کتاب «آزار و فیسیل» [Hazard et Fissile] نوشته رمون کنو [Raymond Queneau] با ترجمه مهسا خیراللهی توسط انتشارات کتاب پاگرد منتشر و راهی بازار نشر شد.

آزار و فیسیل» [Hazard et Fissile]  رمون کنو [Raymond Queneau]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، رمون کنو نویسنده و شاعر فرانسوی، متولد ۱۹۰۳ و درگذشته به سال ۱۹۷۶ است. او موسس گروه ادبی اولیپو است و بیشتر به‌خاطر شوخ‌طبعی و طنز موجود در نوشته‌هایش شناخته می‌شود. مشهورترین اثر کنو، «زازی در مترو» است. مقاله‌نویسی و کتاب «تمرین در سبک» از دیگر موارد مهم در کارنامه این‌نویسنده هستند.

کنو در سال‌های ابتدایی نویسندگی، به موج سوررئالیسم پیوست و شش‌سال با این‌جریان ادبی فرهنگی همراه بود. به‌نظر می‌رسد «آزار و فیسیل» را هم در همان‌دوران عضویت در موج سوررئالیسم نوشته باشد. این‌کتاب اثری کم‌تر شناخته‌شده از این‌نویسنده است. جابه‌جایی روایی، تغییر جادویی روزمرگی، تغییر ماهیت اجسام و موجودات و همه دیگر نشانه‌های سوررئالیسم در این‌کتاب دیده می‌شوند.

مترجم اثر می‌گوید خواننده این‌کتاب نباید انتظار خواندن رخدادی واقعی یا معمولی را داشته باشد. روایت کتاب از میانه داستانی پیچیده شروع می‌شود و زمان خطی در آن نقش محوری ندارد. از وجود هشت‌پاهای دست‌آموز و مرد کوچک کریستالی در داستان که بگذریم، حتی کمیت و کیفیت شخصیت‌ها نیز بارها تغییر می‌کند. کنو در بخش‌هایی از داستان، چیزهایی می‌نویسد که شاید مخاطب احساس کند سرنخی از یک ماجرای واقعی را به دست آورده؛ در حالی که همچنان در تار و پودهای نگارشی سوررئالیستی قرار دارد.

داستان «آزار و فیسیل» در ۲۴ فصل نوشته شده است.

در قسمتی از این‌کتاب می‌خوانیم:

شهری کوچک اطراف مارسی. ساعت پنج صبح است. یک ون جلو در می‌ایستد، دو مرد ازش پیاده می‌شوند و زنگ در را می‌زنند. در باز می‌شود. آنان بر پشت‌شان بسته‌ای دراز و نسبتا حجیم دارند که بوی بدی هم می‌دهد. در پشت سرشان بسته می‌شود. پانزده دقیقه بعد، در مجدد باز می‌شود. دو مرد بیرون می‌آیند، ولی یکی‌شان همانی نیست که وارد شده بود. او در یکی از اتاق‌ها افتاده و مغزش خرد شده. اما کسی که وارد نشده بود، حالا بیرون آمده و سوار ون می‌شود، چون روی کتفش وجود اسلحه‌ای را احساس می‌کند. آن‌یکی که وارد شده بود و بیرون هم آمد، پشت فرمان می‌نشیند و اتومبیل را روشن می‌کند. ون دور می‌شود.
فردای آن روز در روزنامه پُتیت مارسیز می‌خوانیم:
فاجعه‌ای عجیب محله آرام ما را تکان داده است. خدمتکار آقای میلیتر،‌ مالک ویلای مِریزیئِر و پرورش‌دهنده خرگوش آنگورا، دیروز در ساعت همیشگی برای تمیزکاری وارد ویلا می‌شود. ابتدا از نبود آقای میلیتر به‌شدت تعجب می‌کند، ولی بعد با دیدن مردی که در اتاق ناهارخوری مُرده و در خون خود غرق شده و جسدی فاسدشده که روی میز افتاده تعجبش تبدیل به وحشت می‌شود. خدمتکار هراسان به پلیس محلی زنگ می‌زند و آن‌ها همراه ژاندارم‌ها به سرعت در محل حاضر می‌شوند.

