کتاب «تصاویر شاهنامه فردوسی» به روایت میرزا علی‌قلی ‌خویی با پژوهش و بررسی هاجر صمدی و نعمت لاله‌یی روانه بازار کتاب شد.

به گزارش ایبنا، این کتاب پژوهشی به مناسبت برگزاری نخستین «همایش شاهنامه‌نگاری» نوشته شده است.

کتاب با معرفی شاهنامه و پیشینه انتشار شاهنامه به صورت چاپ سنگی، در ایران آغاز می‌شود و سپس به دوران و شخصیت این طراح در سده 13 پرداخته می‌شود. در ادامه کلیه تصاویر این نسخه مورد بررسی قرار گرفته است که بخش عمده کتاب را تشکیل می‌دهد.

در مقدمه کتاب تاکید شده، این نخستین تحقیق به زبان فارسی درباره فعالیت میرزا علی‌قلی خویی در سده 13 هجری قمری به شمار می‌آید.

نویسنده در بخشی از کتاب درباره میرزا علی‌قلی خویی می‌نویسد، «در حالی که میرزا علی‌قلی‌ خویی از پرکارترین تصویرگران کتب چاپی عهد قاجار بود از تاریخ تولد، مرگ و زندگی‌اش اطلاعی در دست نیست. ولی با توجه به اشارات اندک در برخی منابع و همچنین تطبیق دوران کاری این هنرمند براساس آثار مرقوم او با اوضاع اجتماعی زمانه‌ای که در آن می‌زیسته، می‌توان به نتایجی درباره زندگی‌اش دست یافت. از نامش پیداست که از اهالی ایالت آذربایجان بوده در شهر خوی متولد شده است».

پژوهشگر این کتاب پس از بررسی فعالیت این هنرمند و دوران کاری که در آن می‌زیسته، میرزا علی‌قلی خویی را در دهه شصت و نیمه اول دهه قرن سیزده هجری قمری فعال می‌داند و او را در طیف نقاشان سنتی به حساب می‌آورد که با حفظ اصول و قواعد تصویری گذشته ایرانی و در هم آمیختن آن با الگوهای عصر خودش توانست مهارتش را با رسانه جدید یعنی فن چاپ سنگی منطبق کرده و با حمایت تجار، به سفارش مشتریانی که عموما از طبقه تجار و یا مردم متوسط بودند، پاسخ دهد.

به زعم نویسنده، او در حوزه‌هایی فعالیت می‌کرد که به دلیل تغییر مناسبات اجتماعی و عمومی‌تر شدن سواد بسیار مورد توجه قرار داشت. با توجه به پرکاری این هنرمند و همکاری‌اش با رسانه جدید آن دوره (چاپ سنگی) و فعالیت در آن عرصه که دشواری‌های بسیار داشت می‌توان او را فرزند زمان خویش خواند؛ چرا که مطابق با نیاز روز جامعه فعالیت هنری‌اش را جهت داده است.

در نوشتاری که درباره پیشینه کتاب آمده، نویسنده عنوان می‌کند، «شاهنامه پس از سرودن آن توسط فردوسی از پرخواستارترین کتاب‌های ادب فارسی محسوب می‌شود که بسیار مورد استنساخ و مصور شدن قرار گرفته است. بیشتر نسخه‌های خطی و مصور شاهنامه در کتابخانه سلطنتی و زیرنظر مستقیم شاه و به شکلی بسیار مجلل تهیه می‌شد».

کتاب «تصاویر شاهنامه فردوسی» به روایت میرزاعلی‌قلی ‌خویی توسط هاجر صمدی و نعمت لاله‌یی پژوهش و بررسی شده است. این کتاب در شمارگان 1500 نسخه و با قیمت 3700 تومان از سوی موسسه تالیف، ترجمه و نشر آثار هنری (متن) به فروش می‌رسد.

تقبیح رابطه تنانه از جانب تالستوی و تلاش برای پی بردن به انگیره‌های روانی این منع... تالستوی را روی کاناپه روانکاوی می‌نشاند و ذهنیت و عینیت او و آثارش را تحلیل می‌کند... ساده‌ترین توضیح سرراست برای نیاز مازوخیستی تالستوی در تحمل رنج، احساس گناه است، زیرا رنج، درد گناه را تسکین می‌دهد... قهرمانان داستانی او بازتابی از دغدغه‌های شخصی‌اش درباره عشق، خلوص و میل بودند ...
من از یک تجربه در داستان‌نویسی به اینجا رسیدم... هنگامی که یک اثر ادبی به دور از بده‌بستان، حسابگری و چشمداشت مادی معرفی شود، می‌تواند فضای به هم ریخته‌ ادبیات را دلپذیرتر و به ارتقا و ارتفاع داستان‌نویسی کمک کند... وقتی از زبان نسل امروز صحبت می‌کنیم مقصود تنها زبانی که با آن می‌نویسیم یا حرف می‌زنیم، نیست. مجموعه‌ای است از رفتار، کردار، کنش‌ها و واکنش‌ها ...
می‌خواستم این امکان را از خواننده سلب کنم؛ اینکه نتواند نقطه‌ای بیابد و بگوید‌ «اینجا پایانی خوش برای خودم می‌سازم». مقصودم این بود که خواننده، ترس را در تمامی عمق واقعی‌اش تجربه کند... مفهوم «شرف» درحقیقت نام و عنوانی تقلیل‌یافته برای مجموعه‌ای از مسائل بنیادین است که در هم تنیده‌اند؛ مسائلی همچون رابطه‌ فرد و جامعه، تجدد، سیاست و تبعیض جنسیتی. به بیان دیگر، شرف، نقطه‌ تلاقی ده‌ها مسئله‌ ژرف و تأثیرگذار است ...
در شوخی، خود اثر مایه خنده قرار می‌گیرد، اما در بازآفرینی طنز -با احترام به اثر- محتوای آن را با زبان تازه ای، یا حتی با وجوه تازه ای، ارائه می‌دهی... روان شناسی رشد به ما کمک می‌کند بفهمیم کودک در چه سطحی از استدلال است، چه زمانی به تفکر عینی می‌رسد، چه زمانی به تفکر انتزاعی می‌رسد... انسان ایرانی با انسان اروپایی تفاوت دارد. همین طور انسان ایرانیِ امروز تفاوت بارزی با انسان هم عصر «شاهنامه» دارد ...
مشاوران رسانه‌ای با شعار «محصول ما شک است» می‌کوشند ابهام بسازند تا واقعیت‌هایی چون تغییرات اقلیمی یا زیان دخانیات را زیر سؤال ببرند. ویلیامسن در اینجا فلسفه را درگیر با اخلاق و سیاست می‌بیند: «شک، اگر از تعهد به حقیقت جدا شود، نه ابزار آزادی بلکه وسیله گمراهی است»...تفاوت فلسفه با گفت‌وگوی عادی در این است که فیلسوف، همان پرسش‌ها را با نظام‌مندی، دقت و منطق پی می‌گیرد ...