رشته­‌ی این زندگی آمیخته به عشق و محبت با ازدواج بیوه­‌ی جوان با آقای موردستون سنگدل، گسسته می‌شود؛ این مرد، به تحریک خواهرش، سرانجام باعث مرگ پیشرس همسر جوان و ساده‌­دل خود می‌­شود... دیوید دوران آموزشی را در کنتربری، در دفتر وکیل مدافعی به نام ویکفیلد، پی می­‌گیرد که اگنس، دختر ناز و تیزهوش او در زندگی اش وارد می‌شود.

دیوید کاپرفیلد | چارلز دیکنز
دیوید کاپرفیلد
[David Copperfield]. رمانی از چارلز دیکنز(1) (1812-1870)، نویسنده­‌ی انگلیسی که در سالهای 1849-1850 انتشار یافت. دیکنز آن را از همه­‌ی کتابهای خود برتر می­‌شمرد، بی گمان از این رو که حوادث هیجان­‌انگیز سفر پرماجرای قهرمان داستان، که وی وصف کرده است، بر زندگی خود نویسنده مبتنی است. راوی داستان اول شخص است. در نخستین فصلها، که یکی از بهترین دستاوردهای رمان­‌نویس‌­اند، دیوید را همراه مادر جوانش می‌­بینیم، مادری معبود دیوید که آفریده­‌ای است شیرین و نازنین، اما ضعیف و سبک مغز. پگوتی(2)، این موجود عجیب و غریب، که رفتارش تند و خشن ولی دلش سرشار از مهر و عطوفت است، در کنار آنان است. رشته­‌ی این زندگی آمیخته به عشق و محبت با ازدواج بیوه­‌ی جوان با آقای موردستون(3) مردی سنگدل، که در پس نقاب متانت مردانه پنهان است گسسته می‌شود؛ این مرد، به تحریک خواهرش، سرانجام باعث مرگ پیشرس همسر جوان و ساده‌­دل خود می‌­شود. دیکنز تأثرات این کودک را، که نمی­‌تواند با محیط تازه سازگار شود و در لاک خود فرو می­‌رود، استادانه شرح داده است. ناپدری، کودک عاصی را به مدرسه می‌­فرستد تا بدرفتاری‌­های آقای کریکل(4) ظالم را تحمل کند. وی در مدرسه نسبت به یکی از رفیقان خود، به نام استیرفورث(5) حس ستایش بی حدی پیدا می­‌کند. او جوانکی است فریبنده که بعداً باعث سرخوردگی دوستش می‌­شود و کودک با ترادلز(6) مهربان و خوش‌بین، که با کشیدن اسکلت وقت می­‌گذراند، صمیمی می‌شود.

ناپدری دیوید، پس از آن، او را به کارهایی پست در فروشگاه موردستون و گرینبی(7) در لندن محکوم می­‌سازد؛ وی در این ایام در نهایت رنج و مهنت به سر می­‌برد و این خود بارتاب روزهایی است که دیکنز در کودکی در کارگاه کفش گذرانده بود. خوشبختانه دوستی با آقای میکابر(8) و خانواده‌­اش جان تازه‌­ای به او می­‌بخشد. آقای میکابر یکی از آفریده ­های فناناپذیر دیکنز است: وی بیرون­بری است با هیکل نتراشیده که حال و روز خود را به مبالغه تیره‌تر از آن چه هست جلوه می­‌دهد. دیوید از لندن می­‌گریزد و پیاده به دوور(9) می­‌رود و سرانجام، خسته و بی­رمق، به خانه­‌ی ییلاقی عمه بتسی ترانوود (10) می­‌رسد، که زنی است با مزاج نامتعارف که هنگام تولد دیوید نسبت به او بی‌علاقه بود، چون دلش می­‌خواست نوزاد دختر باشد. در کنار این عمه، آقای دیک بینوا، این مرد جنون زده‌­ی دوست داشتنی ، به سر می‌­برد که خاطره‌­ی اندیشه آزار چارلز اول نمی­‌گذارد حواس او جمع  کارهایش باشد. دیوید دوران آموزشی خود را در کنتربری(11)، در دفتر وکیل مدافع میس ترانوود، به نام ویکفیلد(12)، پی می­‌گیرد که اگنس(13)، دختر ناز و تیزهوش او، بعدها در زندگی دیوید به شدت اثر می­‌گذارد. سپس دوره‌­ی کارآموزی را نزد آقای اسپنلو (14)، در دارالوکاله‌­ی اسپنلو و جارکینز (15) می­‌گذراند. دیوید استیرفورث را باز می‌­یابد و او را به خانواده­‌ی دایه­‌ی خود، کلاراپگوتی، معرفی می­‌کند. بدبختی‌هایی که آن جوان بی ادب برای این خانواده­‌ی فقیر به بار می‌­آورد، خود رمانی در دل رمان است؛ این داستان سرشار است از حوادث غم بار و تماشایی است که تا حادثه‌­ی غرق شدن کسانی در دریا هم پیش می­‌رود. در این حادثه، استیرفورث، فریب دهنده­‌ی امیلی کوچولو، همراه نامزد همین دختر، که برای نجات جان استیرفورث خود را به خطر افکنده است، هلاک می‌­شود. دیوید که از مهر بی­‌ریای اگنس ویکفیلد نسبت به خود غافل است، دورا اسپنلو، دیوانه‌ای پر ملاحت را به زنی می­‌گیرد و رفته رفته شهرت و افتخار ادبی کسب می­‌کند. زندگی عشقی دیوید و دورا شاعرانه وصف شده است، در عین آنکه از لطایف و ظرایفی خالی نیست.

