کتاب «اتوپیا در رمانتیسم سیاه؛ جستاری در ادبیات رمانتیک آمریکا» نوشته میلاد روشنی پایان توسط انتشارات ققنوس منتشر و راهی بازار نشر شد.

اتوپیا در رمانتیسم سیاه؛ جستاری در ادبیات رمانتیک آمریکا میلاد روشنی پایان

به گزارش کتاب نیوز به نقل از تسنیم،‌ «اتوپیا در رمانتیسم سیاه» به فصل باشکوهی از ادبیات آمریکا در نیمه نخست قرن نوزدهم می‌پردازد، اما هدفش بیش از آنکه بازگویی تاریخ ادبیات آمریکا در دوران رمانتیسم باشد، بازسازی جغرافیایی است که با انگاره مفهوم «اتوپیا» در این دوران شکل گرفته است.

بدیهی است که ابزار مورد نیاز برای این بازسازی ادبیات و آثار نویسندگان بزرگ است، نویسندگانی چون امرسون، آلن پو و هاثورن که از سرآمدان رمانتیک‌های زمان خود هستند.

نویسنده تلاش می‌کند با رویکردی فلسفی به بازخوانی دگرگونی‌های مفهوم اتوپیا در ادبیات این برهه تاریخی و به‌خصوص آثار این نویسندگان بپردازد.

نویسنده خود کتابش را تاریخ ادبیات نمی‌داند؛ چون با وجود تاریخ‌نگاری‌های مفصلی که در این‌باره در غرب وجود دارد، نیازی به این‌کار وجود ندارد.وی هدفش از نگارش کتاب را چنین بر می‌شمارد:‌ بیش از آنکه بازگویی تاریخ ادبیات آمریکا در دوران رمانتیسم این‌کشور باشد، بازسازی جغرافیایی است که با انگاره اتوپیا در مقام شاخصی مفهومی،‌ در این‌دوران شکل می‌گیرد؛ بنابراین می‌توان هدف از نوشتن این‌کتاب را توپوگرافی اتوپیا در رمانتیسم آمریکایی و رسیدن به نقشه‌ای مفهومی دانست که خطوط سازنده‌اش از متن ادبیات عبور می‌کنند.

کتاب «اتوپیا در رمانتیسم سیاه» شامل پنج فصل است، «آمریکا: پیدایش و گشایش اتوپیا»، «تعالی در منطق اگزوپیا: رالف والدو امرسون»، «فروپاشی در ژرفای دیسنتوپیا: ادگار آلن پو»، «سفیدی بی‌پایان در آتوپیا: هرمان ملویل» و «شقاوت بازگشت در رتروتوپیا: ناتانیل هاثورن» عناوین این پنج فصل هستند.

انتشارات ققنوس این کتاب را در 207 صفحه به قیمت 75 هزار تومان منتشر و روانه بازار نشر کرده است.

................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

«خرد»، نگهبانی از تجربه‌هاست. ما به ویران‌سازی تجربه‌ها پرداختیم. هم نهاد مطبوعات را با توقیف و تعطیل آسیب زدیم و هم روزنامه‌نگاران باتجربه و مستعد را از عرصه کار در وطن و یا از وطن راندیم... کشور و ملتی که نتواند علم و فن و هنر تولید کند، ناگزیر در حیاط‌خلوت منتظر می‌ماند تا از کالای مادی و معنوی دیگران استفاده کند... یک روزی چنگیز ایتماتوف در قرقیزستان به من توصیه کرد که «اسب پشت درشکه سیاست نباش. عمرت را در سیاست تلف نکن!‌» ...
هدف اولیه آموزش عمومی هرگز آموزش «مهارت‌ها» نبود... سیستم آموزشی دولت‌های مرکزی تمام تلاش خود را به کار گرفتند تا توده‌ها را در مدارس ابتدایی زیر کنترل خود قرار دهند، زیرا نگران این بودند که توده‌های «سرکش»، «وحشی» و «از لحاظ اخلاقی معیوب» خطری جدی برای نظم اجتماعی و به‌علاوه برای نخبگان حاکم به شمار روند... اما هدف آنها همان است که همیشه بوده است: اطمینان از اینکه شهروندان از حاکمان خود اطاعت می‌کنند ...
کتاب جدید کانمن به مقایسه موارد زیادی در تجارت، پزشکی و دادرسی جنایی می‌پردازد که در آنها قضاوت‌ها بدون هیچ دلیل خاصی بسیار متفاوت از هم بوده است... عواملی نظیر احساسات شخص، خستگی، محیط فیزیکی و حتی فعالیت‌های قبل از فرآیند تصمیم‌گیری حتی اگر کاملاً بی‌ربط باشند، می‌توانند در صحت تصمیمات بسیار تاثیر‌گذار باشند... یکی از راه‌حل‌های اصلی مقابله با نویز جایگزین کردن قضاوت‌های انسانی با قوانین یا همان الگوریتم‌هاست ...
لمپن نقشی در تولید ندارد، در حاشیه اجتماع و به شیوه‌های مشکوکی همچون زورگیری، دلالی، پادویی، چماق‌کشی و کلاهبرداری امرار معاش می‌کند... لمپن امروزی می‌تواند فرزند یک سرمایه‌دار یا یک مقام سیاسی و نظامی و حتی یک زن! باشد، با ظاهری مدرن... لنین و استالین تا جایی که توانستند از این قشر استفاده کردند... مائو تسه تونگ تا آنجا پیش رفت که «لمپن‌ها را ذخایر انقلاب» نامید ...
نقدی است بی‌پرده در ایدئولوژیکی شدن اسلامِ شیعی و قربانی شدن علم در پای ایدئولوژی... یکسره بر فارسی ندانی و بی‌معنا نویسی، علم نمایی و توهّم نویسنده‌ی کتاب می‌تازد و او را کاملاً بی‌اطلاع از تاریخ اندیشه در ایران توصیف می‌کند... او در این کتاب بی‌اعتنا به روایت‌های رقیب، خود را درجایگاه دانایِ کل قرار داده و با زبانی آکنده از نیش و کنایه قلم زده است ...