آناتول فرانس

21 بهمن 1384

آناتول-فرانس

در خانه‌ای در کنار رودخانه سن، جایی که پدرش کتابفروشی داشت، زاده شد... در 1876 در کتابخانه مجلس سنا مشغول به کار شد... مسیحیت و جامعه نوین آن در همه آثار آناتول فرانس مورد هجو و انتقاد قرارگرفته است. از جمله رمانهای معروف او درانتقاد مذهبی رمان "تائیس" That’s (1890) است که «تورات بی‌ایمانان» خوانده شده است... راه تازه‌ای پیش گرفت به سبک "ولتر" حاکی از بی‌ایمانی و شکاکی مذهبی و انتقاد آمیخته به طنز و نیشخند.

آناتول فرانس، France, Anatole نام مستعار (نام واقعی فرانسوا آناتول تیبو Francois-Anatole Thibault) نویسنده، شاعر و منتقد فرانسوی (1844-1924) در پاریس و در خانه‌ای در کنار رودخانه سن، جایی که پدرش کتابفروشی داشت، زاده شد. تحصیلات خود را در کالج استانسیلاس Stanislas انجام داد، چندی با ناشران، در معرفی کتاب همکاری کرد و کم‌کم به تحقیق و تبحر در تاریخ روی آورد. در 1868 اولین اثر تحقیقی خود را درباره «آلفرد دو وینیی» Alfred de Vigny انتشار داد و سال بعد به عنوان ممیز در مجموعه‌های شعر جدید که به نام «پارناس معاصر» Parnasse Contemporain منتشر می‌شد، به کار پرداخت. در 1871 در دومین جلد مجموعه، دو شعر انتشار داد و در 1873 «اشعار طلایی» Poemes dores را منتشر کرد که به لوکنت دولیل تقدیم شده بود. این اشعار توصیفی و موزون در سبک اشعار پارناسی بود که توجه شاعر را به فنون و صناعت شعر نشان می‌داد، چنانکه گاه لحن توصیفی در آن تا حد پرده نقاشی اساطیری پیش می‌رفت و شوق آناتول فرانس را به افسانه‌های کهن آشکار می‌ساخت. فرانس در 1876 نمایشنامه منظوم «عروسی‌های مردم کورنت» Les Noces corinthiennes را انتشار داد که نمایشنامه‌ای مربوط به عده کهن بود و در 1902 در پاریس بر صحنه آمد. موضوع نمایشنامه داستان ساده‌ای است که در شهر کورنت از شهرهای یونان باستان در نخستین قرنهای مسیحیت جریان یافته و بر مبنای جدال میان طرفداران دین پیروز مسیح و مشرکان واقع شده است. عشق جوانی مسیحی را به دختری از خانواده کافران نشان می‌دهد که به ناکامی و مرگ دختر می‌انجامد. این نمایشنامه اگرچه فاقد تحرک نمایشی بود، به سبب شیوه نگارش زیبا و شاعرانه، اثری ممتاز به شمار آمد.

در 1876 آناتول فرانس در کتابخانه مجلس سنا
مشغول به کار شد، سال بعد ازدواج کرد و صاحب دختری شد، اما ازدواج او در 1893 به جدایی انجامید. در این دوره آناتول فرانس پیاپی آثاری منتشر می‌کرد که بیشتر آنها با اقبال عمومی همراه بود. از آن جمله است: داستان کوتاه «ژوکاست و گربه لاغر» Jocaste et le chat maigre (1879)، رمان «جنایت سیلوستر بونار» Crime de Sylvestre Bomnard (1881) که او را به شهرت رساند. قهرمان این اثر که سبک خاص آناتول فرانس را در بردارد، مردی با فرهنگ و عاشق کتاب است که میان کتاب به سر می‌برد و زندگی را از خلال کتاب می‌بیند. نویسنده با هنرمندی بسیار اندیشه‌ها، شورشها، قضاوتها و طرز تفکر دانشمندانه او را درباره زندگی به شیوه‌ای دلپذیر بیان می‌کند و نگارش رنگین سبک پارناسی را با صراحت رئالیسم استادش فلوبر می‌آمیزد. داستان جنایت سیلوستر بونار موفقیت بسیار به دست آورد، «امیال ژان سروین» Les Desirs de Jean Servien (1882) که از عشق آناتول فرانس به هنرپیشه‌ای الهام گرفته بود، دارای قسمتهای بسیار زیبایی است بر مبنای تحلیل دقیق روانی و اخلاقی. از جمله آثار آناتول فرانس که خاطرات زندگی او را در بردارد، «کتاب دوست من» Le Livre de mon ami (1885) است. نویسنده در ورای چهره قهرمان کتاب، «پیرنوزی‌یر» Pierre Nozieres، چهره خود را نهان کرده و بدین طریق توانسته است در نقل خاطرات شخصی، تغییرات لطیف و دلپذیری بدهد و در میان تصویرهای دوران کودکی، نکته‌های خاصی نیز از دوره بلوغ و پختگی خود بگنجاند و با شیوه‌ای دقیق و نکته‌سنجی فراوان چهره بعضی از دوستان و خویشاوندان را از چشم کودکی پنج تا هفت ساله ترسیم و از نظر پیر کوچک درباره مشاهدات خود قضاوت کند.

