کتاب «زندگی از نگاه یک فضانورد»  [An astronaut's guide to life on Earth] نوشته کریس هدفیلد  [Chris Hadfield] که خود نه یک نویسنده بلکه یک فضانورد کانادایی است، اثری شاخص به ویژه برای افرادی است که برنامه جدی برای فضانورد شدن دارند.

زندگی از نگاه یک فضانورد»  [An astronaut's guide to life on Earth]  کریس هدفیلد  [Chris Hadfield

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، فضانوردی؛ رویایی که شاید در کودکی بسیاری از ما جا مانده باشد. امروزه هم کودکان بی شماری در سراسر جهان هستند که دلشان می‌خواهد روزی مسافر سفینه فضایی شوند و در خارج از جو زمین گام بگذارند. در این میان خواندن شنیدن خاطرات فضانوردان، جذابیت‌های بسیاری می‎‌تواند داشته باشد. اینکه یک فضانورد در طول ماه‌ها در فضا زندگی برایش چگونه سپری می‌شود و در نهایت چه نگرشی نسبت به آن پیدا می‌کند، به طور قطع جذابیت‌های زیادی خواهد داشت.

کتاب «زندگی از نگاه یک فضانورد» نوشته کریس هدفیلد که خود نه یک نویسنده بلکه یک فضانورد کانادایی است، اثری شاخص به ویژه برای افرادی است که برنامه جدی برای فضانورد شدن دارند.

محمدرضا رضایی که ویراستاری علمی این اثر را بر عهده داشته است درباره این کتاب میگوید: هدفیلد یک فضانورد کانادایی است که تاکنون سه ماموریت فضایی را پشت سر گذاشته است. آخرین ماموریت آن هم ایستگاه فضایی بین‌المللی بود. وی در سال 2013 در زمانی فعالیت‌های فضانوردی خود را آغاز کرد که آژانس فضایی کانادا تازه تاسیس شده بود و نخستین گروه فضانوردان آن انتخاب شده بودند. در نهایت با تاسیس این آژانس فضایی وی توانست به عنوان یک غیرآمریکایی به فضا برود.

به گفته رضایی، در کل مسیر فضانورد شدن برای غیرآمریکایی‌ها و غیر روسی‌ها دشوارتر است. هدفیلد در کتابش توضیح داده است که این شغل چه فراز و نشیب‌هایی دارد.

رضایی در ادامه گفت: نویسند در کتاب آورده است که بارها می‌توانسته سفر را کنار بگذارد، اما هربار پشیمان شده است. یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های این فضانورد فعالیت‌های ترویجی آن بوده است. برای مثال وی به ضبط موسیقی، عکس‌برداری و گرفتن فیلم‌ از زمین و فضا می‌پرداخته و آن‌ها را به زمین ارسال می‌کرده است.

رضایی با اشاره به اینکه نویسنده با کمک پسرش توانسته تصاویر و فیلم‌های خود را در زمین نشر بدهد و طرفداران زیادی هم پیدا کند، توضیح داد: ارسال عکس و فیلم به زمین، باعث شد که پس از مدتی بدون آنکه خودش تلاشی برای این کار بکند، دنبال‌کنندگان زیادی در توییتر جذب کرد و فعالیت‌هایش ترند شد. داشتن فن بیان قوی و انتخاب موضوعات جالب از فضا مولفه‌هایی بود که برای مردم جذابیت زیادی داشت.

رضایی افزود: در حقیقت، پسرش از فضانوردی چیزی سر در نمیاورده است، اما چون بازاریابی و مارکتینگ خوبی داشته می‌دانسته که چگونه باید برای عکس‌ها و موارد ارسالی پذرش مخاطب جذب کند.

به گفته رضایی داشتن فعالیت‌های ترویجی به ویژه برای ناسا یکی از وظایف مهم نهادهای دولتی آمریکاست. چراکه بخش زیادی از درآمد این نهادها به واسطه مالیات مردم تامین می‌شود. به همین دلیل اغلب آن‌ها باید بخشی از بودجه خود را صرف آشنا کردن مردم با حرفه کاری خود کنند.

رضایی درباره هدف اصلی نویسنده از نگارش کتاب گفت: هدفیلد در کتاب «زندگی از نگاه یک فضانورد» درباره موضوعات مبهم و ناپیدای فضانوردی با زبان ساده حرف زده است که می‌تواند برای مردم جالب باشد. ترجمه عنوان کتاب به صورت تحت‌الفظی راهنمای زندگی فضانوردان در زمین بوده است که با مشورت مترجم اثر تصمیم بر آن شد عنوان جدیدی برای آن بگذاریم.

