کتاب «نشستن واژه در قصه»(واژگان، اصطلاح‌ها، کنایه‌ها و ترکیب‌های محلی در قصه‌های مجید) نوشته حسین نیّر، با نظارت هوشنگ مرادی کرمانی راهی بازار کتاب شد. این کتاب از سوی انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی به چاپ رسیده است.

به گزارش ایبنا، به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی فرهنگستان زبان و ادب فارسی، امروزه یکی از ضعف‌های بزرگ دانش‌آموزان و نوجوانان مربوط به یادگیری و به‌کارگیری لغات و ترکیبات مناسب در گفتار و نوشتار زبان فارسی است.

این در حالی است که زبان فارسی، با توجه به گویش‌های مختلفی که در ایران وجود دارد بسیار غنی است و نباید یک واژه کلیشه‌ای جانشین ده‌ها کلمه‌ای بشود که هر یک از نظر کمی و کیفی به ‌تنهایی بیانگر معنا و حالت خاصی از یک پدیده هستند. بر این اساس ما در کشورمان نویسندگانی داریم که به دلیل آشنایی‌شان با گویش‌ها و لهجه‌های ایرانی، در به کار بردن لغات و اصطلاحات مناسب این گویش‌ها در گفتار و نوشتارشان، سبکی مختص خود را بنا نهاده‌اند که می‌تواند الگوی بسیاری از نویسندگان باشد.

مرادی‌کرمانی از جمله این نویسندگان است که این خصیصه هم به لحاظ تعداد واژگان و ترکیبات خاص لهجه کرمانی و هم از نظر دارا بودن زبانی تصویری و موجز در کتاب «قصه‌های مجید» وی برجسته‌تر است؛ مجموعه حاضر فرهنگ‌نامه واژگان و اصطلاحات و کنایه‌ها و ترکیب‌های عامیانه قصه‌های مجید است که «متفاوت بودن با سایر فرهنگ‌نامه‌هایی که تا کنون چاپ شده‌اند»؛ «کاربردی بودن اثر برای علاقه‌مندان به نویسندگی»، «سهولت درک معنا و مفهوم مدخل‌ها به کمک نقل قول مستقیم از کتاب مأخذ»، «مشخص بودن محدوده جغرافیایی و زبان نویسنده»، «نمایش فرهنگ روستایی و شهری مردم و بخشی از تاریخ گوشه‌ای از خاک کشورمان در مقاطع زمانی مشخص» و گستردگی و تنوع واژگان، اصطلاحات و مثل‌های رایج در کتاب مأخذ»، از وجوه تمایز آن با سایر فرهنگ‌ها به شمار می‌آید.

در این فرهنگ‌نامه که ترتیب آن الفبایی است، برای هر مدخل تعریف یا توضیحی به زبان ساده و قابل فهم برای نوجوانان ارایه شده است. پس از آن، برای هر مدخل جمله یا جمله‌هایی از متن، به ‌عنوان شاهد مثال آمده و اگر در مواردی، یک مدخل دارای چند معنی و با حالات متفاوت و متضادی بوده، برای معانی متفاوت مدخل‌های جداگانه در نظر گرفته شده است.

کتاب «نشستن واژه در قصه»، نوشته حسین نیّر و زیر نظر هوشنگ مرادی‌کرمانی، عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی است که انتشارات فرهنگستان آن را در 337 صفحه و با شمارگان 1000 نسخه، به بهای 150000 ریال منتشر کرده است.

که واقعا هدفش نویسندگی باشد، امروز و فردا نمی‌کند... تازه‌کارها می‌خواهند همه حرف‌شان را در یک کتاب بزنند... روی مضمون متمرکز باشید... اگر در داستان‌تان به تفنگی آویزان به دیوار اشاره می‌کنید، تا پایان داستان، نباید بدون استفاده باقی بماند... بگذارید خواننده خود کشف کند... فکر نکنید داستان دروغ است... لزومی ندارد همه مخاطب اثر شما باشند... گول افسانه «یک‌‌شبه ثروتمند‌ شدن» را نخورید ...
ایده اولیه عموم آثارش در همین دوران پرآشوب جوانی به ذهنش خطور کرده است... در این دوران علم چنان جایگاهی دارد که ایدئولوژی‌های سیاسی چون مارکسیسم نیز می‌کوشند بیش از هر چیز خود را «علمی» نشان بدهند... نظریه‌پردازان مارکسیست به ما نمی‌گویند که اگرچه اتفاقی رخ دهد، می‌پذیرند که نظریه‌شان اشتباه بوده است... آنچه علم را از غیرعلم متمایز می‌کند، ابطال‌پذیری علم و ابطال‌ناپذیری غیرعلم است... جامعه‌ای نیز که در آن نقدپذیری رواج پیدا نکند، به‌معنای دقیق کلمه، نمی‌تواند سیاسی و آزاد قلمداد شود ...
جنگیدن با فرهنگ کار عبثی است... این برادران آریایی ما و برادران وایکینگ، مثل اینکه سحرخیزتر از ما بوده‌اند و رفته‌اند جاهای خوب دنیا مسکن کرده‌اند... ما همین چیزها را نداریم. کسی نداریم از ما انتقاد بکند... استالین با وجود اینکه خودش گرجی بود، می‌خواست در گرجستان نیز همه روسی حرف بزنند...من میرم رو میندازم پیش آقای خامنه‌ای، من برای خودم رو نینداخته‌ام برای تو و امثال تو میرم رو میندازم... به شرطی که شماها برگردید در مملکت خودتان خدمت کنید ...
رویدادهای سیاسی برای من از آن جهت جالبند که همچون سونامی قهرمان را با تمام ایده‌های شخصی و احساسات و غیره‌اش زیرورو می‌کنند... تاریخ اولا هدف ندارد، ثانیا پیشرفت ندارد. در تاریخ آن‌قدر بُردارها و جهت‌های گونه‌گون وجود دارد که همپوشانی دارند؛ برآیندِ این بُردارها به قدری از آنچه می‌خواستید دور است که تنها کار درست این است: سعی کنید از خود محافظت کنید... صلح را نخست در روح خود بپروران... همه آنچه به‌نظر من خارجی آمده بود، کاملا داخلی از آب درآمد ...
می‌دانم که این گردهمایی نویسندگان است برای سازماندهی مقاومت در برابر فاشیسم، اما من فقط یک حرف دارم که بزنم: سازماندهی نکنید. سازماندهی یعنی مرگ هنر. تنها چیزی که مهم است استقلال شخصی است... در دریافت رسمی روس‌ها، امنیت نظام اهمیت درجه‌ی اول دارد. منظور از امنیت هم صرفاً امنیت مرز‌ها نیست، بلکه چیزی است بسیار بغرنج‌تر که به آسانی نمی‌توان آن را توضیح داد... شهروندان خود را بیشتر شبیه شاگرد مدرسه می‌بینند ...