دیوار کشیدن، امنیت نمی‌سازد | اعتماد


اوایل دهه 90 میلادی درحالی که باروهای قدیمی اروپای جنگ سرد نظیر دیوار برلین یکی‌یکی فرو می‌پاشیدند و مردم تصور می‌کردند دوره «دیوارها» به پایان رسیده، گروهی از سیاستمداران به‌طور جنون‌آمیزی ساخت و ساز دیوارهای جدید را کلید زده بودند. در ایالات متحده دیواری طویل در مرزهای جنوبی با مکزیک در حال احداث بود و اسراییل می‌کوشید با احداث دیواری که از دل کرانه باختری می‌گذشت سیطره خود بر فلسطینیان را تقویت کند.

وندی براون [Wendy Brown] خلاصه کتاب دولت و دیوار؛ افول حاکمیت» [Walled states, waning sovereignty]

در سال‌های بعد در آفریقا، شبه جزیره هند و خاورمیانه نمونه‌های قابل توجه دیگری از استفاده از دیوار برای مقابله با آنچه سیاستمداران تهدیدهای امنیتی برداشت می‌کردند، دیده شد. وندی براون [Wendy Brown]، نظریه‌پرداز سیاسی و استاد دانشگاه برکلی در کتاب «دولت و دیوار؛ افول حاکمیت» [Walled states, waning sovereignty] تلاش می‌کند به این پرسش پاسخ دهد که چرا تا امروز که بیش از سه دهه از برگزاری جشن‌های بین‌المللی به مناسبت فرو ریختن دیوار برلین می‌گذرد، خیل عظیم دولت-ملت‌ها در حال احداث و توسعه دیوار در مرزها یا نزدیکی مرزهای‌شان هستند.

او معتقد است این دیوارها بیش از آنکه کاربردی فیزیکی برای دفع تهدیدها داشته باشند، کارکردی نمادین، مادی و روانی دارند. نثر این کتاب که به قلم سهند ستاری ترجمه شده و نشر مرکز آن را منتشر کرده، روان، صریح و وفادار به متن است. مترجم با بهره‌گیری از نگاه و تلقی انتقادی نویسنده اصلی به موضوعاتی نظیر مساله اسراییل و سرزمین‌های اشغالی تلاش کرده از خط قرمزهای فرضی عبور کرده و به جای به‌کارگیری اصطلاحات آشنا با ذهن مخاطب ایرانی، در اکثر موارد عینا عبارت‌ها و اصطلاحات نوشته شده از سوی وندی براون را در متن ترجمه به کار گیرد. نویسندگان و تحلیلگران بسیاری به تحسین این کتاب و نگاه خاص وندی براون به مساله دیوارها در جهان امروز پرداخته‌اند.

ریس جونز، جغرافیدان و نویسنده کتاب «مرزهای خشن» می‌گوید: «برای هر کسی که علاقه‌مند است نحوه عملکرد جهان در قرن بیست و یکم میلادی را درک کند، لازم است که این کتاب را مطالعه کند.» مارک راینهارت، استاد علوم سیاسی معتقد است: «وندی براون خواننده را وادار می‌کند که درباره چالش‌های پیش روی مبارزات دموکراتیک و مبارزات رادیکال اندیشه کند.» او می‌افزاید: «کتاب دولت و دیوار؛ افول حاکمیت گسترش دیوارها در عصر ما درون و میان دولت-ملت‌ها را بررسی می‌کند و به آنها به عنوان نمادی از محدودیت قدرت دولتی در عصر زوال حاکمیت دولت‌ها می‌نگرد.»

وندی براون در این کتاب می‌کوشد تا نشان دهد «دیوارکشی ملت-دولت را باید نمادی از زوال حاکمیت دانست، نه نمودی از قدرت و استحکام آن.» او در گفت‌وگویی پیرامون آثارش که خود سهند ستاری آن را ترجمه کرده، می‌گوید: «دیوارهای بسیاری برای بستن راه مواد مخدر، اسلحه و مهمات، تروریست‌ها یا خیل مهاجران ساخته می‌شوند؛ ولی در کل تاثیر بازدارنده‌ای ندارند. بارزترین نمونه، دیوار فعلی در مرز ایالات متحده- مکزیک است. این دیوار مهاجران را در مرز به سمت مسیرهای خطرناک‌تر هل داده؛ صنعتی عظیم ساخته برای قاچاق مهاجران، و دنیایی عظیم پدید آورده از دارودسته‌ها و جرم و جنایتی مرتبط با قاچاق مواد مخدر؛ این تمام کاری است که دیوار ایالات متحده-مکزیک کرده است. صنایع زیرزمینی را تقویت کرده و آمار مرگ‌و‌میر را افزایش داده است، بی‌آنکه به صورت واقعی جلوی خیل مهاجران و موادمخدر را بگیرد.»