وی افزود: شیوه و طرز فکر یک فضانورد همان موضوع مهمی است که هدفیلد تلاش کرده است در کتابش به آن بپردازد. در واقع این اثر درونمایه روانشناسانه دارد و نویسنده با چنین رویکردی به نوع طرز فکر یک فضانورد پرداخته است. اینکه اگر فردی می‌خواهد فضانورد شود و هدف بزرگی چون این را انتخاب کرده است، باید چه طرز فکری داشته باشد تا بتواند رشد کند.

رضایی تاکید کرد: گفتنی است، سراسر کتاب دارای پندهای آموزنده برای افرادی است که می‌خواهند فضانورد شوند. خودش با وجود آنکه در سنین کودکی امیدی به فضانورد شدن به علت نبود آژانس فضایی در کانادا نداشته است، اما همواره با خود چنین می‌گفت که اگر قرار باشد یک کانادایی به فضا برود من باید خودم را برای آن روز آماده کنم.

رضایی گفت: به اعتقاد من این اثر برای نوع نگرش فردی که می‌خواهد فضانورد شود بسیار الهام ‌بخش خواهد بود.

این نویسنده و مترجم خاطرنشان کرد: برخی از فضانوردان برای دوری از حس تنهایی یا طردشدگی از زمین تلاش می‌کردند از هنرهایی که داشتند برای توصیف شرایط فضا بهره بگیرند تا شرایط را برای خود قابل تحمل‌تر کنند. نویسنده کتاب با اینکه عکاس خوبی نبوده است، اما ذوق خوبی در تشبیه و استعاره برای توصیف عکس‌هایش داشته است و همین باعث شد که افراد جذب شوند.

وی با اشاره به ادبیات کتاب گفت: نویسنده پیشه نویسندگی نداشته اما کتاب درخوری را به نگارش درآورده است. اغلب کتاب‌هایی که از افراد مشهور می‌شناسیم خودشان کتاب را ننوشته‌اند و عموما کتاب‌ها با مصاحبه با آن‌ها تدوین شده‌اند. اما هدفیلد توصیفاتش از فضا را با قلم خودش در کتاب درج کرده و همین موضوع باعث اصالت بیشتر اثرش برای مخاطب شده است. در واقع ما با یک روایت دست اول روبه رو هستیم. تاکنون کتاب یا مطلبی نبوده است که مستقیما از سوی یک فضانورد به زبان ساده منتشر شده باشد و این جزو اولین آثار است. گفتنی است، متن مانند نویسنده‌های ماهر نیست اما به راحتی مخاطب متوجه توصیفات نویسنده می‌شود.

وی در پاسخ به این پرسش که تا چه میزان گزاره‌های منتشر شده در فضای مجازی از فضا درست است؟ برای مثال وجود عطرهایی با بوی فضا که چندی پیش ترندهای زیادی هم داشته است، گفت: برخی گزاره‌ها در اغلب شبکه‌های مجازی به فضا و فضانوردان نسبت داده می‌شود. درباره استشمام بو در وهله اول باید بگویم، در فضا هیچ بویی وجود ندارد؛ چراکه خلا است و اگر هم بویی باشد ماهیت پیدا نمی‌کند. در واقع بو یک ماهیت مولکولی است که در خلا نمودی ندارد. حال اگر بخواهید با اسپری یا شیشه‌های ادکلن بویی تولید کرد به طور قطع آن بو را نمی‌توان استشمام کرد و آن اسپری هم خودش محرکی می‌شود که ما را در مدار گردش می‌دهد و خود عامل محرکی در فضا خواهد بود.

رضایی ادامه داد: شاید اغلب فضانوردان به دلیل جنس فلزی سفینه‌ها داخل سفینه بوی فلز را بیشتر احساس کنند. در کل این امر بیشتر برای گرفتن تایید علمی فروش محصولات شرکت‌ها است؛ چراکه می‌خواهند شخص ثالث را برای خرید چنین محصولی متقاعد کند.

گفتنی است این اثر با ترجمه شرارا مشکین‌پور، از سوی نشر طلایی شهریورماه سال جاری راهی بازار کتاب شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...