این‌کتاب با ۱۴۸ صفحه، شمارگان ۴۵۰ نسخه و قیمت ۳۳ هزار تومان منتشر شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

هنرمندی خوش‌تیپ به‌نام جد مارتین به موفقیت‌های حرفه‌ای غیرمعمولی دست می‌یابد. عشقِ اُلگا، روزنامه‌نگاری روسی را به دست می‌آورد که «کاملا با تصویر زیبایی اسلاوی که به‌دست آژانس‌های مدلینگ از زمان سقوط اتحاد جماهیر شوروی رایج شده است، مطابقت دارد» و به جمع نخبگان جهانی هنر می‌پیوندد... هنرمندی ناامید است که قبلا به‌عنوان یک دانشجوی جوان معماری، کمال‌گرایی پرشور بوده است... آگاهیِ بیشتر از بدترشدنِ زندگی روزمره و چشم‌انداز آن ...
آیا مواجهه ما با مفهوم عدالت مثل مواجهه با مشروطه بوده است؟... «عدالت به مثابه انصاف» یا «عدالت به عنوان توازن و تناسب» هر دو از تعاریف عدالت هستند، اما عدالت و زمینه‌های اجتماعی از تعاریف عدالت نیستند... تولیدات فکری در حوزه سیاست و مسائل اجتماعی در دوره مشروطه قوی‌تر و بیشتر بوده یا بعد از انقلاب؟... مشروطه تبریز و گیلان و تاحدی مشهد تاحدی متفاوت بود و به سمت اندیشه‌ای که از قفقاز می‌آمد، گرایش داشت... اصرارمان بر بی‌نیازی به مشروطه و اینکه نسبتی با آن نداریم، بخشی از مشکلات است ...
وقتی با یک مستبد بی‌رحم که دشمنانش را شکنجه کرده است، صبحانه می‌خورید، شگفت‌آور است که چقدر به ندرت احساس می‌کنید روبه‌روی یک شیطان نشسته یا ایستاده‌اید. آنها اغلب جذاب هستند، شوخی می‌کنند و لبخند می‌زنند... در شرایط مناسب، هر کسی می‌تواند تبدیل به یک هیولا شود... سیستم‌های خوب رهبران بهتر را جذب می‌کنند و سیستم‌های بد رهبران فاسد را جذب می‌کنند... به جای نتیجه، روی تصمیم‌گیری‌ها تمرکز کنیم ...
دی ماهی که گذشت، عمر وبلاگ نویسی من ۲۰ سال تمام شد... مهر سال ۸۸ وبلاگم برای اولین بار فیلتر شد... دی ماه سال ۹۱ دو یا سه هفته مانده به امتحانات پایان ترم اول مقطع کارشناسی ارشد از دانشگاه اخراج شدم... نه عضو دسته و گروهی بودم و هستم، نه بیانیه‌ای امضا کرده بودم، نه در تجمعی بودم. تنها آزارم! وبلاگ نویسی و فعالیت مدنی با اسم خودم و نه اسم مستعار بود... به اعتبار حافظه کوتاه مدتی که جامعه‌ی ایرانی از عوارض آن در طول تاریخ رنج برده است، باید همیشه خود را در معرض مرور گذشته قرار دهیم ...
هنگام خواندن، با نویسنده‌ای روبه رو می‌شوید که به آنچه می‌گوید عمل می‌کند و مصداق «عالِمِ عامل» است نه زنبور بی‌عسل... پس از ارائه تعریفی جذاب از نویسنده، به عنوان «کسی که نوشتن برای او آسان است (ص17)»، پنج پایه نویسندگی، به زعم نویسنده کتاب، این گونه تعریف و تشریح می‌شوند: 1. ذوق و استعداد درونی 2. تجربه 3. مطالعات روزآمد و پراکنده 4. دانش و تخصص و 5. مخاطب شناسی. ...