شماره ۱۲۳ «نگاه نو» با بخش ویژه حقوق شهروندی و عکس روی جلد فضل‌الله رضا منتشر شد.

نگاه نو به حقوق شهروندی در شماره 123

به گزارش ایسنا، بخش ویژه این شماره از فصلنامه که به حقوق شهروندی اختصاص دارد، با این مطالب همراه است: «بازگشت به قانون؛ چرا حقوق شهروندی در وضعیت بحرانی است؟» نوشته حسین فراستخواه، «تحول حقوق شهروندی، از امتیازهای انحصاری به حقوق فراگیر» نوشته سیما راستین، «سرآغاز حقوق شهروندی در ایران» از محمدحسین خسروپناه و «کشمکش بر سر تغییر قانون اساسی مشروطه» از آرمان نهچیری.

در بخش «جایزه‌های نوبل ۲۰۱۹» مجله «نگاه‌ نو» هم این مطالب درج شده است: «جایزه نوبل ادبیات ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹، نوبل استثنایی» نوشته مژده دقیقی، «راوی حساس؛ خطابه الگا توکارچوک، برنده نوبل ادبیات ۲۰۱۸» با ترجمه آبتین گلکار، «خطابه نوبل ادبیات ۲۰۱۹، پیتر هانتکه» با ترجمه رضا رضایی، «جایزه نوبل صلح ۲۰۱۹» با ترجمه محمدعلی آتشبرگ و «جایزه نوبل اقتصاد ۲۰۱۹».

«نبرد برای فتح امپراتوری جهانی نفت، به مناسبت هشتادمین سالگرد آغاز جنگ جهانی دوم» از تورج اتابکی، «ایران، اعتراضات بنزین، آینده» نوشته محمد فاضلی، «گذر از ساعت صفر» از پرویز صداقت، ««سوسیالیسم» برای ثروتمندان» نوشته احمد سیف، «سوسیالیسم و آزادی» نوشته دیوید هاروی با ترجمه حسین رحمتی و «جستن رستگاری در نوشتن؛ کافکا و هدایت رو در روی یکدیگر» از محمدرفیع محمودیان «مقاله‌های» این شماره هستند.

در بخش«نقد و نظر» نیز این مطالب منتشر شده است: «نگرش موحد به کشاکش دین و دولت در دنیای اسلام»  نوشته محمد دهقانی و «میدل مارچ و زایش انسان مدرن» از نرگس انتخابی.

در بخش گفت‌وگو گفت‌وگویی با زهرا خانلو با عنوان «نه گفتن، در زمانه عاری!» منتشر شده است. «باغ‌وحش کاغذی» نوشته کن لیو با ترجمه ملیکا رمزی هم در بخش داستان به چاپ رسیده است.

«مکاشفه با کمانچه. جایزه وومکس ۲۰۱۹، افتخاری دیگر برای کیهان کلهر»، «جایزه بوکر ۲۰۱۹»، «به یاد مظاهر مصفا»، «به یاد نصرت کریمی»، «به یاد فضل‌الله رضا»، «دانشوری دلباخته فردوسی و حافظ»، «به یاد حسین دهلوی» و «جایزه خودنویس، ۱۳۹۸» مطالب درج‌شده در بخش رویدادها و گزارش‌های این شماره هستند.

«کتاب، کاریکاتور» هم با تازه‌های کتاب، نبض امروز و انتقاد کتاب همراه است.

شماره ۱۲۳ فصلنامه «نگاه نو» با سردبیری علی میرزائی در ۲۶۰ صفحه با شمارگان ۴۰۰۰ نسخه و قیمت ۳۰هزار تومان منتشر شده است.

الوند بهاری، مژده دقیقی، محمد دهقانی، رضا رضایی، آبتین گلکار و حسین معصومی همدانی از هیئت مشاوران این مجله هستند.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...