کتاب «اتوپیا در رمانتیسم سیاه؛ جستاری در ادبیات رمانتیک آمریکا» نوشته میلاد روشنی پایان توسط انتشارات ققنوس منتشر و راهی بازار نشر شد.

اتوپیا در رمانتیسم سیاه؛ جستاری در ادبیات رمانتیک آمریکا میلاد روشنی پایان

به گزارش کتاب نیوز به نقل از تسنیم،‌ «اتوپیا در رمانتیسم سیاه» به فصل باشکوهی از ادبیات آمریکا در نیمه نخست قرن نوزدهم می‌پردازد، اما هدفش بیش از آنکه بازگویی تاریخ ادبیات آمریکا در دوران رمانتیسم باشد، بازسازی جغرافیایی است که با انگاره مفهوم «اتوپیا» در این دوران شکل گرفته است.

بدیهی است که ابزار مورد نیاز برای این بازسازی ادبیات و آثار نویسندگان بزرگ است، نویسندگانی چون امرسون، آلن پو و هاثورن که از سرآمدان رمانتیک‌های زمان خود هستند.

نویسنده تلاش می‌کند با رویکردی فلسفی به بازخوانی دگرگونی‌های مفهوم اتوپیا در ادبیات این برهه تاریخی و به‌خصوص آثار این نویسندگان بپردازد.

نویسنده خود کتابش را تاریخ ادبیات نمی‌داند؛ چون با وجود تاریخ‌نگاری‌های مفصلی که در این‌باره در غرب وجود دارد، نیازی به این‌کار وجود ندارد.وی هدفش از نگارش کتاب را چنین بر می‌شمارد:‌ بیش از آنکه بازگویی تاریخ ادبیات آمریکا در دوران رمانتیسم این‌کشور باشد، بازسازی جغرافیایی است که با انگاره اتوپیا در مقام شاخصی مفهومی،‌ در این‌دوران شکل می‌گیرد؛ بنابراین می‌توان هدف از نوشتن این‌کتاب را توپوگرافی اتوپیا در رمانتیسم آمریکایی و رسیدن به نقشه‌ای مفهومی دانست که خطوط سازنده‌اش از متن ادبیات عبور می‌کنند.

کتاب «اتوپیا در رمانتیسم سیاه» شامل پنج فصل است، «آمریکا: پیدایش و گشایش اتوپیا»، «تعالی در منطق اگزوپیا: رالف والدو امرسون»، «فروپاشی در ژرفای دیسنتوپیا: ادگار آلن پو»، «سفیدی بی‌پایان در آتوپیا: هرمان ملویل» و «شقاوت بازگشت در رتروتوپیا: ناتانیل هاثورن» عناوین این پنج فصل هستند.

انتشارات ققنوس این کتاب را در 207 صفحه به قیمت 75 هزار تومان منتشر و روانه بازار نشر کرده است.

................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

پس از ۲۰ سال به موطن­‌شان بر می­‌گردند... خود را از همه چیز بیگانه احساس می‌­کنند. گذشت روزگار در بستر مهاجرت دیار آشنا را هم برای آنها بیگانه ساخته است. ایرنا که که با دل آکنده از غم و غصه برگشته، از دوستانش انتظار دارد که از درد و رنج مهاجرت از او بپرسند، تا او ناگفته‌­هایش را بگوید که در عالم مهاجرت از فرط تنهایی نتوانسته است به کسی بگوید. اما دوستانش دلزده از یک چنین پرسش­‌هایی هستند ...
ما نباید از سوژه مدرن یک اسطوره بسازیم. سوژه مدرن یک آدم معمولی است، مثل همه ما. نه فیلسوف است، نه فرشته، و نه حتی بی‌خرده شیشه و «نایس». دقیقه‌به‌دقیقه می‌شود مچش را گرفت که تو به‌عنوان سوژه با خودت همگن نیستی تا چه رسد به اینکه یکی باشی. مسیرش را هم با آزمون‌وخطا پیدا می‌کند. دانش و جهل دارد، بلدی و نابلدی دارد... سوژه مدرن دنبال «درخورترسازی جهان» است، و نه «درخورسازی» یک‌بار و برای همیشه ...
همه انسان‌ها عناصری از روباه و خارپشت در خود دارند و همین تمثالی از شکافِ انسانیت است. «ما موجودات دوپاره‌ای هستیم و یا باید ناکامل بودن دانشمان را بپذیریم، یا به یقین و حقیقت بچسبیم. از میان ما، تنها بااراده‌ترین‌ها به آنچه روباه می‌داند راضی نخواهند بود و یقینِ خارپشت را رها نخواهند کرد‌»... عظمت خارپشت در این است که محدودیت‌ها را نمی‌پذیرد و به واقعیت تن نمی‌دهد ...
در کشورهای دموکراتیک دولت‌ها به‌طور معمول از آموزش به عنوان عاملی ثبات‌بخش حمایت می‌کنند، در صورتی که رژیم‌های خودکامه آموزش را همچون تهدیدی برای پایه‌های حکومت خود می‌دانند... نظام‌های اقتدارگرای موجود از اصول دموکراسی برای حفظ موجودیت خود استفاده می‌کنند... آنها نه دموکراسی را برقرار می‌کنند و نه به‌طور منظم به سرکوب آشکار متوسل می‌شوند، بلکه با برگزاری انتخابات دوره‌ای، سعی می‌کنند حداقل ظواهر مشروعیت دموکراتیک را به دست آورند ...
نخستین، بلندترین و بهترین رمان پلیسی مدرن انگلیسی... سنگِ ماه، در واقع، الماسی زردرنگ و نصب‌شده بر پیشانی یک صنمِ هندی با نام الاهه ماه است... حین لشکرکشی ارتش بریتانیا به شهر سرینگاپاتام هند و غارت خزانه حاکم شهر به وسیله هفت ژنرال انگلیسی به سرقت رفته و پس از انتقال به انگلستان، قرار است بر اساس وصیت‌نامه‌ای مکتوب، به دخترِ یکی از اعیان شهر برسد ...