چينی‌ها در اوايل سده چهارم ميلادى اين كار را انجام داده بودند و قدیمی‌ترين متن شـناخته شــده چاپى تاريخ‌دار، متعلق به سال 868 است... كمى بيش از صد سـال بعداز آن، مسلمانان نيز متونى را چاپ كردند... يك نوع متن که هواداران گسترده‌اى داشت: مجموعه‌ای از دعا، طلسمات، گزيده‌هاى قرآن و اســماءالحسنى (نام‌هاى زيباى خدا)، كه تقاضاى زيادى در ميان مسلمانان، از غنى و فقير و باسواد و بی‌ســواد داشـت. که به خصوص به عنوان تعويذ(رفع چشم زخم) مورد استفاده قرار می‌گرفت!

اول بهمن‌ماه زادروز زنده‌یاد محسن جعفری‌مذهب است. وی تاریخ‌پژوهی جامع‌الاطراف بود و افزون بر تخصص تاریخی‌اش که مغول بود، سکه‌شناس، ایرانشناس، سندپژوه و مُهرشناس نیز بود. وی از معدود شخصیت‌های به معنی واقعی فرهنگی بود که دلسوزانه کار می‌کرد و هدفش ترویج و فرهنگ ایرانی بود، برگزاری نشست‌های سالانه درباره مشترکات فرهنگی ایران و کشورهای همجوار و برخی کشورهای اروپایی بیانگر تلاش و دلبستگی او به توسعه فرهنگ مشترک بود.

25 ژانویه سالروز چاپ نخستين كتاب جهان توسط گوتنبرگ مبتكر آلماني است. زنده‌یاد جعفری‌مذهب مقاله‌ای با نام «سرنخ‌هايى از پيشينه چاپ نزد مسلمانان» داشت که در نشریه «پیام بهارستان» سال 91 منتشر شده بود. این فرصت را غنمیت شمردیم تا این مقاله را برای زادروز این پژوهشگر توانمند تاریخ بازنشر کنیم.


اغلب نام هنرور آلمانى سده پانزدهم، يوهانس گوتنبرگ اهل ماينس، با اختراع هنر و صنعت چاپ اعتبار مي‌يابد. شكى نيست كه صنعت چاپ، تحولى بزرگ در ارتباطات انسانى و انباشت دانش به وجود آورد، اما واقعا اين اختراع در سده پانزدهم در اروپا اتفاق افتاد؟ به نظر می‌رسد گوتنبرگ نخسـين كسى باشد كه دســتگاه چاپ را ساخته اســت، اما انديشه چاپ ـ يعنى توليد نسخه‌هاى متعدد از يك متن با انتقال آن از يك سـطح محكم به ســطوح نــرم اثر پذير (به خصوص كاغذ)- بسيار قديمی‌تر است.

چينی‌ها در اوايل سده چهارم ميلادى اين كار را انجام داده بودند و قدیمی‌ترين متن شـناخته شــده چاپى تاريخ‌دار، متعلق به سال 868‌ است. اين متن سوتراى درخشان، كمتر می‌دانیم ترجمه‌اى چينى از متنى بودايى است كه در حال حاضر در كتابخانه بريتانيا نگهدارى شود. كه كمى بيش از صد سـال بعداز آن، مسلمانان نيز متونى از جمله بخش‌هايى از قرآن را چاپ كردند. آنان هنر و صنعت كاغذسازى چينى را دريافتند و به طور گسترده‌اى در سرزمينهاى مسلمان پراكنده كردند كه منجر به رشد عمده‌اى در توليد متون دستنوشته شده است.

اما يك نوع متن، هواداران گسترده‌اى داشت: اين مجموعه مشخصى بود از دعا، طلسمات، گزيده‌هاى قرآن و اســما الحسنى (نام‌هاى زيباى خدا)، كه تقاضاى زيادى در ميان مسلمانان، از غنى و فقير و باسواد و بیســواد داشـت. آنها به خصوص به عنوان تعويذ (رفع چشم زخم) مورد استفاده قرار می‌گرفت كه اغلب لوله شده و در غلافى بود؛ بنابراين در مصر عصر فاطمى، اين متون را در نوارهاى كاغذى و در نسخه‌هاى متعدد تهيه می‌كردند. تعدادى از آنها توسط باستانشناسان در كاوش‌هاى فسطاط (قاهره قديم) به دست آمده، و می‌توان براى آنها تاريخ سـده 10 را تعيين كرد. نمونه‌هاى ديگر از جای‌هاى مختلف در مصر، كه در آن آب و هواى خشك به حفظ آنها كمك كرده به دست آمده‌اند. سبك خط عربى استفاده شده در آنها، چيزى بين خط كوفى متأخر و نسخ كتيبه‌اى و انواع خطوطى است كه در عصر مملوكان (سده 13تا 16) به كار می‌رفت.

يك نمونه خوب متأخر بر روى كاغذ ايتاليايى واترماركدار از سده پانزدهم چاپ شده است؛ بنابراين چاپ مسلمان حدود پانصد سال ادامه داشت. ما نمی‌دانيم كه آيا ممكن اســت اين فعاليت بر انديشه چاپ در اروپا تأثير گذاشــته باشد. هيچ مدركى وجود ندارد، اما با توجه به نخستين نمونه‌هاى چاپ كليشه‌اى اروپايى اين احتمال را نمی‌توان رد كرد. حتى پيشنهاد شــده اســت كه كلمه ايتاليايى تاروچى tarocchi به معنى كارت‌هاى تاروت (كه جزو نخستين آثار چاپ كليشه‌اى در اروپاست)، ممكن است از واژه عربى طرش tarsh مشتق شده باشد، اما اين نظريه بسيار سـهل‌انگارانه‌ است و شــواهد بيشترى لازم اســت كه بتوان آن را پذيرفت. برخى از اين اسناد چاپ شــده، طرح‌هايى كاملا پيچيده، سرلوح ها، خطاطى، حروف متقاطع، شكل‌هاى هندسى، هلال‌ها و استفاده از رنگ را نشان مي‌دهند و تنوع فراواني از انواع خط دارند.

حدود شصت نمونه از اين قطعه عربى چاپ شده در كتابخانه‌ها و موزه‌هاى اروپا و آمريكا و تعداد نامشخصى در خود مصر به جاى مانده است. يك نمونه در يك مجموعه خصوصى، ممكن اسـت در افغانسـتان يا ايران توليد شده باشد، جايى كه از منابع تاريخى در می‌يابيم كه پول كاغذى نيز در دوره مغولان در آنجا چاپ شـده بود. اشارات تاريخى يا ادبى كمى به توليد متون چاپ شـده وجود دارد: در اشــعار عربى از سده‌هاى 10و 14 به اســتفاده از طرش tarsh براى توليد نسخه از تعويذ اشاره شده است.

پيشنهاد شده كه اين واژه غير كلاسيك عربى براى صفحات قلع با حروف برجسته يا حكاكى برجسته، به كار می‌رفته كه براى چاپ اســتفاده می‌شده است، اما اين امكان نيز وجود دارد كه به سبك چينى بلوك چوبى مورد استفاده قرار می‌گرفته است. هنوز در تكنيك دقيق اين كار شك وجود دارد. ترديدى نيست كه مسلمانان از پنج سده قبل از گوتنبرگ، تمرين هنر و صنعت چاپ می‌کرده‌اند.

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...