به گزارش ایبنا، کتاب «هنر خودشناسی» چهارمین مجلد از مجموعه هنرهای معروف شوپنهاور است. این کتاب در میان آثار شوپنهاور جایگاه ویژه‌ای دارد و هم از دیدگاه موضوع و درونمایه و سبک نگارش، دفتری یگانه و منحصر به فرد است، هم به خاطر ماجراهای شگفتی که در پس‌زمینه تدوین آن قرار دارد. تدوین این اثر به اهتمام شوپنهاورشناسان آن هم سال‌ها پس از مرگ فیلسوف خود ماجرایی است.

به کوتاه سخن آنکه فیلسوف آلمانی قصد داشت کتابی خاص  و خودمانی درباره خودش بنویسد و در آن هم به سبک زندگی خودش بپردازد هم به سیر تحولش در اشاره به تجربه‌های شخصی خود از مراوده با آدمیان، با جامعه زمانه خود و با آثار بزرگانی که پیش‌تر از وی در باب معرفت نفس آثاری نگاسته بودند و از هوراس و سنکا و جوردانو بروتو گرفته تا لاروشفوکو بالتاسار گراسیان، گوته و دیگران.

شوپنهاور در این اثر، ضمن اشاره دقیق به تجربه‌های شخصی خود در زمینه‌های گوناگون، کتاب را با ضمیر اول شخص مفرد می‌نویسد و می‌کوشد در روند شکل‌گیری آن، به گونه‌ای خودشناسی ویژه برسد. فیلسوف شهیر آلمانی با رک‌گویی همیشگی و به دور از پرده‌پوشی بیشتر جاها از تجربه‌های خود و تحلیلش از وقایع و افکار می‌نویسد و هرجا درمی‌یابد همان معنا در آثار دیگران پیشتر به باریک‌بینی و ایجاز بیان شده، دقیقا خود آن نقل قول را به زبان اصلی می‌آورد. 

گزین‌گویه‌ها و گفتاوردهای این کتاب از زبان‌های لاتین، یونانی، فرانسوی، ایتالیایی، اسپانیایی، انگلیسی و ... بیشتر به زبان اصلی آمده و بعدها شوپنهاورشناسان و مصححان برخی از آن‌ها را ترجمه کرده‌اند و داخل گیومه آورده‌اند. برخی اصطلاحات لاتینی هم ترجمه نشده که عبدالهی آن‌ها را هم به فارسی برگردانده و در موارد لزوم عین اصطلاح را نیز در پانوشت آورده یا توضیح داده است.

خود شوپنهاور نیز می‌دانسته که هنر خودشناسی به احتمال بسیار، پس از مرگش منتشر خواهد شد یا حتی می‌خواسته چنین شود و از این رو در تدوین آن شتاب به خرج نداده و در طول زندگی مدام سطرها و برگ‌هایی بر آن می‌افزوده اما پیوسته و در تمام مراحل تدوین آن را به جز از چند دوست بسیار صمیمی و آن هم فقط با ذکر نیت خود از نگارش آن نه خواندنش از دید دیگران پنهان می‌داشته است. از این رو کتاب در میان شوپنهاورشناسان به کتاب پنهان یا دفتر رازآلود معروف است. 

فرانکو وولپی شوپنهاورشناس و گردآورنده مجموعه کتاب‌های «هنر رفتار با زنان»، «هنر خوشبختی»، «هنز رنجاندن» و ... در مقدمه‌اش بر کتاب نیز تاکید می‌کند: «شناخت شوپنهاور از افلاطون تا کانت، انس و الفتش با منابع کلاسیک عهد باستان، مشخصا با مولفان «مراقبت از خویش» نظیر سنکا، اپیکتت و مارک اورل، پژوهش‌های هر روزه‌اش در امور اخلاقی و اخلاقیت دوران نو از مونتنی گرفته تا بالتازار گراسیان، وی را به این موضوع نزدیک و مانوس کرد. به خوبی آشکار است که وی خود را به این محدود نمی‌کند که به خودشناسی همچون موضوعی انتزاعی، نگرشی نظری بیندازد، بلکه این را به مثابه اصل حکمت عملی زندگی جدی می‌گیرد و در عمل به آن می‌پردازد.» 

درواقع شوپنهاور به مرور زمان، در همانندی با خودنگری‌های مارک اورول، که عبارت یونانی‌اش می‌شود «تا اس هیتون» تاملات، مکاشفات و پاره‌فکرهای «معطوف به خود» را تحت عنوان «ائیس هیتون» یا «خودشناسی» جمع‌آوری کرد و این نام را برایش برگزید. بعدها از میان همین‌ها، یک «کتابچه نهان رازآمیز» شخصی سامان داد که پس از مرگ وی گم شد که اینجا و در این کتاب با ساختاری احتمالا مشابه بازسازی شده است. 

خلاصه آنکه در این کتابچه می‌توان اصول بنیادین فلسفه زندگی شوپنهاور را بازشناخت، اصولی چون خودبسندگی، خودنگری، خویشتن‌دوستی، تنهایی، اشرافیت هوش، مردم‌گریزی سلیم، امساک و خودداری در مراوده با جنس مخالف و سایر معانی دیگر. بنیاد تمام این اصول همانا باور خدشه‌ناپذیر و مانای وی به این نکته است که جهان ما گونه‌ای جهان بدبینانه است و در انواع تردیدها و ناامنی‌های فراروی زندگی، همیشه بهتر و اولاتر آن است که برون‌شدگی از شوم‌ترین وقایع و امور بیابیم تا اینکه دل به فریب سراب خوش‌ جلوه جهانی خوشبینانه بدهیم.

کتاب «هنر خودشناسی» با ترجمه علی عبداللهی در ۹۶ صفحه و شمارگان ۱۲۰۰ نسخه و به قیمت ۱۷۸۰۰ تومان از سوی نشر مرکز منتشر شده است.

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...