روث اوزکی [Ruth Ozeki] که در ایران با رمان «افسانه اکنون» شناخته می‌شود، جایزه ادبیات داستانی زنان سال ۲۰۲۲ را از آن خود کرد.

روث اوزکی [Ruth Ozeki] «کتاب چیستی و پوچی» (The Book of Form and Emptiness)

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایرنا، روث اوزکی با چهارمین رمان خود که «کتاب چیستی و پوچی» (The Book of Form and Emptiness) نام دارد، برنده جایزه ادبیات داستانی زنان در سال ۲۰۲۲ شد.

این نویسنده و فیلمساز آمریکایی-کانادایی برای رمانی برنده این جایزه ۳۰ هزار پوندی شده که به گفته هیات داوران جایزه در نگارش، صمیمیت، هوشمندی، طنز و تلخی برجسته و ممتاز است.

کتاب چیستی و پوچی درباره ینی اوه ۱۴ ساله است که پس از مرگ پدرش شروع به شنیدن صدای اسباب و اثاثیه خانه می‌کند و وقتی صداها بلند و بلندتر می‌شوند به سکوت یک کتابخانه بزرگ عمومی پناه می برد. این نوجوان در کتابخانه با چند فرد عجیب و غریب آشنا می شود که به او یاد می‌دهند تنها به صدای چیزهایی که اهمیت دارد، گوش دهد.

کتاب چیستی و پوچی با ۵۶۰ صفحه طولانی‌ترین کتاب موجود در فهرست کوتاه جایزه ادبیات داستانی زنان ۲۰۲۲ بود و برای رسیدن به این جایزه با آثاری چون نانی که شیطان ورز داد نوشته لیزا آلن آگوستینی، حکم اثر لوئیس اردریچ، رنج و سعادت از مگ میسون، جزیره درختان گمشده نوشته الیف شافاک و حلقه بزرگ اثر مگی شیپ استد رقابت کرد.

روث اوزکی ۶۶ ساله در فیلم‌ها و رمان‌های خود می‌کوشد روایت شخصی را با معضلات اجتماعی ادغام کند و به موضوعاتی چون علم، فناوری، سیاست‌های زیست محیطی، نژاد، دین، جنگ و فرهنگ عامه بپردازد. رمان‌های اوزکی تاکنون به بیش از ۳۰ زبان ترجمه شده‌اند. ترجمه فارسی رمان افسانه اکنون از این نویسنده توسط انتشارات نیماژ چاپ روانه بازار کتاب شده است.

جایزه ادبیات داستانی زنان از سال ۱۹۹۶ هرساله به بهترین رمان انگلیسی سال نوشته یک نویسنده زن که در کشور انگلیس منتشر شده باشد، اهدا می شود.

این جایزه ادبی سال گذشته برای دنباله رمان جاناتان استرنج و آقای نورل به سوزانا کلارک رسید. زادی اسمیت، مادلین میلر، الی اسمیت و کامیلا شمسی از دیگر برندگان این جایزه هستند.

................ هر روز با کتاب ................

پس از ۲۰ سال به موطن­‌شان بر می­‌گردند... خود را از همه چیز بیگانه احساس می‌­کنند. گذشت روزگار در بستر مهاجرت دیار آشنا را هم برای آنها بیگانه ساخته است. ایرنا که که با دل آکنده از غم و غصه برگشته، از دوستانش انتظار دارد که از درد و رنج مهاجرت از او بپرسند، تا او ناگفته‌­هایش را بگوید که در عالم مهاجرت از فرط تنهایی نتوانسته است به کسی بگوید. اما دوستانش دلزده از یک چنین پرسش­‌هایی هستند ...
ما نباید از سوژه مدرن یک اسطوره بسازیم. سوژه مدرن یک آدم معمولی است، مثل همه ما. نه فیلسوف است، نه فرشته، و نه حتی بی‌خرده شیشه و «نایس». دقیقه‌به‌دقیقه می‌شود مچش را گرفت که تو به‌عنوان سوژه با خودت همگن نیستی تا چه رسد به اینکه یکی باشی. مسیرش را هم با آزمون‌وخطا پیدا می‌کند. دانش و جهل دارد، بلدی و نابلدی دارد... سوژه مدرن دنبال «درخورترسازی جهان» است، و نه «درخورسازی» یک‌بار و برای همیشه ...
همه انسان‌ها عناصری از روباه و خارپشت در خود دارند و همین تمثالی از شکافِ انسانیت است. «ما موجودات دوپاره‌ای هستیم و یا باید ناکامل بودن دانشمان را بپذیریم، یا به یقین و حقیقت بچسبیم. از میان ما، تنها بااراده‌ترین‌ها به آنچه روباه می‌داند راضی نخواهند بود و یقینِ خارپشت را رها نخواهند کرد‌»... عظمت خارپشت در این است که محدودیت‌ها را نمی‌پذیرد و به واقعیت تن نمی‌دهد ...
در کشورهای دموکراتیک دولت‌ها به‌طور معمول از آموزش به عنوان عاملی ثبات‌بخش حمایت می‌کنند، در صورتی که رژیم‌های خودکامه آموزش را همچون تهدیدی برای پایه‌های حکومت خود می‌دانند... نظام‌های اقتدارگرای موجود از اصول دموکراسی برای حفظ موجودیت خود استفاده می‌کنند... آنها نه دموکراسی را برقرار می‌کنند و نه به‌طور منظم به سرکوب آشکار متوسل می‌شوند، بلکه با برگزاری انتخابات دوره‌ای، سعی می‌کنند حداقل ظواهر مشروعیت دموکراتیک را به دست آورند ...
نخستین، بلندترین و بهترین رمان پلیسی مدرن انگلیسی... سنگِ ماه، در واقع، الماسی زردرنگ و نصب‌شده بر پیشانی یک صنمِ هندی با نام الاهه ماه است... حین لشکرکشی ارتش بریتانیا به شهر سرینگاپاتام هند و غارت خزانه حاکم شهر به وسیله هفت ژنرال انگلیسی به سرقت رفته و پس از انتقال به انگلستان، قرار است بر اساس وصیت‌نامه‌ای مکتوب، به دخترِ یکی از اعیان شهر برسد ...