروندان از حاکمان خود اطاعت می‌کنند ...
کتاب جدید کانمن به مقایسه موارد زیادی در تجارت، پزشکی و دادرسی جنایی می‌پردازد که در آنها قضاوت‌ها بدون هیچ دلیل خاصی بسیار متفاوت از هم بوده است... عواملی نظیر احساسات شخص، خستگی، محیط فیزیکی و حتی فعالیت‌های قبل از فرآیند تصمیم‌گیری حتی اگر کاملاً بی‌ربط باشند، می‌توانند در صحت تصمیمات بسیار تاثیر‌گذار باشند... یکی از راه‌حل‌های اصلی مقابله با نویز جایگزین کردن قضاوت‌های انسانی با قوانین یا همان الگوریتم‌هاست ...
لمپن نقشی در تولید ندارد، در حاشیه اجتماع و به شیوه‌های مشکوکی همچون زورگیری، دلالی، پادویی، چماق‌کشی و کلاهبرداری امرار معاش می‌کند... لمپن امروزی می‌تواند فرزند یک سرمایه‌دار یا یک مقام سیاسی و نظامی و حتی یک زن! باشد، با ظاهری مدرن... لنین و استالین تا جایی که توانستند از این قشر استفاده کردند... مائو تسه تونگ تا آنجا پیش رفت که «لمپن‌ها را ذخایر انقلاب» نامید ...
نقدی است بی‌پرده در ایدئولوژیکی شدن اسلامِ شیعی و قربانی شدن علم در پای ایدئولوژی... یکسره بر فارسی ندانی و بی‌معنا نویسی، علم نمایی و توهّم نویسنده‌ی کتاب می‌تازد و او را کاملاً بی‌اطلاع از تاریخ اندیشه در ایران توصیف می‌کند... او در این کتاب بی‌اعتنا به روایت‌های رقیب، خود را درجایگاه دانایِ کل قرار داده و با زبانی آکنده از نیش و کنایه قلم زده است ...