شماره‌ بیست و چهارم مجله‌ی «وزن دنیا» با مروری بر تحولات و دستاوردهای شعر اعتراضی ـ انتقادی زنان در دو دهه‌ اخیر و تحلیلی بر جهان شعری شاعران متولد دهه‌ هشتاد منتشر شد.

شماره‌ بیست و چهارم مجله‌ی «وزن دنیا»

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایسنا، سرمقاله‌ این شماره به قلم پوریا سوری، با عنوان «رمزی به شعر»، آغاز کننده مطالب این مجله است.

سپس در بخش «یاد» این شماره یادداشت‌هایی در وداع با یدالله رویایی با عنوان «دربی رویایی» نوشته سپیده جدیری، مفتون امینی با تیتر «از صاحب‌خانه‌های شعر امروز» نوشته علیرضا بهرامی، محمد شعبانی با عنوان «شاعر، مرگ خویش می‌داند» نوشته رادقنبری و جلال خسروی با تیتر «موجیم که آسودگی ما عدم ماست» نوشته یداله شهرجو را می‌خوانیم.

در این شماره‌ از شاعران استان‌های تهران، کرمان، مازندران، مرکزی، هرمزگان، همدان و شاعران آن‌سوی مرزها هم می‌توانیم شعر بخوانیم.

در بخش «تعریف و تبصره» شماره‌ ۲۴، در پرونده‌ای مفصل به مرور تحولات و دستاوردهای شعر اعتراضی ـ انتقادیِ زنان ایران در دو دهه‌ی اخیر پرداخته‌ شده است. میترا فردوسی در گفت‌وگویی با محمدحسین دلال رحمانی، مفهوم شعر اعتراضی و فرم‌ها و مضامین آن در شعر فارسی را مورد بررسی قرار داده‌ است.

در میزگردی با عنوان «مواجهه‌ی نزدیک با ماهیت شعر اعتراضی زنان ایران» رویا تفتی، فرزانه قوامی، سولماز نراقی و نگین فرهود، از تجربیات، دشواری‌ها و مسیر سرودن اشعاری با مایه‌های انتقادی ـ اعتراضی گفته‌اند.

در بخش نظرسنجی این پرونده، از شرکت کنندگان پرس‌وجویی در «ردیابی نماینده‌های شعر اعتراضی ـ انتقادیِ زنان شاعر ایرانی در دو دهه‌ی اخیر» شده و فهرست نام‌های پرتکرار و اثری از آنها نیز در ادامه آورده شده است.

سپیده جدیری در بخشی با عنوان «زنان ایران و شاعران جهان» با سه شاعر آوانگارد امریکایی به گفت‌وگو نشسته است. دیگر نویسندگان پرونده «یک انقلاب زنانه» گلاله هنری، حمید ناصحی، فرشته ساری، هادی حسینی‌نژاد، سهند آدم‌عارف، نگار حسینخانی، آناهیتا رضایی، عاطفه اسدی و بهنود بهادی هستند.

در بخش «تولدی دیگر» در پرونده‌ای با عنوان «نسل ضد» تحلیلی بر جهانِ شعری شاعران متولد دهه‌ هشتاد انجام شده است. آنوشا نیک‌سرشت در گفت‌وگویی با کامیار عابدی، روجا چمنکار، صابر محمدی و با همراهی دو تن از شعرای دهه‌ی هشتاد، به بررسی گرایش‌های گفتمانی در شعر شاعران این دهه پرداخته‌ است.

دیگر نویسندگان این پرونده حسن فرامزی، نیما جم و فاطمه شمس هستند. در بخش «در دوردست» قسمت دوم و پایانی، جهان شعری سوررئالیست‌ها را از نظر گذرانده است. در این پرونده نویسندگان و مترجمانی چون سعدی گل‌بیانی، مهسا سهرابی، سارا خلیلی‌جهرمی و علی ثباتی حضور دارند.

شماره‌ بیست و چهارم «وزن دنیا»، در ۲۶۴ صفحه و به قیمت ۱۰۰ هزار تومان در دسترس مخاطبان شعر است.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...