شماره ۱۲۳ «نگاه نو» با بخش ویژه حقوق شهروندی و عکس روی جلد فضل‌الله رضا منتشر شد.

نگاه نو به حقوق شهروندی در شماره 123

به گزارش ایسنا، بخش ویژه این شماره از فصلنامه که به حقوق شهروندی اختصاص دارد، با این مطالب همراه است: «بازگشت به قانون؛ چرا حقوق شهروندی در وضعیت بحرانی است؟» نوشته حسین فراستخواه، «تحول حقوق شهروندی، از امتیازهای انحصاری به حقوق فراگیر» نوشته سیما راستین، «سرآغاز حقوق شهروندی در ایران» از محمدحسین خسروپناه و «کشمکش بر سر تغییر قانون اساسی مشروطه» از آرمان نهچیری.

در بخش «جایزه‌های نوبل ۲۰۱۹» مجله «نگاه‌ نو» هم این مطالب درج شده است: «جایزه نوبل ادبیات ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹، نوبل استثنایی» نوشته مژده دقیقی، «راوی حساس؛ خطابه الگا توکارچوک، برنده نوبل ادبیات ۲۰۱۸» با ترجمه آبتین گلکار، «خطابه نوبل ادبیات ۲۰۱۹، پیتر هانتکه» با ترجمه رضا رضایی، «جایزه نوبل صلح ۲۰۱۹» با ترجمه محمدعلی آتشبرگ و «جایزه نوبل اقتصاد ۲۰۱۹».

«نبرد برای فتح امپراتوری جهانی نفت، به مناسبت هشتادمین سالگرد آغاز جنگ جهانی دوم» از تورج اتابکی، «ایران، اعتراضات بنزین، آینده» نوشته محمد فاضلی، «گذر از ساعت صفر» از پرویز صداقت، ««سوسیالیسم» برای ثروتمندان» نوشته احمد سیف، «سوسیالیسم و آزادی» نوشته دیوید هاروی با ترجمه حسین رحمتی و «جستن رستگاری در نوشتن؛ کافکا و هدایت رو در روی یکدیگر» از محمدرفیع محمودیان «مقاله‌های» این شماره هستند.

در بخش«نقد و نظر» نیز این مطالب منتشر شده است: «نگرش موحد به کشاکش دین و دولت در دنیای اسلام»  نوشته محمد دهقانی و «میدل مارچ و زایش انسان مدرن» از نرگس انتخابی.

در بخش گفت‌وگو گفت‌وگویی با زهرا خانلو با عنوان «نه گفتن، در زمانه عاری!» منتشر شده است. «باغ‌وحش کاغذی» نوشته کن لیو با ترجمه ملیکا رمزی هم در بخش داستان به چاپ رسیده است.

«مکاشفه با کمانچه. جایزه وومکس ۲۰۱۹، افتخاری دیگر برای کیهان کلهر»، «جایزه بوکر ۲۰۱۹»، «به یاد مظاهر مصفا»، «به یاد نصرت کریمی»، «به یاد فضل‌الله رضا»، «دانشوری دلباخته فردوسی و حافظ»، «به یاد حسین دهلوی» و «جایزه خودنویس، ۱۳۹۸» مطالب درج‌شده در بخش رویدادها و گزارش‌های این شماره هستند.

«کتاب، کاریکاتور» هم با تازه‌های کتاب، نبض امروز و انتقاد کتاب همراه است.

شماره ۱۲۳ فصلنامه «نگاه نو» با سردبیری علی میرزائی در ۲۶۰ صفحه با شمارگان ۴۰۰۰ نسخه و قیمت ۳۰هزار تومان منتشر شده است.

الوند بهاری، مژده دقیقی، محمد دهقانی، رضا رضایی، آبتین گلکار و حسین معصومی همدانی از هیئت مشاوران این مجله هستند.

................ هر روز با کتاب ...............

دغدغه‌ی اصلی پژوهش این است: آیا حکومت می‎تواند هم دینی باشد و هم مشروطه‎گرا؟... مراد از مشروطیت در این پژوهش، اصطلاحی است در حوزه‌ی فلسفه‌ی حقوق عمومی و نه دقیقاً آن اصطلاح رایج در انقلاب مشروطه... حقوق بشر ناموس اندیشه‌ی مشروطه‎گرایی و حد فاصلِ دیکتاتوری‎های قانونی با حکومت‎های حق‎بنیاد است... حتی مرتضی مطهری هم با وجود تمام رواداری‎ نسبی‎اش در برابر جمهوریت و دفاعش از مراتبی از حقوق اقلیت‎ها و حق ابراز رأی و نظر مخالفان و نیز مخالفتش با ولایت باطنی و اجتماعی فقها، ذیل گروهِ مشروعه‎خواهان جای م ...
خودارتباطی جمعی در ایران در حال شکل‌گیری ست و این از دید حاکمیت خطر محسوب می‌شود... تلگراف، نهضت تنباکو را سرعت نداد، اساسا امکان‌پذیرش کرد... رضاشاه نه ایل و تباری داشت، نه فره ایزدی لذا به نخبگان فرهنگی سیاسی پناه برد؛ رادیو ذیل این پروژه راه افتاد... اولین کارکرد همه رسانه‌های جدید برای پادشاه آن بود که خودش را مهم جلوه دهد... شما حاضرید خطراتی را بپذیرید و مبالغی را پرداخت کنید ولی به اخباری دسترسی داشته باشید که مثلا در 20:30 پخش نمی‌شود ...
از طریق زیبایی چهره‌ی او، با گناه آشنا می‌شود: گناهی که با زیبایی ظاهر عجین است... در معبد شاهد صحنه‌های عجیب نفسانی است و گاهی نیز در آن شرکت می‌جوید؛ بازدیدکنندگان در آنجا مخفی می‌شوند و به نگاه او واقف‌اند... درباره‌ی لزوم ریاکاربودن و زندگی را بازی ساده‌ی بی‌رحمانه‌ای شمردن سخنرانی‌های بی‌شرمانه‌ای ایراد می‌کند... ادعا کرد که این عمل جنایتکارانه را به سبب «تنفر از زیبایی» انجام داده است... ...
حسرت گذشته را خوردن پیامد سستی و ضعف مدیرانی است که نه انتقادپذیر هستند و نه اصلاح‌پذیر... متاسفانه کانون هم مثل بسیاری از سرمایه‌های این مملکت، مثل رودخانه‌ها و دریاچه‌ها و جنگل‌هایش رو به نابودی است... کتاب و کتابخوانی جایی در برنامه مدارس ندارد... چغازنبیل و پاسارگاد را باد و باران و آفتاب می‌فرساید، اما داستان‌های کهن تا همیشه هستند؛ وارد خون می‌شوند و شخصیت بچه‌های ما را می‌سازند ...
نقطه‌ی شروع نوشتن، همیشه همین است: یک جمله‌ی درست و واقعی... می‌دانی، همه‌ی ما هر روز، هر کدام به شکل و شیوه‌ای، لت‌وپار می‌شویم... او از جنگ منزجر بود و هم‌زمان جنگ وی را به هیجان می‌آورد... هنوز «گذشته» برایت نوستالژیک نشده تا در دام رمانتیک کردن گذشته بیفتی... برای بسیاری «برف‌های کلیمانجارو»، روایت حسرت و پشیمانی است. اما برای جان مک‌کین، این داستان، روایت پذیرشِ همراه با فروتنی و امید بود و مُهر تأیید دیگری بر این که «زندگی، ارزش جنگیدن دارد.» ...