هیئت داوران جایزه سروانتس [Miguel de Cervantes Prize] آلوارو پومبو [Álvaro Pombo] نویسنده اسپانیایی را به دلیل «شخصیت خلاق خارق‌العاده، اشعار بی‌نظیر و روایت‌های بدیعش» به عنوان برنده این جایزه در سال ۲۰۲۴ انتخاب کرد.

آلوارو پومبو [Álvaro Pombo]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، هیئت داوران جایزه میگل د سروانتس که برای تجلیل از ادبیات اسپانیایی زبان اهدا می‌شود، آلوارو پومبو گارسیا دِ لوس ریوس را شایسته دریافت این جایزه ۱۲۵ هزار یورویی که توسط وزارت فرهنگ اهدا می‌شود، معرفی کرد.

این جایزه به دلیل شخصیت خلاق خارق‌العاده، غزلیات منحصربه‌فرد و روایت بدیع این نویسنده به وی تعلق گرفت. همچنین تاکید شد: او علاوه بر سطح قابل توجه شاعری و مقاله‌نویسی، یکی از رمان‌نویسان بزرگ زبان ماست که از منظر عاطفی به بررسی احساسات عمیق و متناقض انسان و وضعیت وی می‌پردازد.

هیئت داوران همچنین خاطرنشان کرد که این نویسنده جهان را با زبانی تصویر می‌کند که در آن تغییر شکل‌های واقعیت با پوشش طنز منعکس می‌شود و در نثر او سبکی منعکس است که آرزوی نویسندگان کلاسیک بود: «من همان طور می‌نویسم که حرف می‌زنم». آلوارو پومبو چیزی را خلق کرده که معرف نویسندگان بزرگ است: دنیای ادبی خودش، جاودانه و ضروری که تکان دهنده و غمگین است.

آلوارو پومبو گارسیا دِ لوس ریوس سال ۱۹۳۹ در سانتاندر اسپانیا به دنیا آمد. او در رشته فلسفه و ادبیات از دانشگاه مادرید تحصیل کرد و پس از آن لیسانس هنر در فلسفه را از کالج برکبک لندن دریافت کرد. این نویسنده که از سال ۲۰۰۴ عضو آکادمی سلطنتی زبان اسپانیایی است، با آثاری که نزدیک به نیم قرن است منتشر می‌کند، خالق رمان، داستان کوتاه، مقاله روزنامه، کتب غیرداستانی و شعر است. از جمله آثار او می‌توان به «پروتکل‌ها» (۱۹۷۳)، «تغییرها» (۱۹۷۷)، «قصه‌هایی درباره کمبود ماده» (۱۹۷۷)، «شباهت» (۱۹۷۹)، «به سوی یک قانون اساسی شاعرانه در سال جاری» (۱۹۷۷)، «قهرمان مانساردهای مانسارد» (۱۹۸۳)، «پسر خوانده» (۱۹۸۴)، «جنایت‌های بی‌اهمیت» (۱۹۸۶)، «متر پلاتینیوم ایریدیوم» (۱۹۹۰)، «پروتکل‌هایی برای احیای زمین» (۱۹۹۲)، «ظهور ابدی زنانه‌ها گفته شده توسط اچ. ام. پادشاه» (۱۹۹۳)، «جایی که زنان هستند» (۱۹۹۶)، «زندگی سنت فرانسیس آسیزی. یک نقل قول» (۱۹۹۶)، «داستان‌های بازیافتی» (۱۹۹۷)، «مربع کردن دایره» (۱۹۹۹)، «سقف» (۲۰۰۱)، «پنجره‌ای رو به شمال» (۲۰۰۴)، «ثروت ماتیلدا تورپین» (۲۰۰۶)، «مرگ قبلی ستوان الوف» (۲۰۰۹)، «دنیای بزرگ» (۲۰۱۵)، «خانه ساعت» (۲۰۱۶)، «پرتره ویسکونت در زمستان» (۲۰۱۸)، «سرنوشت یک گربه معمولی» (۲۰۲۰)، «داستان عالی» (۲۰۲۲) و «خروج راهب از کلیسا »(۲۰۲۴) اشاره کرد.

او جایزه ها و افتخارات مختلفی دریافت کرده که جایزه بنیاد فرانسیسکو آمبرال برای بهترین کتاب سال ۲۰۲۳، جایزه بین المللی منندز پلیو ۲۰۲۳ دانشگاه بین‌المللی منندز پلیو، جایزه افتخاری ادبیات سانتاندر ۲۰۱۸، جایزه نادال ۲۰۱۸، جایزه پلانتا ۲۰۰۶، جایزه سالامبو سال ۲۰۰۶ وجایزه روزنامه‌نگاری الکورئو ۲۰۰۶، جایزه روزنامه نگاری بنیاد ژرمن سانچز رویپرز ۲۰۰۴، جایزه فاستنرات ۲۰۰۱ و جایزه بنیاد خوزه مانوئل لارا در همان سال بخشی از آنهاست.

