کتاب «روایت یک راوی» یادمان دکتر هادی نخعی به همت انجمن اندیشه و قلم منتشر شد.

روایت یک راوی یادمان دکتر هادی نخعی

به گزارش کتاب نیوز، کتاب «روایت یک راوی» که از سوی انتشارات میراث اهل قلم روانه بازار نشر شده، مجموعه چند گفتار درباره دکتر هادی نخعی است که علاوه بر طراحی کتاب‌های روزشمار جنگ که مرجع اصلی تاریخ تحلیلی جنگ به‌حساب می‌آید، یکی از پیشکسوتان روایتگری جنگ و مُبدِع کلمۀ «راوی» برای کسانی بود که به جبهه می‌رفتند و همپای فرماندهان، جزئیات تاریخی جنگ را ثبت و ضبط می‌کردند.

در این کتاب، محسن رشید، غلامرضا ظریفیان، مجید نداف، رضا حاجی ابراهیم و نادر نوروزشاد، هر یک به بیان روایت خود از این راوی پرداخته اند.

در بخشی از کتاب آمده است: «آقای نخعی مخالف فرمانده‌محوری بود. با تاسی از این رویکرد، ما جنگ را از نگاه فرماند‌هان ننوشتيم و نخواهيم نوشت. اين برچسبی بود که متأسفانه به تاريخ‌نگاری دفتر مطالعات و تحقیقات جنگ زدند و دکتر نخعی تمام سعی و تلاشش اين بود که اين اتفاق نيفتد. مجموعه‌ای ایجاد شد که بايد بروند بچسبند به فرماند‌هان یگان‌های عملیاتی. در عین حال که تا ممکن است باید روحيه‌ پراگماتيستی و عمل‌گرايانه آن‌ها را تحمل کرد، ولیکن با عینک مستقل از آنها به حوادث و وقایع اتفاقیه نگریست. در اوج خشونت‌ها و بمباران‌ها قلم دستشان بگيرند، مشاهده نویسی و مکالمات همراه با فرماندهی را ضبط کنند، برای این که چیزی از قلم نیفتد، شش دانگ حواسشان به تواتر اخبار و تبادل اطلاعاتی باشد که نوعا اهم آنها حول و حوش فرمانده به وقوع می‌پیوست... طبعا فرماند‌هان اصلاً مايل نبودند چنين کسی را در کنارشان داشته باشند. لذا بعضا اذیت می‌کردند و با تحت فشار قرار دادن راویان، سعی می‌کردند کاری کنند که آنها خودشان اصطلاحا ببرند و صحنه را ترک کنند. تحمل این وضعیت و ناملایمات روحی، همه فقط به خاطر انگيزه‌هايی بود که آقای نخعی به ما داد.»

علاقمندان برای تهیه این اثر، می‌توانند با تماس با شماره ۰۹۳۷۰۷۷۰۳۰۳، انتشارات میراث اهل قلم آنها را تهیه کنند.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...