کتاب «گذرواژه‌ها» [Passwords یا Mots de passe] نوشته ژان بودریار [Jean Baudrillard] با ترجمه علی رستمیان توسط انتشارات کتاب پاگرد به چاپ دوم رسید.

گذرواژه‌ها [Passwords یا Mots de passe]  ژان بودریار [Jean Baudrillard]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، این‌کتاب دربرگیرنده مطالبی از ژان بودریار فیلسوف و جامعه‌شناس فرانسوی است که موضوع اصلی‌شان کلیدواژه‌های او طی چهاردهه فعالیت فکری و نوشتاری هستند؛ از تولید و ارزش و اغوا و اقتصادِ سیاسیِ جامعه‌ مصرفی گرفته تا مبادله‌ نمادین، ابتذال، کاتاستروف و مرگ.

نوشته‌های بودریار در این‌کتاب، بیشتر، مواضع و اندیشه‌های متاخر او را در بر می‌گیرد. یعنی نقد نامتعارف و نیست‌انگارانه‌ جهانِ افسون‌زدوده؛ جایی‌که انحلال چیزها در یکپارچگی امر مجازی، امکان مبادله، ارتباط و حیاتِ شورمند را در جهانی که در آن واقعیت ناپدید شده، سلب کرده است. ولی دیدن این‌ناپدیدشدن‌ها و مجازیت‌ها و واپاشیدن‌ها، چه‌بسا پیش‌رانِ وجدها و وجودهای نوینی باشد که اندیشیدن به آن‌ها فراخواندن‌شان است.

مخاطب کتاب ضمن این‌که می‌تواند سیر تحویل اندیشه‌های بودریار را ببیند، آن را مانند دیگر آثار متاخر این‌اندیشمند، اثری قطعه‌قطعه می‌بیند که تجربه مواجهه با آن جالب خواهد بود.

عناوین اصلی کتاب «گذرواژه‌ها» به این‌ترتیب‌اند:

پیش‌سخن، درآمد، ابژه، ارزش، مبادله نمادین، اغوا، ابتذال/هرزه‌گی، شفافیتِ شر، امرِ مجازی، تصادف، آشوب، پایان، جنایتِ تام، سرنوشت، مبادله محال، دوگانه‌گی، اندیشه، کلامِ آخر

در قسمتی از این‌کتاب می‌خوانیم:

امروز امر مجازی و همه تکنولوژی‌های مرتبط با آن حضوری شگفت‌انگیز و پر اثر دارند. حتا اگر این به‌واقع نوعی از ناپدیدشده‌گی به شمار آید،‌ باز هم انتخابی _ مبهم اما سنجیده _ از جانبِ خودِ گونه‌هاست: انتخابِ ساختنِ کلونِ خود در جهانی دیگر؛ انتخابِ این که نوع در مقامِ نوعِ انسان ناپدید شود تا خود را در قالبِ گونه‌های مصنوعی‌ای که ویژه‌گی‌های کارآمدِ بیش‌تری دارد و موثرتر است جاودانه سازد. آیا مساله به‌راستی این است؟
بورخس داستانی دارد درباره مردمی مطرود که به سوی دیگرِ‌ آینه تبعید شده‌اند و حال همه‌گی مسخ گشته و صرفا به انعکاسِ امپراتوری تبدیل شده‌اند که این بلا را بر سرشان آورده. شاید بتوان نظامِ عظیمِ امرِ مجازی را در چنین قالبی فهم کرد، جایی که باقیِ چیزها [که خارج از این نظم‌اند] همه‌گی در حکمِ کلون و روگرفت‌اند، در حکمِ شکل‌هایی از طرد و ذلت. اما در داستان از شباهتِ آن افرادِ مطرود به حاکمِ ستمگر رفته‌رفته کاسته می‌شود تا این‌که روزی فرا می‌رسد که آن‌ها از آن‌سوی آینه به جای اولِ خود باز می‌گردند.

چاپ دوم این‌کتاب با ۱۱۸ صفحه، شمارگان ۴۵۰ نسخه و قیمت ۲۲ هزار تومان عرضه شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...