هیئت داوران جایزه سروانتس به ریاست لوئیس متئو دیز، نویسنده برنده جایزه سروانتس در سال ۲۰۲۳، ماریا خوزه گالویز، مدیر کل کتاب وزارت فرهنگ اسپانیا، کارمه ریرا نماینده آکادمی سلطنتی اسپانیا، رزا بتی مونوز نماینده آکادمی سلطنتی زبان شیلی، خیمه گارائو نماینده کنفرانس روسای دانشگاه‌های اسپانیا، کوتموگ پرز نماینده اتحادیه دانشگاه‌های آمریکای لاتین و کارائیب، لوئیزا کاسترو نماینده موسسه سروانتس، آنجلس گارسیا نماینده فدراسیون انجمن های روزنامه نگاران اسپانیا، بنجامین تورس نماینده فدراسیون روزنامه نگاران آمریکای لاتین، مینی سواهنی نماینده انجمن بین المللی اسپانیایی‌ها، مارتا سانز پاستور نماینده وزارت فرهنگ و رافائل کادناس نویسنده برنده این جایزه در سال ۲۰۲۲ تشکیل شده بود.

این جایزه به ارزش ۱۲۵ هزار یورو، هر سال به نویسنده‌ای تعلق می‌گیرد که با مجموعه آثار خود، به غنی‌سازی میراث ادبی اسپانیایی کمک کرده باشد. هر نویسنده‌ای که تمامی یا بخشی از آثار ادبی وی به زبان اسپانیایی نوشته شده باشد، می‌تواند جایزه سروانتس را دریافت کند.

................ هر روز با کتاب ................

بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...
صدای من یک خیشِ کج بود، معوج، که به درون خاک فرومی‌رفت فقط تا آن را عقیم، ویران، و نابود کند... هرگاه پدرم با مشکلی در زمین روبه‌رو می‌شد، روی زمین دراز می‌کشید و گوشش را به آنچه در عمق خاک بود می‌سپرد... مثل پزشکی که به ضربان قلب گوش می‌دهد... دو خواهر در دل سرزمین‌های دورافتاده باهیا، آنها دنیایی از قحطی و استثمار، قدرت و خشونت‌های وحشتناک را تجربه می‌کنند ...
احمد کسروی به‌عنوان روشنفکری مدافع مشروطه و منتقد سرسخت باورهای سنتی ازجمله مخالفان رمان و نشر و ترجمه آن در ایران بود. او رمان را باعث انحطاط اخلاقی و اعتیاد جامعه به سرگرمی و مایه سوق به آزادی‌های مذموم می‌پنداشت... فاطمه سیاح در همان زمان در یادداشتی با عنوان «کیفیت رمان» به نقد او پرداخت: ... آثار کسانی چون چارلز دیکنز، ویکتور هوگو و آناتول فرانس از ارزش‌های والای اخلاقی دفاع می‌کنند و در بروز اصلاحات اجتماعی نیز موثر بوده‌اند ...
داستان در زاگرب آغاز می‌شود؛ جایی که وکیل قهرمان داستان، در یک مهمانی شام که در خانه یک سرمایه‌دار برجسته و بانفوذ، یعنی «مدیرکل»، برگزار شده است... مدیرکل از کشتن چهار مرد که به زمینش تجاوز کرده بودند، صحبت می‌کند... دیگر مهمانان سکوت می‌کنند، اما وکیل که دیگر قادر به تحمل بی‌اخلاقی و جنایت نیست، این اقدام را «جنایت» و «جنون اخلاقی» می‌نامد؛ مدیرکل که از این انتقاد خشمگین شده، تهدید می‌کند که وکیل باید مانند همان چهار مرد «مثل یک سگ» کشته شود ...
معلمی بازنشسته که سال‌های‌سال از مرگ همسرش جانکارلو می‌گذرد. او در غیاب دو فرزندش، ماسیمیلیانو و جولیا، روزگارش را به تنهایی می‌گذراند... این روزگار خاکستری و ملا‌ل‌آور اما با تلألو نور یک الماس در هم شکسته می‌شود، الماسی که آنسلما آن را در میان زباله‌ها پیدا می‌کند؛ یک طوطی از نژاد آمازون... نامی که آنسلما بر طوطی خود می‌گذارد، نام بهترین دوست و همرازش در دوران معلمی است. دوستی درگذشته که خاطره‌اش نه محو می‌شود، نه با چیزی جایگزین... ...