از آثار دیگری که برمبنای خاطرات شخصی آناتول فرانس قرار گرفته است، می‌توان از این آثار نام برد: «پیرنوزی‌یر»
Pierre Noziere (1899)، «پیر کوچک» Le Petit Pierre (1918)، «زندگی نوشکفته» La Vie en fleur (1922)، که در همه آنها تخیلی دلنشین، مقامی بیش از واقعیت دارد. موضوع اصلی که در همه آثار آناتول فرانس مورد هجو و انتقاد قرارگرفته، عالم مسیحیت و جامعه نوین آن است. از جمله رمانهای معروف او درانتقاد مذهبی رمان «تائیس» That’s (1890) است که «تورات بی‌ایمانان» خوانده شده. آناتول فرانس در این اثر با ناباوری به بحثهایی طنزآمیز درباره مذهب و زندگی روحی و اخلاقی قدیسان و شهیدان قرون اول مسیحیت می‌پردازد و از تمدن یونان باستان وصف استادانه‌ای به عمل می‌آورد. داستان از نظر قالب و شیوه نثرنویسی از شکوه و جلال بسیار برخوردار است و توجه تازه آناتول فرانس را به نوشتن رمانهای بزرگ نشان می‌دهد. تائیس موفقیتی خارق‌العاده به دست آورد و در 1894 از آن اپرایی ساخته شد با آهنگ «ماسنه» Masenet آهنگساز معروف فرانسوی. از آن پس آناتول فرانس راه تازه‌ای پیش گرفت به سبک «ولتر» حاکی از بی‌ایمانی و شکاکی مذهبی و انتقاد آمیخته به طنز و نیشخند. نمونه این شیوه را در «بریان پزی ملکه پدوک» (ملکه سبا) La Rotisserie de la Reine Pedauque (1893) و «عقاید آقای ژروم کوانیار» Les Opinions de M.Jerome Coignard می‌توان دید. آناتول فرانس در کتاب اخیر عقاید ژروم کوانیار، روحانی لطیف طبع و دانشمند و عالم علوم الهی و استاد هنر را از زبان شاگردش که در عین حال شاگرد دکان بریان‌پزی پدر خویش است، بیان می‌کند. پسر که راوی داستان است بحثها و جدلهایی را که استادش به مناسبتهای گوناگون پیش می‌کشد، احساسها و قضاوتها و بی‌ایمانیهای تلخ و عقاید انقلابی او را به طور مشروح بیان می‌کند و خواننده را با اشخاص مختلف و جاهای مختلف روبرو می‌کند و همین برخوردها به آناتول فرانس امکان می‌دهد که زمینه بحثهایی را درباره سیاست و نکته‌های روحی و اخلاقی و تحلیل جامعه فراهم آورد. چیزی که اثر را دلپذیر می‌سازد، لحن مطایبه‌آمیز نویسنده است در بیان اندیشه‌های جاری قرن هیجدهم. در واقع آبه ژروم کوانیار سخنگوی آناتول فرانس است که خواننده را در خلال شیوه فصیح انشا و در پیچ و خم بحثها با موضوعهای اصلی آثار او آشنا می‌کند.