دورا پس از چند سال می‌­میرد و دیوید، که دردش تسلی ناپذیر است، پس از اندک زمانی پی می­‌برد که با غافل ماندن از اگنس مرتکب چه خطایی شده است. پدر اگنس به چنگ فردی بی سر و پا ناجنس و مکاری به نام اورای هیپ (16) افتاده است، که همه کاره­‌ی اوست با قیافه‌­ی وحشتناک و دست­های چرکین که میراث او را اداره می­‌کند و در هوای ازدواج با اگنس است. نابکاریهای این فرد پست و شوم را میکابر و ترادلز بر ملا می­‌سازند. همه چیز به خوشترین وجهی پایان می‌­یابد: هیپ به جرم تقلب و تملک بلاحق اموال محکوم می‌­شود؛ دیوید با اگنس ازدواج می­‌کند، آقای میکابر سرانجام ترتیب قرض­های خود را می­‌دهد و با عنوان صاحب منصب مستعمراتی شغلی پیدا می­‌کند که با آن می‌­تواند زندگی آبرومندی داشته باشد. این رمان، که به حق شاهکار دیکنز شمرده شده است، نمودار کامل هنرها و عیبهای  نویسنده است که در تابلوی در خور تحسین به هم می­‌آمیزند؛ تابلویی که با حرارت خاطرات شخصی نویسنده جان می­‌یابد.

احمد سمیعی (گیلانی) . فرهنگ آثار. سروش

1. Charles Dickens 2.Peggotty  3.Murdstone   4.Creakle
5.Steerforth  6. Traddles  7.Grinby  8. Micawber  9. Dovre
10. betsy Trotwood  11. Canterbury  12. Wickfiekd
13. Agnes  14. Spenlow  15.Forkins 16. Uriah Heep

................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

کسی حق خروج از شهر را ندارد و پاسخ کنجکاوی افراد هم با این جمله که «آن بیرون هیچ چیز نیست» داده می‌شود... اشتیاق او برای تولید و ثروتمند شدن، سیری ناپذیر است و طولی نمی‌کشد که همه درختان جنگل قطع می‌شوند... وجود این گیاه، منافع کارخانه را به خطر می‌اندازد... در این شهر، هیچ عنصر طبیعی وجود ندارد و تمامی درختان و گل‌ها، بادکنک‌هایی پلاستیکی هستند... مهمترین مشکل لاس وگاس کمبود شدید منابع آب است ...
در پانزده سالگی به ازدواج حسین فاطمی درمی‌آید و کمتر از دو سال در میانه‌ی اوج بحران‌ ملی شدن نفت و کودتا با دکتر زندگی می‌کند... می‌خواستند با ایستادن کنار خانم سطوتی، با یک عکس یادگاری؛ خود را در نقش مرحوم فاطمی تصور کرده و راهی و میراث‌دار او بنمایانند... حتی خاطره چندانی هم در میان نیست؛ او حتی دقیق و درست نمی‌دانسته دعوی شویش با شاه بر سر چه بوده... بچه‌ی بازارچه‌ی آب منگل از پا نمی‌نشیند و رسم جوانمردی را از یاد نمی‌برد... نهایتا خانم سطوتی آزاد شده و به لندن باز می‌گردد ...
اباصلت هروی که برخی گمان می‌کنند غلام امام رضا(ع) بوده، فردی دانشمند و صاحب‌نظر بود که 30 سال شاگردی سفیان بن عیینه را در کارنامه دارد... امام مثل اباصلتی را جذب می‌کند... خطبه یک نهج‌البلاغه که خطبه توحیدیه است در دربار مامون توسط امام رضا(ع) ایراد شده؛ شاهدش این است که در متن خطبه اصطلاحاتی به کار رفته که پیش از ترجمه آثار یونانی در زبان عربی وجود نداشت... مامون حدیث و فقه و کلام می‌دانست و به فلسفه علاقه داشت... برخی از برادران امام رضا(ع) نه پیرو امام بودند؛ نه زیدی و نه اسماعیلی ...
شور جوانی در این اثر بیشتر از سایر آثارش وجود دارد و شاید بتوان گفت، آسیب‌شناسی دوران جوانی به معنای کلی کلمه را نیز در آن بشود دید... ابوالمشاغلی حیران از کار جهان، قهرمانی بی‌سروپا و حیف‌نانی لاف‌زن با شهوت بی‌پایانِ سخن‌پردازی... کتابِ زیستن در لحظه و تن‌زدن از آینده‌هایی است که فلاسفه اخلاق و خوشبختی، نسخه‌اش را برای مخاطبان می‌پیچند... مدام از کارگران حرف می‌زنند و استثمارشان از سوی کارفرما، ولی خودشان در طول عمر، کاری جدی نکرده‌اند یا وقتی کارفرما می‌شوند، به کل این اندرزها یادشان می‌رود ...
هرگاه عدالت بر کشوری حکمفرما نشود و عدل و داد جایگزین جور و بیداد نگردد، مردم آن سرزمین دچار حمله و هجوم دشمنان خویش می‌گردند و آنچه نپسندند بر آنان فرو می‌ریزد... توانمندی جز با بزرگمردان صورت نبندد، و بزرگمردان جز به مال فراهم نشوند، و مال جز به آبادانی به دست نیاید، و آبادانی جز با دادگری و تدبیر نیکو پدید نگردد... اگر این پادشاه هست و ظلم او، تا یک سال دیگر هزار خرابه توانم داد... ای پدر گویی که این ملک در خاندان ما تا کی ماند؟ گفت: ای پسر تا بساط عدل گسترده باشیم ...