«حکومت شهروندی» نوشته سورجیت بالا به تازگی در هند منتشر شده است. نویسنده در این کتاب به نقد ساختار سیاسی و اجتماعی هند نشسته است.

به گزارش مهر، کتاب «حکومت شهروندی» نوشته سورجیت بالا در ۲۶۹ صفحه، توسط انتشارات وستلند منتشر شد. این کتاب نگاهی به انتخابات‌های  هند از سال ۱۹۵۲ تا ۲۰۱۹ میلادی دارد. مبحث اصلی کتاب بر محور سیاست‌های اقتصادی است. نویسنده با بازگشت به سال‌های زمامداری نهرو به تاکید وی بر آزادی سیاسی و عدم آزادی اقتصادی شهروندان می‌پردازد. تمرکز نخست وزیر فقید هند به ایجاد نهادهای مدیریتی متشکل از خبرگان به قیمت عدم ارائه خدمات آموزشی فراگیر پایه وقایع و پیامدهای منفی بلند مدت را به همراه داشت.

همچنین نویسنده ضمن معرفی خواستگاه مدنی و قانونی ساختار دموکراتیک هند، طی فصول پی در پی به نقد و بررسی شماری از موضوعات مهم اعم از نقش نهرو در آزمایش‌های مختلف در راستای پیشبرد شبه قاره نقش اصلاحات اقتصادی سال ۱۹۹۱ میلادی و پیامدهای آن بر تبدیل رای دهی بر پایه قومیت به رای دهی بر اساس موفقیت‌های اقتصادی و سایر اصلاحات اقتصادی می‌پردازد.

غالبا به اهمیت رای دهی بر پایه تمایلات اقتصادی در هند توجهی نشده است. مولف با استفاده از داده‌های اقتصادی در راستای ارزیابی عملکرد دولت‌های متواتر نشان می‌دهد که الگوی رای دادن نسبت به شاخه‌های اقتصادی نیز تاثیر پذیر هستند. مبحث سومی که در کتاب حکومت شهروند مطرح می‌شود پرداختن به اصلاحات اقتصادی دوره پس از سال ۱۹۹۱ است که از الزامات سیاسی و دخالت‌های رهبران حزب حاکم به ویژه خانواده نهرو و گاندی منفک بود.

بحث دیگری که در این کتاب به آن پرداخته شده است نفوذ خانم سونیا گاندی بر سیاست‌های حزب کنگره ملی و نقش حزب افراطی و هندوگرای آر اس اس بر تصمیم‌گیری حزب حاکم بی جی پی است. مولف معتقد است که نقش شخصیت‌های حقیقی و حقوقی بر نتایج انتخابات در هر دو مورد بیش از حد مهم جلوه داده شده است.

در فصل ششم کتاب به سونیا گاندی و حزب ار اس اس پرداخته می‌شود و این در حالی است که در فصل هفتم نویسنده به نقد شرایط برگزاری و فرآیند انتخابات دست زده است. فصل هشتم بررسی انتخابات ۲۰۱۹ به نقش حزب مخالف و اتهامات مبتنی بر ارتباط آن با منابع خبر رسانی جعلی می‌پردازد. نویسنده در ادامه به نقش نخبگان در مخالفت گروه‌های قدیمی با تشکیلات جدید و بیرون آمدن از سیستم دو حزبی محافظه کار و پیشرو در نظام سیاسی هند اشاره کرده است.

پنج فصل آخر کتاب به بازبینی زمینه‌های مختلف عملکرد نخست وزیر هند نریندرا مودی اختصاص دارد. نویسنده در این فصول به برجسته سازی ناکامی‌ها و اشتباهات نخست وزیر مانند سیاست‌های مذهبی حفاظت از گاو یا نتایج سو سیاست‌های اقتصادی او پرداخته است. در پایان کتاب انتظارات مردم و پیشبینی وضعیت هند تحلیل شده است.

نقد کتاب حکومت شهروند

با نگاهی گذرا افراد مطلع و آگاه در می‌یابند که شماری از اطلاعات نه چندان موثق و دقیق در این کتاب وجود دارد و بر خلاف ادعای نویسنده حزب کنگره ائتلافی از احزاب بزرگ را رهبری نکرده است بلکه از دو حزب برتر در ایالت اوترا پرادش نیز عقب مانده است و تقریباً در کلیه ایالت‌ها موفق به ائتلاف با احزاب دیگر جهت مقابله با حزب حاکم نشده است.

افزون بر آن نویسنده در خصوص  طبقات و کاست‌های مختلف اجتماعی مذهبی مرتکب اشتباهاتی رایج شده. وی به این نکته اشاره کرده که نمی‌توان رفتارهای انتخاباتی را با تمایلات اجتماعی مانند فرقه‌های مذهبی مرتبط ساخت، اما به گونه‌ای نادرست به این استباط رسیده که تاثیر طبقات فرقه‌ای و مذهبی بر نتایج انتخابات از بین رفته و جای خود را به عواملی همانند توسعه، پیشرفت و آرمان‌های اقتصادی داده است. نویسنده این کتاب برغم وجود نقل قول‌ها و اقباس از سایر کتب، به هیچ وجه از تحقیقات پژوهشگران و نظرات کارشناسان تاریخی و مدنی استفاده چندانی نمی‌کند.

نویسنده فصل «خبرهای جعلی» را اساساً برای مقابله با نقد مردم از سیاست‌های اقتصادی به رشته تحریر درآورده است. او در خصوص بحث تصمیم نخست مزیر هند نریندرا مودر بر حذف اسکانس‌های درشت از چرخه مالی و بانکی کشور به پیروی و رعایت شهروندان از قوانین مالیاتی اشاره می‌کند و این در حالی است که نسبت به نقش مخرب این سیاست بر اشتغال زایی جوانان بی‌توجه می‌ماند.

مولف ضمن اشاره به ناکامی دولت در جلوگیری از افراط گرایی مذهبی مسئولیت اصلی این تحولات را بعهده سازمان‌ها و تشکیلات دیگر همانند حزب آر اس اس عنوان و اعلام می‌کند که افراط گراها که وظیفه محافظت از گاوها را بعهده دارند مسلمانان را مشکل اصلی این سرزمین می‌دانند و به نظر نویسنده برای محافظت از کشور و ایجاد صلح و آرامش در شبه قاره مسلمانان بایستی به مطالبات هندوهای افراطی مبنی بر احداث معبد رام تسلیم شوند. باید گفت که نویسنده توضیحات مفصلی از  اخبار جعلی را ارائه می‌دهد ولی به هیچ وجه مستندات و شواهد محکم ارائه نمی‌کند.   

معرفی نویسنده

سورجیت بالا  ـ Surjit S. Bhalla  ـ اقتصادان، نویسنده و مقاله نویس است. مقالات مختلفی از او در بسیاری از نشریات مانند ایندین اکسپرس به چاپ رسیده. بالا هم اکنون یکی از مشاوران اقتصادی دولت مرکزی به نخست وزیر نریندرا موردی است. تا کنون ۶ کتاب از وی به رشته تحریر درآمده که اخرین آن حکومت شهروند در ۲۰ آوریل ۲۰۱۹ (سال جاری میلادی) است.

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...