فرانس از 1885 منتقد ادبی روزنامه تان
Temps گشت و مقاله‌های انتقادی خود را که در این روزنامه انتشار می‌داد در پنج جلد به نام «زندگی ادبی» La literaire فراهم آورد و اولین جلد آن در 1888 منتشر گشت. رمان «زنبق سرخ» Le Lys rouge (1894) از زندگی مادام «آرمان دوکایاوه» Mme Arman deCaillavet که دوستیش با آناتول فرانس از 1888 آغاز شد، الهام گرفته است و وقایع یکی از محافل ادبی پاریس را در اواخر قرن نوزدهم وصف می‌کند. آناتول فرانس اگرچه با شیوه نگارش رمان احساسی و تحلیلی مأنوس نبود، با انتشار زنبق سرخ در ردیف «آلفونس دوده» و «گی دو موپاسان» قرار گرفت، اما دنباله این نوع رمان‌نویسی را به زودی رها کرد. زنبق سرخ در 1899 برصحنه تئاتر برده شد. «باغ اپیکور» Le Jardin d’Epicure (1894) شامل مقاله‌های کوتاهی است در موضوعهای گوناگون و زندگی و مرگ و شیوه دست یافتن به خوشبختی و حفظ آن، یا درباره تفسیرهای مختلف از وقایع جاری که غالب آن از بهترین مقاله‌های آناتول فرانس به شمار می‌آید و معرف کامل فلسفه و طرزتفکر او است. در نظر آناتول فرانس وجود هیچ چیز به خودش بسته نیست مثلاً نادانی از شرایط لازم عالم هستی است، اگر همه چیز را می‌دانستیم، نمی‌توانستیم زندگی را حتی یک ساعت تحمل کنیم. احساسهایی که زندگی را برای ما شیرین یا لااقل قابل تحمل می‌کند، تنها زائیده دروغ و خیالات واهی است. این موضوع که زندگی خوب یا بد است، حرفی بی‌معنی است. باید گفت که زندگی خوب و بد، گوارا و ناگوار، پرجاذبه و نفرت‌انگیز، شیرین و تلخ و خلاصه همه چیز است و حال که آداب و رسوم و عادتهای زندگی قرن به قرن تغییر می‌یابد، پس عقل ایجاب می‌کند که زندگی را آنچنانکه هست، بپذیریم.

آناتول فرانس در 1896 به عضویت آکادمی فرانسه درآمد. پس از آن «تاریخ معاصر»
L’Histoire contemporaine را میان سالهای 1897 و 1901 در چهار جلد انتشار داد و در آن از جامعه عصر خود با لحنی تلخ انتقاد کرد. قهرمان کتاب شخصیتی است که در جامعه قرن نوزدهم همان وضع را دارد که آبه کوانیار در آغاز قرن هیجدهم داشته است. این کتاب از نظر عامه مردم شاهکار آناتول فرانس به شمار آمد. مجموعه داستان «کرنکبیل» Crainquebille (1903) متعلق به دوره‌ای است که در هنر نویسندگی آناتول فرانس تحولی آشکار پدید آمده است: دنباله بی‌ایمانی و شکاکیت رها شده و به راهنمایی در نظام اجتماعی و عدالت و قوانین انسانی روی آورده شده است. کرنکبیل قهرمان داستان، فروشنده دوره‌گردی است که به اتهام دشنام دادن به مأمور انتظامی به زندان می‌افتد و پس از رهایی از زندان مورد تحقیر مشتریان قرار می‌گیرد و همه آنان را از دست می‌دهد و به فقر و گرسنگی دچار می‌شود و این‌بار که از روی عمد به مأمور دیگری دشنام می‌دهد تا به زندان بیفتد و از مسکن و غذای رایگان برخوردار گردد، مقامات انتظامی او را احمق بینوا می‌خوانند و پدرانه به ملامتش می‌پردازند. این داستان به سبب هجو نیشدار و مستقیم دستگاه عدالت، موفقیت بسیار یافت و از آن نمایشنامه‌ای اقتباس شد که اولین بار در 1903 برصحنه آمد.