او نظریه‌پرداز سیاسی و استاد دانشگاه برکلی است و در زمینه نظریه سیاسی مابعد فوکویی، مطالعات انتقادی حقوق و نظریه فمینیستی کار می‌کند و موضعی مابین مارکس و فوکو دارد. وندی براون در این کتاب برای اثبات ایده‌ای که مدنظر دارد از نقل‌قول‌هایی که شخصیت‌های مطرح نیز -به‌رغم تفاوت‌های عمیق میان باورهای فکری آنان- بهره برده است. او اولین فصل کتاب خود را با نقل قولی از پل هرست نویسنده کتاب فضا و قدرت آغاز می‌کند: «از زمان سقوط دیوار آتلانتیک در 1944، استحکامات نظامی کارکرد دفاعی‌شان را از دست داده‌اند. از آن پس دیگر حتی وسیع‌ترین استحکامات ظاهری هم ابزارهای اصلی دفاعی نبودند.»

براون به نقل قولی از آریل شارون هم اشاره می‌کند که خطاب به مردم سرزمین‌های اشغالی می‌گوید: «دور سکونتگاه‌های خود دیوار نکشید که اگر بکشید دست و بال خودتان را می‌بندید.» شارون به اشغالگران توصیه می‌کند که باید به دور فلسطینی‌ها دیوار کشید. در فصل پایانی کتاب «دولت و دیوار؛ افول حاکمیت» نویسنده به بررسی آثار افول حاکمیت‌ها بر نیازها، اضطراب‌ها و تمایلات روانی-سیاسی سوژه‌های مدرن امروزی می‌پردازد. او در نتیجه‌گیری این فصل می‌نویسد: «دیوارکشی ملت- دولت تا حدی پاسخی است به اضطراب‌ها، آمال‌ها و فانتزی‌های روانی، آن هم به مدد خلق آثار بصری و یک فضای خیالی ملی علاوه بر کاری که دیوارها وانمود می‌کنند، انجام می‌دهند.»

[«دولت و دیوار افول حاکمیت» اثر وندی براون با ترجمه‌ی سهند ستاری و توسط نشر مرکز منتشر شده است.]

................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

بابا که رفت هوای سیگارکشیدن توی بالکن داشتم. یواشکی خودم را رساندم و روشن کردم. یکی‌دو تا کام گرفته بودم که صدای مامانجی را شنیدم: «صدف؟» تکان خوردم. جلو در بالکن ایستاده بود. تا آمدم سیگار را بیندازم، گفت: «خاموش نکنْ‌نه، داری؟ یکی به من بده... نویسنده شاید خواسته است داستانی «پسامدرن» بنویسد، اما به یک پریشانی نسبی رسیده است... شهر رشت این وقت روز، شیک و ناهارخورده، کاری جز خواب نداشت ...
فرض کنید یک انسان 500، 600سال پیش به خاطر پتکی که به سرش خورده و بیهوش شده؛ این ایران خانم ماست... منبرها نابود می‌شوند و صدای اذان دیگر شنیده نمی‌شود. این درواقع دید او از مدرنیته است و بخشی از جامعه این دید را دارد... می‌گویند جامعه مدنی در ایران وجود ندارد. پس چطور کورش در سه هزار سال قبل می‌گوید کشورها باید آزادی خودشان را داشته باشند، خودمختار باشند و دین و اعتقادات‌شان سر جایش باشد ...
«خرد»، نگهبانی از تجربه‌هاست. ما به ویران‌سازی تجربه‌ها پرداختیم. هم نهاد مطبوعات را با توقیف و تعطیل آسیب زدیم و هم روزنامه‌نگاران باتجربه و مستعد را از عرصه کار در وطن و یا از وطن راندیم... کشور و ملتی که نتواند علم و فن و هنر تولید کند، ناگزیر در حیاط‌خلوت منتظر می‌ماند تا از کالای مادی و معنوی دیگران استفاده کند... یک روزی چنگیز ایتماتوف در قرقیزستان به من توصیه کرد که «اسب پشت درشکه سیاست نباش. عمرت را در سیاست تلف نکن!‌» ...
هدف اولیه آموزش عمومی هرگز آموزش «مهارت‌ها» نبود... سیستم آموزشی دولت‌های مرکزی تمام تلاش خود را به کار گرفتند تا توده‌ها را در مدارس ابتدایی زیر کنترل خود قرار دهند، زیرا نگران این بودند که توده‌های «سرکش»، «وحشی» و «از لحاظ اخلاقی معیوب» خطری جدی برای نظم اجتماعی و به‌علاوه برای نخبگان حاکم به شمار روند... اما هدف آنها همان است که همیشه بوده است: اطمینان از اینکه شهروندان از حاکمان خود اطاعت می‌کنند ...
کتاب جدید کانمن به مقایسه موارد زیادی در تجارت، پزشکی و دادرسی جنایی می‌پردازد که در آنها قضاوت‌ها بدون هیچ دلیل خاصی بسیار متفاوت از هم بوده است... عواملی نظیر احساسات شخص، خستگی، محیط فیزیکی و حتی فعالیت‌های قبل از فرآیند تصمیم‌گیری حتی اگر کاملاً بی‌ربط باشند، می‌توانند در صحت تصمیمات بسیار تاثیر‌گذار باشند... یکی از راه‌حل‌های اصلی مقابله با نویز جایگزین کردن قضاوت‌های انسانی با قوانین یا همان الگوریتم‌هاست ...