باربارا کینگ سالور [Barbara Kingsolver] با رمان «دیو سرمسی» که امسال برنده پولیتزر هم شده بود، برای دومین بار برنده رقابت جایزه داستان زنان ‌شد.

دیو سرمسی» [Demon Copperhead] باربارا کینگسالور [Barbara Kingsolver]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، رمان‌نویس آمریکایی با رمان «دمون کوپرهد: دیو سرمسی» [Demon Copperhead] که رمانی عمیقاً قدرتمند با الهام از «دیوید کاپرفیلد» دیکنز است، نام خود را به عنوان اولین نویسنده‌ای که در تاریخ ۲۸ ساله جایزه داستان زنان دو بار برنده این جایزه شده است، ثبت کرد.

کینگ سالور پیش از این با همین رمان برنده جایزه پولیتزر امسال شده بود. داستان این رمان در کوه‌های آپالاچی در ویرجینیای آمریکا رخ می‌دهد و تصویری دوباره از «دیوید کاپرفیلد» چارلز دیکنز ارایه می‌کند. شخصیت این رمان باید هم‌زمان با مراقبت از خانواده با مسایلی چون استثمار نیروی کار، اعتیاد و موارد دیگر فرهنگی که جوامع روستایی را نادیده می‌گیرد، روبه‌رو شود.

راوی داستان «دیمن» پسر جوانی است که مردم با اندکی تغییر نامش، به او برای موهای سرخش لقب «دمون کوپرهد» یا «شیطان کله مسی» داده‌اند و این لقب یادآور «دیوید کاپرفیلد» هم هست.

این نویسنده در سال ۲۰۱۰ برای «حفره» هم برنده این جایزه شده بود. او همچنین سال ۲۰۱۳ برای «رفتار پرواز» به فهرست نهایی همین جایزه راه یافته بود.

جایزه داستان زنان به ارزش ۳۰ هزار پوند به بهترین رمان سال که توسط یک نویسنده زن نوشته شده و در بریتانیا منتشر شده باشد تعلق می‌گیرد.

ریاست هیات داوران امسال بر عهده لوییز مینچین نویسنده بود و ریچل جویس رمان نویس، بلا مکی روزنامه‌نگار و رمان‌نویس، آیرنوسن اوکوجی نویسنده داستان کوتاه و تولیپ صدیق نماینده حزب کارگر به عنوان گروه داوری وی را همراهی کردند.

مینچین رمان «دمون کوپرهد» را کتابی برجسته، عمیقاً قدرتمند و مهم خواند که آشکارکننده آمریکای مدرن، بحران مواد افیونی در این جامعه و رفتار مضر با جوامع محروم است.

داوران به اتفاق آرا به رمان کینگ سالور به عنوان برنده رای دادند و مینچین تاکید کرد که هیات داوران عمیقاً تحت تأثیر این شخصیت، خوش‌بینی ملایم، انعطاف پذیری و عزم او برای زندگی بهتر با وجود همه چیزهایی که علیه او بود، قرار گرفتند.

به گفته مینچین «دمون کوپرهد» یک مشت عاطفی پیروزمندانه می‌زند و در آزمون زمان هم مقاوم خواهد بود.

دیگر رقبای رقابت امسال شامل نویسنده نوقلم ژاکلین کروکس برای «آتش راش»، لوئیز کندی برای «تعدی» و پریسیلا موریس برای «پروانه‌های سیاه» بودند. مگی اوفارل که قبلا این جایزه را برده بود نیز با «پرتره ازدواج» در فهرست نهایی بود و لالین پاول که سال ۲۰۱۵ برای رمان «زنبورها» نامزد دریافت جایزه شده بود، امسال با «پاد» فهرست نهایی را تکمیل کرده بود.

بر اساس آمار منتشر شده توسط بوک‌سلر، پرفروش‌ترین کتاب فهرست نهایی «پرتره ازدواج» است که تا هفته اول ژوئن ۷۲۸۱۹ نسخه فروخته است و «دمون کوپرهد» پس از «تعدی» کندی سومین کتاب پرفروش‌ترین از کتاب‌هایی است که به فهرست نهایی این جایزه راه یافته بودند.

سال ۲۰۲۲ روت اوزکی برای «کتاب فرم و پوچی» برنده این جایزه شده بود.

................ هر روز با کتاب ................

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...