«جزیره پنگوئن‌ها»
L’lle des Pingouins (1908) چشم‌انداز استعاری و زننده‌ای است از تاریخ فرانسه. آناتول فرانس به تقلید افسانه‌های قدیم بروتانی، داستان عجیب «کشیش سن مائل» Saint Mael را نقل می‌کند که برای ارشاد اقوام کافر با وسیله‌ای ابتدایی از آبهای اقیانوس می‌گذرد و هرچند یک‌بار به جزیره‌ای پا می‌نهد و پس از هدایت ساکنان آن به جزیره دیگر قدم می‌گذارد تا گذارش به جزیره پنگوئن‌ها می‌افتد و مرغان زیبای جزیره را که دسته دسته گرد هم آمده بودند، به جای مردمی موقر و کوتاه قد و ساده می‌گیرد و به ارشادشان می‌پردازد و تعلیم انجیل را به آنان آغاز می‌کند. بدین ترتیب «قوم پنگوئن» به وجود می‌آید که استعاره‌ای از مبدأ تاریخ فرانسه است. آناتول فرانس تاریخ این قوم را به تدریج پیش می‌برد تا آن را به جامعه سرمایه‌داری و انقلاب اشتراکی و جدال مسلح و تمدنهای جدید و خطاهایی که عالم بشریت تا ابد به ارتکاب آن محکوم است، می‌کشاند. تحقیق و تبحر شیطنت‌آمیز تاریخی، سبک پرشور و طبع بذله‌گوی نویسنده از این اثر پرده نقاشی دلپذیری ساخته است که در ضمن اندیشه‌های تازه انقلابی آناتول فرانس و آمادگیش را برای پذیرفتن انقلاب کمونیستی در 1917 نمودار می‌سازد.

«خدایان تشنه‌اند»
Les Dieux ont soif (1912) از معروفترین آثار آناتول فرانس به شمار می‌آید. تار و پود این اثر از انقلاب فرانسه ساخته شده است که آناتول فرانس به خوبی آن را شناخته، از دید خاص خود به آن نگریسته و بعضی از نظریه‌های خود را درباره تاریخ و وضع بشر در آن گنجانده است. خدایان تشنه‌اند به سبب استادی آناتول فرانس در ساختن صحنه‌ها و تیزبینی در نگریستن به عمق وقایع و نفوذ به طرز تفکر عصر و توجه به انعکاس اندیشه‌ها و حوادث و آداب و رسوم و محیط اجتماعی و به سبب اسلوب فصیح و انشای شیوای کتاب، پیروزی‌ای شگفت‌انگیز به دست آورد. از آثار مهم دیگر این دوره «عصیان فرشتگان» La Revolte des Anges (1914) است، کتابی اساطیری، که آناتول فرانس در آن بار دیگر به طور عمیقی نظر خویش را درباره مذهب و زندگی و عقل و هوش ارائه داده است. نظر ضدکاتولیک آناتول فرانس در این اثر به حد اعلای گستاخی رسیده است. او هرگز تا این حد در حمله به مذهب کاتولیک شدت وخشونت نشان نداده و لحن مسخره‌آمیز به کار نبرده است. از آثار سیاسی و اجتماعی آناتول فرانس این آثار است: «بر سنگ سفید» Sur la Pierre blanche (1905)، «نظریه‌های اجتماعی» Opinions socials (1902)، «به سوی زمانهای بهتر» Vers les temps meilleurs (1909).

آناتول فرانس نویسنده‌ای است با هوشی تیز و ذهنی قاطع و ادراکی قوی و استعدادی عمیق در طنزگویی، با فرهنگی شگفت‌انگیز و قلبی حساس در برابر بی‌عدالتی‌ها. وی فارغ از هرگونه جریان زیبائی‌شناسی عصر خود، از نثر و نظم زبان فرانسه قالبی خاص ساخت و کوشید که نگاهبان قواعد انشا و دستور زبان و شیوه نگارش قرن هیجدهم باشد و به باقی‌مانده این شیوه، شکل هنری کمال یافته‌ای آمیخته با طنز و لطف کلام ببخشد. آناتول فرانس در زبان فرانسوی بصیرت کامل داشت و چون سدی استوار در برابر فساد و بوالهوسی افراد درباره زبان ایستاد، اما افق انتقاد بر او تنگ شد و نقدهای او در انواع نهضتهای ادبی که قدرت ادبی آینده را در دست داشتند، نفوذناپذیر آمد. با وجود این پیشرفت و نفوذ تدریجی او در مردم به خوبی درک می‌شد. آناتول فرانس «سلطان نثر» خوانده شده است. در نثر او هرکلمه چون نگینی بر جای خود نشسته است. سخره و هجوپردازی او در میان گرمی شاعرانه و عشق به زیبایی کلام لطف خاص می‌یابد و طنزها و مخالف‌گویی‌ها به وسیله عطوفت و دلسوزی برای عالم بشریت دلپذیر می‌گردد. آناتول فرانس در 1921 به دریافت جایزه ادبی نوبل نایل آمد.

زهرا خانلری. فرهنگ ادبیات جهان. خوارزمی  

............... تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

معرفي کتاب نقد کتاب خريد کتاب دانلود کتاب زندگي نامه بيوگرافي

کتاب جدید کانمن به مقایسه موارد زیادی در تجارت، پزشکی و دادرسی جنایی می‌پردازد که در آنها قضاوت‌ها بدون هیچ دلیل خاصی بسیار متفاوت از هم بوده است... عواملی نظیر احساسات شخص، خستگی، محیط فیزیکی و حتی فعالیت‌های قبل از فرآیند تصمیم‌گیری حتی اگر کاملاً بی‌ربط باشند، می‌توانند در صحت تصمیمات بسیار تاثیر‌گذار باشند... یکی از راه‌حل‌های اصلی مقابله با نویز جایگزین کردن قضاوت‌های انسانی با قوانین یا همان الگوریتم‌هاست ...
لمپن نقشی در تولید ندارد، در حاشیه اجتماع و به شیوه‌های مشکوکی همچون زورگیری، دلالی، پادویی، چماق‌کشی و کلاهبرداری امرار معاش می‌کند... لمپن امروزی می‌تواند فرزند یک سرمایه‌دار یا یک مقام سیاسی و نظامی و حتی یک زن! باشد، با ظاهری مدرن... لنین و استالین تا جایی که توانستند از این قشر استفاده کردند... مائو تسه تونگ تا آنجا پیش رفت که «لمپن‌ها را ذخایر انقلاب» نامید ...
نقدی است بی‌پرده در ایدئولوژیکی شدن اسلامِ شیعی و قربانی شدن علم در پای ایدئولوژی... یکسره بر فارسی ندانی و بی‌معنا نویسی، علم نمایی و توهّم نویسنده‌ی کتاب می‌تازد و او را کاملاً بی‌اطلاع از تاریخ اندیشه در ایران توصیف می‌کند... او در این کتاب بی‌اعتنا به روایت‌های رقیب، خود را درجایگاه دانایِ کل قرار داده و با زبانی آکنده از نیش و کنایه قلم زده است ...
به‌عنوان پیشخدمت، خدمتکار هتل، نظافتچی خانه، دستیار خانه سالمندان و فروشنده وال‌مارت کار کرد. او به‌زودی متوجه شد که حتی «پست‌ترین» مشاغل نیز نیازمند تلاش‌های ذهنی و جسمی طاقت‌فرسا هستند و اگر قصد دارید در داخل یک خانه زندگی کنید، حداقل به دو شغل نیاز دارید... آنها از فرزندان خود غافل می‌شوند تا از فرزندان دیگران مراقبت کنند. آنها در خانه‌های نامرغوب زندگی می‌کنند تا خانه‌های دیگران بی‌نظیر باشند ...
تصمیم گرفتم داستان خیالی زنی از روستای طنطوره را بنویسم. روستایی ساحلی در جنوب شهر حیفا. این روستا بعد از اشغال دیگر وجود نداشت و اهالی‌اش اخراج و خانه‌هایشان ویران شد. رمان مسیر رقیه و خانواده‌اش را طی نیم قرن بعد از نکبت 1948 تا سال 2000 روایت می‌کند و همراه او از روستایش به جنوب لبنان و سپس بیروت و سپس سایر شهرهای عربی می‌رود... شخصیت کوچ‌داده‌شده یکی از ویژگی‌های بارز جهان ما به شمار می‌آید ...